دیوید لینچ: تا بعد از ساخت واکسن کرونا فیلم نمی سازم/ الان ترجیحم ساخت سریال های تلویزیونی است

خبرگزاری فارس ـ گروه سینما ـ علیرضا سپهوند: دیوید لینچ کارگردان سرشناس آمریکایی می گوید فکرش را نمیکرده تا زمانیکه واکسنی برای کرونا تولید می شود، بتواند فیلم بسازد.

دیوید کیث لینچ زادهٔ ۲۰ ژانویه ۱۹۴۶ در ایالت مونتانا کارگردان معاصر آمریکایی و برنده نخل طلا کن است. اگرچه فیلم‌های لینچ موفقیت بزرگی در گیشه کسب نکرده‌اند ولی همیشه محبوب منتقدان و فیلم‌دوستان بوده‌اند. در سال ۲۰۰۳ در یک نظرسنجی که از منتقدان فیلم در سراسر دنیا توسط روزنامه گاردین انجام گرفت، دیوید لینچ به عنوان بزرگ‌ترین فیلم‌ساز زندهٔ دنیا برگزیده شد. فیلم‌های وی پر است از نمادهای سورئالیستی، سکانس‌های رویاگونه و نظایر آن. وی در نقاشی و مجسمه‌سازی و موسیقی نیز آثاری دارد.

 

 

 

 

 

لینچ فیلم‌های هشت و نیم (فدریکو فلینی)، سانست بلوار (بیلی وایلدر)، تعطیلات موسیو اولیو (ژاک تاتی)، پنجره عقبی (آلفرد هیچکاک)، این یک هدیه است (نورمن زد مک‌لئود)، آپارتمان (بیلی وایلدر)، جاده (فدریکو فلینی)، لولیتا (استنلی کوبریک)، جادوگر شهر آز (ویکتور فلمینگ)، اشتروشک (ورنر هرستوگ) و سرگیجه (آلفرد هیچکاک) را محبوب ترین فیلم‌های زندگی خود نام برد.

با توقف تولید سینما که به واسطه بحران شیوع ویروس کرونا در جهان به وجود آمده، صنعت سرگرمی در حال ورود به قلمرویی ناشناخته است. برای درک بهتر شرایط موجود، هالیوود ریپورتر به صورت سریالی از شرایط کار و زندگی کارگردانان، نویسندگان، هنرپیشگان و تهیه کنندگان، در این دوران چالش برانگیز جویا می شود.

دیوید لینچ نویسنده و کارگردان آثار شاخص کلاسیک چون «مخمل آبی» و «جاده مالهالند» و «توئین پیکس»(قلّه های دوقلو) است. او با بازگشت به مجموعه تلویزیونی «توئین پیکس» در سال ۲۰۱۸ در ۸ بخش نامزد جایزه «امی» که به اسکار تلویزیون شهرت دارد، حالا خود را در استودیواش در هالیوود محبوس و قرنطینه کرده و خود را با موسیقی، نقاشی و پروژه های سینمایی مشغول کرده است.

لینچ همچنین به خاطر سالها تجربه و کار در زمینه مدیتِیشن بنیادی با عنوان «مدیتِیشن روح و روان» تا به کادر پزشکی که این روزها در اثر حجم و حساسیت بالای کار با بیماران کرونایی دچار استرس شده اند کمک کند. او نام این بنیاد را «شفای شفا دهندگان» انتخاب کرده است. در ادامه مصاحبه هالیوود ریپورتر با دیوید لینچ را می خوانیم:

چطور خود را با شرایط اخیر وفق داده اید؟

خیلی خوب. من ایزوله را دوست دارم.

 آیا شرایط قرنطینه برای شما خیلی با زندگی روزمره معمولی فرق دارد؟

خیر. خیلی هم خوب است و من خیلی پروژه های مختلف را که می توانم به تنهایی انجام بدهم را شروع کرده ام ازینرو مشکلی بااین شرایط ندارم.

تا الان با مشکل یا چالشی مواجه شده اید؟

خیر. تا الان که همه چیز واقعا خوب بوده.

آیا خیابان های خالی این روزها شما را یاد هیچ کدام از فیلمهایتان نمی اندازد؟

می توانم آن را با چشم عقلم تصور کنم، اما تا الان بیرون نرفته ام.  اصلا خانه را ترک نکرده ام و تنها در داخل، مشغول کار روی پروژه هایم هستم.

