به یاد استاد «زاویه»/ خدایا ما جز خیر و خوبی از او ندیده‌ایم

به گزارش خبرنگار رسانه خبرگزاری فارس، «مهدی مهدیان» مدیر گروه ارتباطات مجازی خبرگزاری فارس درباره درگذشت سیدعبدالله احمدی زاویه از اعضاء شورای سردبیری خبرگزاری فارس نوشت: بعد از ظهر روز چهارم فروردین 99 خبری توسط خبرگزاری فارس پیامک شد: سید عبدالله سید احمدی زاویه عضو شورای سردبیری خبرگزاری فارس پس از سال ها تلاش و سخت کوشی در عرصه خبر براثر ابتلا به ویروس کرونا ظهر امروز در بیمارستان بقیه الله تهران جان به جان آفرین تسلیم کرد.

خبر انقدر شوک آور و ناراحت کننده بود که شاید سالیان سال حتی با خروج ویروس منحوس کرونا از کشور از اذهان همکاران و دوستان استاد زاویه فقید، پاک نشود.مردی که پس از سال ها تلاش شبانه روزی و سخت کوشی در خبرگزاری فارس برای رساندن اخبار مهم در صدر صفحه اول خبرگزاری خبر سفر همیشگی اش از دنیا در صدر اخبار قرار گرفت و همه همکاران را عزادار کرد.

سال 98 هنوز به نیمه خود نرسیده بود که قرار شد بنده در شیفت شب سردبیری کمک استاد زاویه باشم.همکاری نزدیک تر با شخصی که بیش از سن بنده سابقه رسانه ای داشت واقعا سخت اما پرافتخار بود چرا که می شد از شخصی که در عرصه رسانه بیش از سی سال تجربه دارد و همه پیچ و خم های کار خبری را در سخت ترین شرایط طی کرده تجربه آموخت.

گذشت چند صباحی از شب هایی که با کار به صبح ختم می شد به من اثبات کرد که استرس کار خبر در شب و بامداد از یک طرف و از طرفی دیگر پلک روی پلک نگذاشتن تا صبح خود به تنهایی مهارت و بار بزرگی است که استاد زاویه سالیان سال به تنهایی بر دوش می کشید.

استاد کلمه ای است که در هر صنف و شغلی به راحتی بر زبان افراد برای همکاران جاری نمی شود،مگر اینکه همکاری همانند مرحوم زاویه تمام راه های کار پراسترس خبرنگاری را رفته باشد و این بشود که اصلا غیر استاد نتوان خطابش کرد.استادی که حتی تجربه این شغل در سخت تر از شرایط سخت جنگ هشت ساله دفاع مقدس را به دوش کشید و این در حالی است که با لبخند معروفش و با افتادگی خاصی هنگام سوال از این دوران آن را پنهان می کرد.

استاد زاویه، روزنامه نگار فقید رسانه روز چهارم فروردین با همه دغدغه هایش از بین ما رفت اما دغدغه های ایشان از معیشت و مشکلات مردم و تلاش ایشان برای دیده شدن هرچه بیشتر اخباری که مرتبط با دغدغه ایشان بود همیشه در اذهان باقی می ماند.نظم و قناعت ایشان در عمل و همان خاطره ای که یکی از همکاران در مطلبی دیگر درباره کاهش مصرف برق تحریریه توسط ایشان به تصویر کشید، از جمله مثال هایی است که یکی دیگر از خاطرات خوب از مرحوم زاویه را در ذهن تداعی می کند، اگرچه هیچ خاطره ای شیرین تر از آن آموزش تجربه ای نیست که استاد زاویه از کارتابل خبر و انتقال اخبار و یا به روزرسانی صفحات جدید روزنامه ها در خبرگزاری به بنده آموخت.آموزشی که آمیخته از تجربه سنتی و علم روز روزنامه نگاری نوین بود.

حال چند شبانه روزی است که سکوت و دل شیرین شب با همه آرامشش در طبقه 5 خبرگزاری فارس به سکوت تلخ تبدیل شده است، آه از شب و رمز و رازی که استاد روزنامه نگاری خبرگزاری فارس یعنی استاد زاویه در سکوت به کنج تحریریه بخشیده بود و آه از اتمام سرزدن های سرزده استاد به طبقه 4 و صحبت های شیرینش درباره مسائل مختلف که روحیه بخش بود و آه از استرسی که استاد می گفت شغل خبر دارد و استرس آدم را از پا می اندازد.

روح استاد زاویه آرام همانند شب های آرامی که استاد گذراند حالا چند روزی است که مرد همیشه بیدار شب های خبرگزاری فارس به علت ویروس منحوس کرونا برای همیشه خوابیده است همانند بیش از دوهزار و پانصد هموطنی که به همین علت برای همیشه به خواب ابدی رفتند،اما جدا از علت این خواب ابدی یک نقطه مشترک دیگر میان استاد زاویه و این هموطنان وجود دارد و آن تدفین مظلومانه و غریبانه است.تصاویری که از تدفین استاد زاویه فقید و دیگر هموطنان دیدیم و چه تصاویری که ندیدیم گویای این واقعیت است که این سفر و خواب ابدی حق است و دیر یا زود برای همه اتفاق می افتد اما مهم توشه ای  است که عملکرد انسان ها در دنیای فانی برای قیامت به ارمغان می آورد و توشه خوب بدون توجه خداوند به بندگان خوبش ممکن نیست.حال تصور اینکه استاد در سفر ابدی خود چه شرایطی دارد با توجه به عملکردی که در دنیا داشت سخت نیست.بعد از سفر ابدی استاد زاویه یک پیام میان دوستان و همکاران و آشنایان برای عملکرد ایشان در دنیا مشترک بود: «اللَّهُمَّ إِنَّا لَا نَعْلَمُ مِنْهُ إِلَّا خَیْرا» (خدایا ما جز خیر و خوبی از او ندیده‌ایم).

انتهای پیام/