همه گیری پلاستیک

گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: جای هیچ انکاری ندارد که مواد پلاستیکی یک بار مصرف در مبارزه با کووید19، به خصوص برای کارکنان بخش سلامت خط مقدم به یک عامل نجات بخش زندگی تبدیل شده است. همچنین این با ماده تحویل مایحتاج اساسی به خصوص مواد غذایی درب منزل، رعایت قوانین فاصله گیری اجتماعی را تسهیل کرده است. همچنین با جایگزین شدن لیوان های قهوه و کیسه های خرید دائمی با اقلام یک بار مصرف، ممکن است پلاستیک بتواند به  کنترل انتقال ویروس در بسیاری از شهرها که بیم انتقال بیماری از  طریق آنها می رود کمک کند.
ولی در این مدت تصاویر زیادی از کیسه های پلاستیکی زباله های بیمارستانی که بیرون بیمارستان تلنبار شده اند و تجهیزات حفاظت شخصی مصرف شده ای که روی آب های ساحلی  شناورند و در سواحل جهان به ساحل افتاده اند نیز دست به دست شده اند که تصویرگر یک رویه تاریک پلاستیک های یک بار مصرف نیز هستند. اگر مراقب نباشیم، اتخاذ نگاهی کوتاه مدت در طول این همه گیری، می تواند به یک مصیبت زیست محیطی و سلامت عمومی حتی بزرگ تر در آینده منجر شود.
البته تولید ضایعات پلاستیکی- و آلودگی آبراهه های جهان با آن- تا پیش از همه گیری کووید19  نیز  برای درصد رو به رشدی از مردم جهان یک نگرانی بزرگ محسوب می شد و سیاست گذاران، شرکت ها و سازمان های بین المللی نظیر سازمان ملل متحد، خواستار اقدام در این باره شده بودند . برخی از دولت های ملی و محلی مالیات ها و ممنوعیت هایی را برای پلاستیک های یک بار مصرف در نظر گرفته اند (هر چند همگی آنها کاملا به وعده های خود عمل نکرده اند) و شرکت های بزرگ در زمینه بسته بندی های سازگارتر با محیط زیست سرمایه گذاری هایی انجام داده اند.
با این حال اکنون بحران کووید19 این تهدید را در خود دارد که این پیشرفت ها متوقف و حتی معکوس شوند.
اگرچه اطلاع از اینکه در طول این بحران دقیقا چه مقدار زباله پلاستیکی اضافه تولید شده زمان خواهد برد، اما داده های مقدماتی تکان دهنده اند. در چین وزارت  زیست بوم ها و محیط زیست برآورد می کند که در مقایسه با 40 تن در طول ایام عادی، در اوج شیوع این بیماری، بیمارستان ها در ووهان هر روز بیشتر از 240 تن ضایعات تولید کرده باشند. بر اساس این داده ها موسسه مشورتی فراست اند سولیوان پیش بینی می کند که به دلیل شیوع کووید19 ایالات متحده ممکن است ضایعات بیمارستانی به اندازه یک سال را تنها ظرف دو ماه تولید کند.
افزایش شدید مشابهی را در تولید ضایعات می توان در میان شهروندان عادی نیز مشاهده کرد. در چین تولید روزانه ماسک های صورت به رقم 116 میلیون عدد در ماه فوریه رسیده که 12 بار بیشتر از ماه قبل از آن بوده است. در طول اوج شیوع این بیماری، هر روزه صدها تن ماسک های دور انداخته شده از سطل های زباله گردآوری شده اند؛ هیچ داده ای در این باره وجود ندارد که  چه تعداد دیگر از این ماسک ها در سیستم های دفع زباله خانگی دورانداخته شده اند. طبق اعلام موسسه محیط زیست تایلند، تولید ضایعات پلاستیکی از 1500 تن به 6300 تن در هر روز افزایش پیدا کرده است که دلیل آن افزایش گسترده تحویل غذا درب منازل است.

چیزی که به این مشکل دامن می زند این است بسیاری از سرویس های مدیریت ضایعات به دلیل الزام به رعایت قوانین فاصله گیری اجتماعی و قرنطینه خانگی با ظرفیت کامل فعالیت نمی کنند. در ایالات متحده جمع آوری مواد بازیافتی از درب منازل در بسیاری از  مکان ها، از جمله بخش هایی از شهرستان های میامی دیل و لس آنجلس طی این مدت به حال تعلیق درآمده است.