 

 

 

 

 

کسانیکه ماندن در شرایط ایزوله و قرنطینه برایشان دشوار و ملال آور است، چکار کنند که بتوانند راحت تر بااین شرایط کنار بیایند؟

الان همه بخاطر شرایط موجود در خانه هستیم. اگر آن را با ترس و اضطراب و نگرانی پر کنیم نمی توانیم چیزهای منفی را از خود دور کنیم و طلای درون رابیابیم. مدیتِیشن یکی از راه هایی است که می تواند در این زمینه به ما کمک کند تا گنج درون خود را پیدا کنیم. گنج درون ما هوش، خلاقیت، صلح و آرامش، عشق، انرژی و شادمانیست.

 

 

 

 

تصور می کنید بشریت پس از بحران کووید ۱۹ کجا می رود؟

نمی دانم چه خواهد شد اما این را می دانم که مادر طبیعت در آنچه که دارد اتفاق می افتد نقش بزرگی ایفا می کند. تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که دنیا تمیزتر شده زیرا مردم بیرون نیستند تا آلودگی بیشتر شود. و الان در این شرایط دنیایی آرامتر، صلح آمیزتر و دوستانه تر داریم. فکر می کنم مردم می خواهند ازین شرایط متفاوت خارج شوند. خیلی از مردم الان می خواهند به سر کارهایشان برگردند و به نظرم کار آسانی نخواهد بود. بنظرم این شرایط کرونا و قرنطینه آنقدر طول خواهد کشید که در مردم تغییراتی ایجاد کند. از سوی دیگر معتقدم که این شرایط باعث صمیمیت، مهربانی و ارتقاء سطح اخلاقی مردم خواهد شد و بیشتر هوای هم را خواهند داشت و در رفع مشکلات همدیگر اهتمام خواهند ورزید و دنیا واقعا عالی خواهد شد.

 

 

 

 

 

آیا قرنطینه بر تولید هیچ یک از پروژه های شما تاثیر گذاشته است؟

قرنطینه تمام کارهای مشارکتی و جمعی را متوقف کرده است. شرایط ما را مجبور به انجام کارها به صورت انفرادی می کند. مثلا من در حال تجربه موسیقی هستم. می توانم هر نوع از «موشن پیکجر»(تصویر متحرک) را روی کامپیوتر تجربه و آزمایش کنم. من در کارگاه نجاری هم کار میکنم و چیزهای مختلفی می سازم. به استودیوی نقاشی می روم و نقاشی می کنم. در حال حاضر کار روی فیلم مقدور نیست و فکر می کنم حالاحالاها برای مدتی طولانی نمی توانیم با جمع گروهی عوامل و به شیوه معمول، فیلم بسازیم. الان اوضاع بسیار خطرناک است. شرایط به گونه ای است که باید به آن اندیشید. فکر نمی کنم تا زمانیکه واکسن تولید می شود، بتوانم فیلم بسازم.

 

زمزمه هایی به گوشمی رسد که شما در حال ساخت یک برنامه تلویزیونی برای نت فلیکس هستید. چقدر صحت دارد؟

شایعه زیاد است. من الان برنامه ای با عنوان «جک چکار می کرد؟» در نت فلیکس دارم. برنامه ای عالی است در مورد میمونها. واقعا باید آن را تماشا کنید. و برای ماندن در قرنطینه بسیار کارا خواهد بود.

 

از دیگر برنامه های تلویزیونی چه خبر؟

واقعا همیشه شایعه وجود دارد و این را به شما بگویم که در حال حاضر برنامه دیگری ندارم.

 

پس شایعه ها نادرست هستند؟

بر فرض که شایعه درست بود، باز هم اتفاق خاصی نمی افتاد.

 

این هفته چند عکس از اقتباس جدید سینمایی «Dune»(تل ماسه) اثر دنیس ویلِنوُ منتشر شد. آنها را دیدید؟

علاقه من به فیلم «Dune» صفر است.

 

چرا آن؟

چون این اثر برای من دردناک است. این فیلم یک شکست بود و من نسخه نهایی آن را ندارم. من این موضوع را میلیاردها بار گفته ام. این فیلمی نبود که من تمایل به ساختنش داشته باشم. بخشی از قسمت های این فیلم را خیلی دوست دارم اما در مجموع برای من یک شکست کامل بود.

آیا کسی دیگر از این فیلمتان اقتباس کرده است؟

عرض کردم تمایل من به این موضوع صفر است!

