به گزارش خبرگزاری فارس از ایلام، شیوع ویروس کرونا از کشور ووهان چین آغاز و تاکنون هزاران نفر را در سراسر جهان مبتلا کرده و صدها هزار نفر نیز براثر این بیماری جان خود را از دست داده‌اند.
امروزه با توجه به بحران به وجود آمده می‌توان انسانیت را در تمام بدنه جامعه ایرانی به وضوح دید و هریک از افراد این سرزمین در حد توان خودشان در تکاپو هستند تا به نحوی به سهم خود در جامعه ایفای نقش کنند.
بسیاری از افراد جامعه از پیکر عزیزانشان که بر اثر کرونا جان باخته‌اند، می‌ترسند اما شیر زنانی هستند که به تمام ترس‌هایشان پشت پا زده‌اند و برای رضای خدا با شیر دلی آنها را غسل و کفن می‌کنند.
از اموات می‌ترسیدم، اما دل به دریا زدم...
ثریا حاتمی جوان 39 ساله ایلامی با تحصیلات حوزوی از همان روزهای نخست شیوع کرونا در حال غسل و کفن میتها در غسالخانه است. خانم حاتمی دارای دو فرزند به نام کوثر و امیر حسین است که هرچند در ابتدا مانع کار مادرشان بودند اما الان مشوق اصلی او هستند.
او می‌گوید از ابتدای ورود کرونا ویروس آمادگی خود را جهت ارائه خدمت اعلام داشتم و در زمینه‌های مختلفی همکاری کردم تا اینکه پیشنهاد کار غسالی به من داده شد.
خانم حاتمی شیر دل ایلامی ادامه می‌دهد: با اینکه تا به حال کار تغسیل را انجام نداده بودم و اتفاقا بسیار از اموات می‌ترسیدم بدون هیچ فکری که آیا خطری مرا تهدید می‌کند و خودم به این ویروس مبتلا می‌شوم، سریع اعلام آمادگی کردم و تا به حال به لطف خدا هیچ گونه اتفاقی نیفتاده است.
این مادر غسال از شرایط سخت روحی خانواده‌اش در روزهای ابتدایی می‌گوید: روز اول که قرار شد ساعت 7 صبح برای اولین بار به غسالخانه بروم تا کار خود را شروع کنم، ترس و دلهره‌ای وجودم را فرا گرفت که با بیدار شدن دخترم و تعریف خواب بدی که دیده بودند مانع رفتن من شدند و متاسفانه اولین زن فوت شده کرونایی را نتوانستم غسل بدهم.
ماجرای خوابی که مرا غسال اموات کرونایی کرد
وی افزود: روز بعد از آن ماجرا و اصرار، دخترم گفت: حضرت زهرا(س) را در خواب دیده‌ام و از من خواستند که هر وقت می‌روم برای عاقبت بخیری دعا کنم و با عنایت حضرت زهرا توانستم تا به امروز به این کار ادامه دهم.
حاتمی ادامه داد: با ذکر یا زهرا(س) در روز دوم کارم را شروع کردم، هنگام مواجه شدن با اولین میت فقط صلوات و آیت الکرسی می‌خواندم و لطف خدا چنان بود که من دیگر از میت ترسی نداشتم و الان بیشتر به مرگ و جهان آخرت فکر می‌کنم و وابستگی‌ام به دنیا خیلی کمتر شده است؛ زمانی که بالای سر میت می‌روم فکر می‌کنم خدایی نکرده یکی از افراد خانواده خودم است و گاها به علت زخم‌های تنشان گریه می‌کنم و برایشان فاتحه و تقاضای شفاعت از حضرت زهرا(س) دارم.
وی از همسرش تشکر می‌کند و می‌گوید: مشوق اصلی من همسرم است و با وجود اینکه در تصادف ریه و شش‌های وی آسیب دیده اما برای اینکار خدا پسندانه مرا ترغیب می‌کند و من تا به امروز جان بر کف در این راه قدم بر می‌دارم.
انتهای پیام/9708/و
