رحیمی: کُد شغلی هنرمندان تئاتر به زودی دریافت می شود/ تعریف شغلی بسیاری از چالش ها را حل می کند

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، چهار ماه از فضای تعطیلی تئاتر و مراکز هنری و فرهنگی به دلیل شیوع ویروس کرونا می گذرد در این مدت اتفاقات نه چندانی افتاده است یک عده تلاش کردند تا فضای مجدد تعریف شد و گرفتن کد شغلی هنرمندان را مطرح کنند تا چالش های عرصه تئاتر در زمینه بیمه بیکاری ، مالیات و مسائل دیگر رفع و رجوع شود یکی از مراکزی که در این عرصه فعال بود، خانه تئاتر بود هر چند که انتقادات زیادی هم در این عرصه به او مطرح شده اما نمی بایست تلاش ها را در نظر نگرفت.

محمودرضا رحیمی، سخنگوی خانه تئاتر در ارتباط با مسائل مطرح شده این مدت و برآیند آنها به گفت وگو مشروح با فارس نشسته است که در ادامه می خوانیم: 

*آقای رحیمی چند وقتی می گذرد از طرح چندین باره تعریف شغلی هنرمندان تئاتر توسط وزارت کار و نامه نگاری های خانه تئاتر برای رئیس جمهور و سایر مسئولان فرهنگی و هنری کشور، الان مباحثی مطرح می شود مبنی بر اینکه هیچ اتفاقی مجدد بعد از این همه سال نیافتاده و هنوز هم هنرمندان با مشکلات گذشته درگیر هستند. در این راستا فعالیت های شما به کجا انجامیده و آیا برآیندی هم داشته است؟

از چند وجه می توان این موضوع را بررسی کرد نخست رسیدن یک حرکت چند ساله به انجمن های صنفی که اگر چنانچه در این چند ماه آینده یک انتقال نرم از سوی انجمن ها به سمت انجمن صنفی داشته باشیم، مسئله کد شغلی که مطرح شده و وزارت کار و امور اجتماعی هم پذیرفته با احتساب حضور صندوق و کارفرمایی خود وزارت فرهنگ و ارشاد و پشتیبانی و رفاه هنرمندان که همچنان توسط خانه تئاتر تحت عنوان یک اتحادیه برگزار می شود، می تواند یک گام مثبتی باشد اما تنه یک نقطه شروع متعادل است.

*پس از آن چه مسائلی مطرح است؟

به دلیل اینکه پس از کد شغلی نوبت می رسد به مجموعه ای تحقیقات، بررسی ها، پژوهش ها و جلسات متعددی که باید برای تعریف گونه های مختلف انجمن صنف ها صورت بگیرد. فرض کنید اگر ما انجمن طراحان داریم اینها باید در شاخه های مختلف توسط خود انجمن های صنفی تعریف شوند و به یک سهم بندی متعادل نسبت به وضعیتی که فعلا قوانین کار کشور دارد، برسیم.

*آقای رحیمی عده ای می گویند که در این صورت ما زیر نظر وزارت کار می رویم مگر این مشکلی دارد؟

خیر ، این یک سوتفاهم است و اصلا هم مسئله بدی نیست بهرحال قوانین کار کشور توسط وزارت کار نوشته می شود و همه کسانی که کار می کنند و دارای کُد شغلی هستند زیر نظر قوانین کار کشور هستند که توسط وزارت کشور تدوین و سپس اجرایی می شود.

در هر صورت خوشحال هستیم که ما به یکی از مطالباتمان به زودی می رسیم اما بهرحال همین هم یک مسیر سختی را جلوی پایمان می گذارد و امیدواریم از پس آن بر بیاییم و نتیجه بگیریم.

*نظرتان درباره پروتکل های بهداشتی بازگشایی سالن های تئاتر چیست؟

خب، پروتکلی که جدیدا هم اداره کل هنرهای نمایشی رسانه ای کردند، خیلی از مسائلش مطالبات به حق هنرمندان در این سال ها بوده که وقتی منتشر شد، ما خیلی امیدوار شدیم که به تدریج سایر مسائل که جایش خالی است مثل حق و حقوق تماشاخانه دارها و چند ماهی که کار نکردند، هم قدری برایمان آینده روشنی را نمایش دهد ، چرا که به نظرم کارشناسانه نوشته شده و چند بندش حتی در فضای پساکرونا و بدون ویروس کرونا هم می تواند به قوت خود باقی باشد و این نباید صرفا برای این باشد که ما برای فضای کرونایی اجرا کنیم خیلی از قوانین که مطرح شده را ما سال هاست که مطرح می کنیم تا برای احترام به تئاتر رعایت شود.

