به گزارش گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس، سید محمدعلی حسینی سفیر جمهوری اسلامی ایران در پاکستان در یادداشتی تحت عنوان «خلیجفارس: دیروز، امروز و فردا» به مناسبت روز ملی خلیج فارس نوشت: روز ۱۰ اردیبهشت در ایران به عنوان روز خلیج فارس جشن گرفته میشود. اما چرا ایرانیان تا این حد برای خلیج فارس اهمیت قائل هستند که در تقویت رسمی خود یک روز را به آن اختصاص میدهند؟
خلیج فارس در واقع تنها یک پهنه آبی نیست، بلکه بخشی از فرهنگ، تاریخ و هویت ما و کل منطقه است. این خلیج همچنین در سیاست و اقتصاد منطقه نقش مهمی ایفا میکند.
خلیح فارس، یک خلیج تاریخی مهم و راهبردی است. از دیرباز، ساحل این خلیج و حوزه رودهایی که به آن میریزند، جایگاه نخستین تمدنهای بشری بوده است.
با مطالعه تاریخ پر فراز و نشیب خلیجفارس میتوان همگام با ماهیگیران باستانی به دریا رفت، در جزیره قشم مروارید صید کرد، به میان رودان رفت و کتیبههای باستانی کورش را کافت، همدوش بازرگانان ساسانی تا آن سوی اقیانوس هند راه پیمود و سرزمینهای ناشناخته را درنوردید، پای روایتهای تاریخی درباره بیدادگریهای استعمارگران پرتغالی و انگلیسی در جزیره هرمز نشست و داستان شعلهور شدن جنگهای خونین از جمله جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و جنگهای موسوم به خلیج فارس را از صدای امواجه نیلگون این خلیج شنید.
اما برای مردم ایران، خلیج فارس تنها یک دریا نیست، بلکه بخشی از تاریخ، هویت و میراث ملی است.
این خلیج، خانه آبا و اجدادی ایرانیان است و ورود بیگانگان به آن را روا نمیدارند. اما فراتر از ایران، خلیج فارس نمادی از تمدن، فرهنگ و تاریخی است که ملل منطقه را به یکدیگر پیوند میدهد. لذا، اکنون تمام کشورهای منطقه مسئولیت دارند در حفظ میراث تاریخی این منطقه به همان شکل تاریخی و اصیل خود بکوشند.
این کشورها از نظر تاریخ پیدایش و تمدن یکسان نیستند. تمدن برخی به بیش از هفت هزار سال میرسد در حالی که و عمر برخی دیگر از چند دهه فراتر نمیرود، با این وجود، شخصیت تاریخی، اصالت و منزلت هر کشور ایجاب میکند تا به داشتههای خود ببالد و به داشتههای فرهنگی، جغرافیایی و باستانی دیگران چشم طمع نورزد، با تحریف تاریخ و قلب واقعیتها آنها را به سرقت نبرد و برای خود هویت کاذب نسازد.
همین اهمیت هویتی و حساسیت راهبردی خلیج فارس سبب شده است در چند دهه گذشته برخی افراد و سازمانهای نژادپرست از نامهای جعلی برای این خلیج استفاده کنند تا با انتساب آن به خود، افتخاری نصیب خود کنند.
اما پژوهشگران، حقوقدانان، تاریخدانان و دوستداران خلیج فارس با کمک سازمان ملل متحد از این کار جلوگیری کردند.
همه اسناد و نقشههای جغرافیایی کهن به زبانهای مختلف فارسی، عربی، اسپانیولی و غیره از آن خلیج با نام «خلیج فارس» یاد کردهاند. بنابراین، تحریف نام آن چیزی نیست، جز انکار آشکار یک حقیقت تاریخی.
سازمان ملل متحد به استناد نقشهها و متون باستانی، از سال ۱۹۹۰ با انتشار قطعنامهها و بیانیههای مختلف بر نام خلیج فارس تاکید کرده است. همچنین در اکتبر ۲۰۱۸ سازمان جهانی مالکیت معنوی، نام خلیجفارس را در یک رسمی ثبت کرد.
برپایه این اسناد که بر حقوق بینالملل استوار است، هیچ فرد، دولت یا سازمانی نمیتواند از عنوان دیگری برای نامیدن خلیج فارس استفاده کند.
علاوه بر اهمیت تاریخی و هویتی، خلیج فارس حائز اهمیت اقتصادی ویژه و بینظیری است.