پ .ن: دیوید لینچ سال 1984 نسخه سینمایی خود از کتاب «تل‌ماسه» نوشته فرانک هربرت را ساخت که فیلم ناموفقی در زمان خودش ارزیابی شد. به تازگی دنی ویلنوُ نسخه خودش را از این فیلم با حضور جمعی از ستارگان از جمله خاویر باردم، تیموتی شَلِمِی و آسکر آیزاک ساخته است.

 

 

اگر حق انتخاب داشته باشید، کدام را بیشتر ترجیح می دهید: ساخت فیلم بلند سینمایی یا سریال تلویزیونی؟

الان، سریال تلویزیونی! فیلم بلند سینمایی برای من بجز فیلمهای بسیار موفق، دردسری بیش نبوده. فیلم های «خانه هنر» هیچ شانسی برای موفقیت ندارند. یک هفته در سینما اکران می شوند و اگر «سین پلکس» باشد که در کوچک ترین سالنهای سینما اکران می شود. بعد هم که به صورت «بلو رِی» یا «وی اُ دی» پخش می شوند. در حال حاضر دوره تجربه صفحه بزرگ سینما گذشته. «گذشته!» اما فراموش نشده.

نظرتان در مورد جشنواره کن چیست؟ زمانیکه فیلمتان «جاده مالهالند» موفق شد و «فوتو کال» و عکس گرفتن ها؟

زیباست. همانطور که میدانید، کن مکانی فوق العاده است. اما «تیه ری فرما» رئیس این جشنواره به من گفت که  صفحه اکران فیلم واقعا کوچکتر از قبل است. «جاده مالهالند» در این سالن کوچک نمایش داده شد. اما «از ته دل وحشی» در سال ۱۹۹۰ زمانیکه من نخل طلای کن را کسب کردم، پرده نمایش فیلم بزرگتر بود . فضای سالن بر اساس سیستم صوتی آنالوگ ساخته شده بود. سیستم فیلم «از ته دل وحشی» تمام مگنت بود و این ویژگی به همراه صفحه نمایشبزرگ و صدای بسیار قوی شرایط صمعی و بصری فیلم را در حد اعلی مطلوب کرده بود.

 

آیا دیگر هرگز فیلم بلند سینمایی نمی سازید؟

نه، شما برای هیچ چیز نگو هرگز! اما من واقعا عاشق داستان های دنباله دار هستم و تلویزیون کابلی هستم. شما دارای آزادی کلی هستید. صدا به خوبی و کیفیت سالن سینما نیست و تصویر به آن بزرگی نیست اما تلویزیون ها دارند بزرگ و بزرگتر و بهتر و بهتر می شوند پس جای امیدواری هست! و شما شانس و فرصت دنبال کردن داستان و ماجرا را دارید.

شما از مجموعه تلویزیونی موفق «Twin Peaks: The Return»(قله های دوقلو: بازگشت) فاصله گرفته اید. احساستان در باره این مجموعه تلویزیونی چیست؟

«Twin Peaks: The Return»(قله های دوقلو: بازگشت) طلاست!

 

پ.ن: 

توئین پیکس (Twin Peaks به معنی قله های دو قلو) نام مجموعه تلویزیونی درام آمریکایی است که اولین بار در آوریل ۱۹۹۰ به دست دیوید لینچ و مارک فراست تهیه و ساخته شد. مجله تایم این مجموعه را در لیست ۱۰۰ مجموعه تلویزیونی برتر تاریخ قرار داده‌است.

داستان این مجموعه در شهر خیالی توئین پیکس در ایالت واشینگتن با آمدن چند مأمور اف‌بی‌آی برای بررسی قتلی که تازه در شهر اتفاق افتاده، آغاز می‌شود. مجموعه از سه فصل به ترتیب ۸، ۲۲ و ۱۸ قسمتی تشکیل شده‌است. در اواسط فصل دوم گویا در اثر فشار شبکه ای‌بی‌سی قاتل معرفی می‌شود، پس از آن به سرعت علاقه بینندگان به مجموعه افت می‌کند که باعث لغو ساخت و پخش توئین پیکس متوقف می‌گردد.

فصل سوم سریال پس از یک وققهٔ ۲۵ ساله، در ماه می سال ۲۰۱۷ توسط شبکه تلویزیونی شوتایم پخش می‌گردد. فصل سوم ۱۸ قسمت را دربردارد که به وسیله دیوید لینچ و مارک فراست نوشته شده و دیوید لینچ آن را کارگردانی کرده‌است.

انتهای پیام/