بنابراین این اتفاق خوبی است فرض کنید ما هیچگاه در این زمینه حرکت دخالتی نکردیم پیشنهاداتی دادیم و خواهش کردیم که آنها را به کار ببندند حال می بینیم که از این پیشنهادات جاهای مختلف استفاده می شود، خوشحال هستیم. البته هنوز فکر می کنم در زمنیه مساعدت های مالی برای سالن ها و هنرمندان اتفاقی نیافتاده و ما هم دنبال این هستیم اما وظیفه خانه تئاتر رفتن و گرفتن نیست و وظیفه ما درخواست دادن صرف است.

*مسائلی مطرح شده بود که چرا خانه تئاتر تهران کمکی به خانه تئاتر شهرستان ها نمی کند؟

این هم یکی دیگر از سوتفاهم ها است، چرا که خانه تئاتر شهرستان ها زیر نظر تهران نیست و ان را خیلی ها نمی دانند و ما را مقابل هم قرار می دهند زیرا که چنین چیزی در اساسنامه ما تعریف نشده است.

خانه تئاتر تهران فقط در زمینه مجوز می تواند فعالیت کند اما به هیچ عنوان نمی تواند تمام خانه های تئاتر کشور را که الان بازگشایی شدند، پوشش بدهد، به دلیل اینکه اساسا چنین چیزی در اساسنامه اش نیست ما فقط در هدف مشترکمان که تلاش برای رسیدن به حقوق تئاتری ها است فعالیت مشابه داریم، در خود اساسنامه شهرستان ها هم کاملا روشن است که در واقع ما مسئله مان این است که کارها را به صورت شبه صنفی در استان خود انجام دادیم از اسپانسر تا به سمت کمپانی رفتن و احقاق حقوق هنرمندان  و تفاوت اساسی خانه تئاتر با سایر انجمن ها در انتخابی بودنش است.

البته این را هم بگویم که مثلا انجمن هنرهای نمایشی استان ها هم همین شرایط را دارند منتها زیر نظر انجمن تهران هستند که خودش انتصابی است. ما نظرمان این است که اگر امور به دست خود تئاتری ها باشد ، شرایط بهتر می شود. ما پذیرای همه تئاتری ها هستیم و با هیچکس در تعارض قرار نداریم و معتقدیم فقط باید فکر کنیم چه کسنی می توانند به تئاتر بیاندیشند که البته در این عرصه ها نقصان زیاد داشتیم که امیدواریم به زودی حل شود و تبدی به سوتفاهم نشود.

نکته دیگر که باید در این بحث بگویم این است که درست است این روزها کرونا لذت حضور در کنار هم را از ما تئاتری ها گرفت اما یک اتفاق خوبی که رقم زد، تشکیل اتاق فکرهای مختلف بود که باعث شد تعاریف درستی در تئاتر شکل بگیرد. با این حال همچنان  یکی از دلمشغولیت های من مسئله انجمن صنفی است و جلسات زیادی با انجمن ها گذاشتیم تا بتوانند به سرعت مسیر درست را طی کنیم و در این دو ماهی که با کمیسیون تسهیل گر انتقال جلسه داشتیم، تلاش داریم بتوانیم انجمن ها را ابتدا به یک انسجام درست برسانیم و سپس به سمت انتخابات جدید خود خانه تئاتر پیش برویم.

*آقای رحیمی یک بحث دیگر مالیات هنرمندان است در این زمینه چه کاری انجام شده و آیا در نهایت هنرمندان تئاتر می بایست مالیات پرداخت  کنند یا خیر؟

خانه تئاتر در این عرصه جلسات متعدد برگزار کرد و الان ما باید امیدوار باشیم تا ببینیم تا 1400 این بند مالیاتی به چه شرایطی برسد. قائدتا اگر کد شغلی تصویب شود ما چون دارای وجوهات شغلی می شویم ، مالیات هم باید پرداخت کنیم. الان در قوانین کار اگر ببینیم متوجه می شویم خیلی مشاغل حتی خیلی جزئی هم کد شغلی دارند اما تئاتر ندارد، البته تئاتر تعریف ایسسکو برای پنجاه سال پیش را دارد و متعاقبش قوانین مربوط به پدیدآورندگان هنری سال 48 تصویب شد و الان هم هنوز از همین قوانین استفاده می شود.