این خلیج حاوی منابع ارزشمند دریایی بیشمار است. خلیج فارس گونههای جانوری و گیاهی ارزشمند دارد که حفظ آنها نیازمند تلاش کشورهای ساحلی است.
این خلیج همچنین یک آبراه مهم بینالمللی است که موقعیت ممتاز آن بین سه قاره اروپا، آسیا و آفریقا آن را به شاهراهی برای تجارت دریایی در منطقه و جهان تبدیل کرده است.
همچنین، زیبایی خیره کننده سواحل و جزایر خلیج فارس، موقعیت بیبدیلی برای صنعت گردشگری کشورهای ساحلی فراهم میآورد.
جزیره زیبای کیش که از حیث زیبایی لقب مروارید خلیج فارس را گرفته است، به عنوان چهارمین گردشگری در جنوب غرب آسیا از سوی سازمان گردشگری ایران اعلام شده است.
اما شاید از همه مهمتر، خلیج فارس دارای منابع سرشار هیدروکربوری از جمله نفت و گاز است. برای بیش از یکصد سال ایران و کشورهای منطقه از منابع هیدروکربوری خلیج فارس و سواحل آن بهرهبرداری کردهاند و بخش عظیمی از رشد اقتصادی و توسعه کشورهای منطقه (اعم از توسعه شهری، صنعتی و حتی اجتماعی) مرهون این منابع ارزشمند است.
همچنین بخش مهمی از تاریخ معاصر اجتماعی و سیاسی منطقه نیز تحت تاثیر منابع ارزی حاصل از فروش نفت و گاز قرار گرفته است. همه ما میدانیم که آینده منطقه نیز به نحو روزافزونی به خلیج فارس پیوند خورده و وابسته است.
تمام جنبههای تاریخی، فرهنگی، هویتی، اقتصادی، ژئواکونومیک و ژئوپلتیک خلیج فارس سبب میشود حفظ امنیت این خلیج برای کل منطقه اهمیتی دوچندان پیدا کند.
متاسفانه در چند دهه گذشته و عمدتا از زمان جنگ خلیج فارس، آرامش موجهای نیلگون این خلیج در سایه حضور ناوگانهای نیروهای نظامی فرامنطقهای به رهبری آمریکا متلاطم شده است.
دولتهای تولید کننده تسلیحات، با اشاعه روایتهای نادرست از اهداف و راهبردهای کشورهای منطقه علیه یکدیگر، نوعی احساس ترس و تهدید کاذب را به وجود آوردهاند تا در سایه آن به یک مسابقه تسلیحاتی دامن بزنند و هر چه بیشتر سلاحهای مرگبار خود را به فروش برسانند. لذا، خارج شدن نیروهای فرامنطقهای که خود منبع تشنج، تهدید و بالا گرفتن مسابقه تسلیحاتی هستند، یک الزام برای حفظ صلح و امنیت پایدار در منطقه خلیج فارس است.
بر همین اساس، جمهوری اسلامی ایران طرح صلح هرمز را به سازمان ملل متحد ارائه کرده است. رئیس جمهوری اسلامی ایران در این طرح پیشنهاد میدهد که ایران با همکاری کشورهای منطقه امنیت منطقه خلیج فارس، دریای عمان و تنگه هرمز را تامین میکند.
ابتکار عمل صلح هرمز برگرفته از اصول احترام به حاکمیت سرزمینی، همزیستی مسالمتآمیز، حسن همجواری و عدم مداخله در امور داخلی کشورها است. جمهوری اسلامی ایران با این طرح، بار دیگر بر لزوم همکاری همه کشورهای منطقه و پیشبرد چند جانبهگرایی و اعتماد متقابل برای حفظ صلح، آرامش و امنیت منطقه تاکید میکند.
پیام مهمی که امروز باید در دنیا مخابره شود این است که بگذارید خلیج فارس همچنان جایی برای پیوند مردم منطقه ما باشد، نه اینکه به جایی برای ترس، ابهام و نگرانی در مورد آینده منطقه تبدیل شود.
جمهوری اسلامی ایران حسن نیت خود را برای تبدیل به خلیج فارس به خلیج پیوند و دوستی نشان داده است، اکنون آزمون بزرگ جهانی پیش روی دیگر بازیگران منطقهای و بینالمللی قرار دارد.
سیدمحمدعلی حسینی
سفیر جمهوری اسلامی ایران در پاکستان
انتهای پیام/