هیچ وقت هیچ هنرمندی نمی گوید مالیات نباید باشد، هیچ شهروندی نمی خواهد این را بگوید این یک رفتار مجازی اشتباه بود که یک عده به راه انداختند، هیچ جای دنیا نمی شود مالیات نباشد، همه باید داشته باشند اما به شرطی که شغلی تعریف شود ما هم می گوییم اول این شغل سرو شکل پیدا کند، آقای رییس جمهور و وزیر به عنوان شغل از آن صحبت کنند و نگران درباره آن نباشند، چون پایه همه هنرها تئاتر است اما کارهای ساختاری تعریف شغل  انجام نشده و این فرار هنوز در لفظ هم صورت می گیرد.

الان این اتفاقات فعلی درباره انجمن صنفی خوب است هر چند شما می بینید که در یک مسیری هستیم که به فتح نهایی رسیدیم و باید کلی تلاش کنیم تا به قله برسیم. ایجاد کردن یک  کد شغلی برای وزارت کار هزینه دارد و خیلی طبیعی است که چندان مایل به باز کردن کد شغلی نباشند و حال که این اتفاق افتاده من به فال نیک می گیرم و امیدوارم به خاطر این بحث که خیلی سختی ها را تحمل کردیم و بعد صد و اندی سال به این کد می رسیم، پس از این اتفاقات خوبی بیافتد.

به نظر من تمام تعاریف بعدی من جمله مالیات از این پس باید تعریف شود فکر می کنم اگر سال گذشته این کد شغلی وجود داشت، خود دولت هم چندان راضی نبود همین تعداد محدود که می توانست مالیات خوب بگیرد را هم دچار بخشودگی بکند. به نظر من چون بیس تعاریف را نداشت به ضرر خود دولت هم تمام شد. پس اگر تعاریف مربوط به کارگر و کارفرمایی در هنر تئاتر روشن شود ما هم مثل همه دیگر شهروندان باید قسمتی از درآمد و سرمایه مان را به عنوان مالیات دهیم و این یک امر همگانی است.

ما حرفمان این است که در این سال ها هیچگونه حقوق مربوط به هنرمند تئاتر به او داده نشده است، اینجاست که ما ورود کردیم وگرنه در باب بحث مالیات هیچ عقل سلیمی نیست که بگوید مالیات نمی دهد منتها ما باید یک آورده ای داشته باشیم که براساس آن بگوییم مثلا سالی این اندازه درآمد داریم و مالیات آن را بدهیم. ما هنرمندانی داریم که شاید در یک سال رقم درآمدشان سی میلیون شده اما سال بعد هیچ نداشته اند، چون حمایت حداکثری دولتی از تئاتر نیست و برای فرهنگ هزینه درست نمی شود پس چطور با این شرایط الان ما می گوییم این اندازه مالیات می دهیم درحالیکه دستمزدهایمان انضباط ندارد؟! اگر این انضباط ایجاد شود همه دستمردهای ما از اجرا و تمرین و کف دستمزد مشخص است و می توانیم بر اساس آن مالیات پرداخت کنیم.

*آقای دکتر الان پروتکل های اداره هنرهای نمایشی برای بازگشایی سالن ها ابلاغ شده است، خانه تئاتر هم خودش سالن تئاتر دارد و حتما برنامه ریزی های اجراهایش را شروع کرده ، برنامه در این راستا به چه صورت قرار است، باشد؟

ببینید سالن استاد جوانمرد و اسکویی هیچکدام خارج از قواعد کشوری نیست و همه این اتفاقات در خانه تئاتر هم می افتد. اما از سوی دیگر باید بگویم هر چقدر هم پروتکل باشد و مسائل دستوری و نگاه بالا به پایین شود، اینها جلوی این را نمی گیرند که فراموش کنیم باید از فرهنگ حمایت مادی بشود، این حمایت تا نباشد هنرمند انگیزه ندارد. الان یک مسئله مطرح است که می گویند تنها 50 درصد ظرفیت سالن ها در هر اجرا پر شود ، خب برای بقیه 50 درصد دیگر چه فکری کرده اند که حمایت از هنرمند و گروه و سالن صورت بگیرد؟

نکته دیگر اگر چنانچه یک شخصی در سالن تئاتری آمد که اجرای زنده دارد و همه چیز مبتنی بر تمرکز و رفتارهای احساسی و هیجانی است که روح و تخیل تماشاگر را هدف قرار می دهد، یک نفر با ماسک یا بی ماسک سرفه یا عطسه کرد مگر می شود در میان یک پدیده زنده مثل یک بندبازی ، بگوییم همه چیز را نگه داریم چون یک نفر سرفه یا عطسه کرد و باید از سالن بیرون برود. هیچ راهکار مناسبی هم در این مدت نداشتند که بگویند مثلا فلان کار را انجام دهیم.

البته این مشکل فقط برای تئاتر نیست در آموزش و پرورش و دانشگاه و مراکز دیگر هم نبود ما در مدیریت دچار چالش های جدی هستیم و کسی نیست واقعا به داد فضاهای مختلف برسد و مدیریت های ما ناتوان هستند بهرحال ما نباید با جان انسان ها بازی می کنیم یک شرایط بحرانی به وجود آمده، پنج ماه است راهکار مناسب نداریم ما مدیریت کشورمان ناکارآمد است . 

نکته دیگر هم درباره سالن های خانه تئاتر که مدیریتش با آقای آرش دادگر است و تصمیمات را شورای هنری به همراه اقای دادگر می گیرند. یک نفر هم نماینده هیئت مدیره مرکزی خانه تئاتر آقای حمیدرضا نعیمی است و تا این لحظه درباره برنامه هایش من هنوز برنامه ای ندارم و نمیدانم جلسه ای برگزار شده یا خیر که البته نقص من هم هست که عذرخواهی می کنم.

البته از این اطلاع دارم که تاکنون چندین بار سالن ها ضدعفونی شده است.

*البته خب این کفایت نمی کند و باید دید شرایط با ورود مخاطبان و هنرمندان به سالن ها به چه صورت است؟

بله همینطور است. به نظر من اصلا راه این مسئله فضای دستوری بازگشایی سالن ها نیست بلکه باید یک اتاق فکر باشد ما سالهاست که مطرح می کنیم حال الان یک پروتکل داده اند که البته آن هم پیشنهادات چندین سال گذشته ما بوده است منتها این کافی نیست . ما همه برای تئاتر تلاش میکنیم و حرفمان یکی است و حال کی قرار است فارغ از فضاهای تو و منی کنار هم باشیم و کار کنیم؟ ما خیلی ساده می توانیم کنار هم باشیم و فکر کنیم بارها هم این تقاضا را داشتیم اما واقعا فضای خانه تئاتر اجرایی به معنای سندیکا نبوده و نیست اما در حد پیشنهاد همیشه پیشنهاداتمان را دادیم و اتاق فکر را برگزار کردیم. به نظرم ما قدری در فکر کردن تعلل می کنیم و در جنگ کردن البته پیشرو هستیم.

*شما در عرصه تئاترهای مجازی هم این مدت فعال بودید مثلا بحث تئاتر+خانه که خیلی هم مورد استقبال قرار گرفت.

بله من اتفاقا در عرصه فعالیت های مجازی و دعواهایی که شکل گرفته بود هم به خیلی دوستان آدرس هایی داده بودم که مثلا همین الان در کشور فرانسه هفتصد معلم ریز و درشت مسائل تئاتر را آن لاین تدریس می کنند. بالاخره ما هم باید این فضاها را ترویج کنیم  ما نمی گوییم این کل تئاتر شود، اما می توانیم قسمتی از تئاتر را هم به صورت مجازی پشتیبانی کنیم.

منتها مسئله این است که یک عده فقط دعوا می کنند و به همین دلیل هم ما به تصمیم نمی رسیم و در نهایت هم خسته می شویم. این اصل قضیه است که همیشه ما را به یک فضای ساکت و صامت می رساند. الان تمام کمپانی های بزرگ دنیا می گویند از هر روشی می توانید درباره تئاتر صحبت کنید اما در کشور ما الان سکوت ایجاد شده است.

انتهای پیام/