در انگلیس دور ریختن غیرقانونی ضایعات در طول این همه گیری تا 300 درصد افزایش داشته است. در برخی کشورها شرکت هایی که  مدافع شیوه های ابتکاری بازیافت و استفاده مجدد از پلاستیک های ضایعاتی هستند، گزارش می شود که میزان پلاستیکی که از طریق سیستم های جمع آوری ضایعات به دستشان می رسد کاهش یافته که نشان می دهد حجم رو به رشدی از پلاستیک ها از مکان های دفن زباله سردرمی آورند یا در محیط زیست رها می شوند.
در طول بحران کووید19 حفاظت از افراد آسیب پذیر و اطمینان از اینکه کارکنان بهداشتی و سلامت از ابزارها و حمایت مورد نیاز برای انجام بی خطر وظایف خود برخوردارند، جلوگیری از انباشته شدن کار خارج از توان بر دوش سیستم های مراقبت درمانی و اجتناب از امواج دیگر ابتلا به کرونا اهمیت دارد. ولی در خلال برآورده ساختن این اهداف اضطراری، ما نمی توانیم چشم خود را بر روی دیگر چالش های – شاید بزرگ تری- که بشریت با آنها مواجه است ببندیم، از جمله خطرات زیست محیطی و سلامت عمومی که تولید بیش از حد ضایعات پلاستیکی به بار آورده است.
در قدم اول شرکت ها در تمام زنجیره تولید و تامین مواد پلاستیکی از تولید کنندگان تا خرده فروشان باید با گسترش و تسریع اقدامات خود برای خاتمه دادن به تولید ضایعات پلاستیکی  نسبت به سلامت و رفاه عمومیشان تعهد دهند. کسانی که با مشارکت در ایجاد یک اقتصاد بازیافتی برای کمک به محیط زیست قدم پیش می گذارند، از امتیاز بسیار بزرگ کسب اعتماد عمومی و سودآوری در آینده بهره مند خواهند شد.
دولت ها به نوبه خود باید نقش حساس خدمات مدیریت ضایعات و کارکنان آنها را در رسیدن به آینده ای پایدار به رسمیت بشناسند و هزینه های کووید19 را منطبق با آن تخصیص دهند. چنین اقداماتی  «اهداف توسعه پایدار» متعددی را پیش خواهد برد از جمله اهداف اس دی جی11 (که از شهرها می خواهد نسبت به مدیریت کارآمد زباله اطمینان خاطر کسب کنند)، اس دی جی12 (کاستن از تولید زباله از طریق جلوگیری، کاهش، بازیافت و استفاده دوباره) و اس دی جی14 (کاستن از تمام انوع آلودگی های دریایی).
اما دولت ها همیشه نمی توانند این کار را به تنهایی انجام دهند. بسیاری از کشورهای در حال توسعه با زیرساخت های مدیریت زباله ناقص و ناکارآمد دست و پنجه نرم می کنند یا به کلی فاقد چنین زیرساخت هایی هستند. با توجه به اینکه بحران کووید19 نیاز به دست زدن به اقدام جمعی را برجسته تر کرده، اکنون زمان تغییر دادن این وضعیت فرارسیده است.
با گشایش دوباره اقتصاد جهانی، سازمان های امدادی، بانک های توسعه و سازمان های غیردولتی باید روی ایجاد سیستم های مدیریت زباله ضایعات کارآمد سرمایه گذاری کنند. گذشته از کمک به دور نگه داشتن ضایعات پلاستیکی از اقیانوس های ما، چنین سیستم هایی می توانند مشاغل آبرومندانه ای را تامین کنند و وضعیت معاش عده ای را بهبود ببخشد که در دراز مدت به شکل گیری اقتصادهای قدرتمندتر و پایدارتر منجر خواهد شد.
معمولا کووید19 را تحت عنوان یک شوک ناگهانی توصیف می کنند. اما در واقع برخی می گویند که این بیماری ریسک شناخته شده ای بوده که سیاستگذاران نادیده گرفتن آن را انتخاب کرده اند. آخرین چیزی که جهان به آن نیاز دارد این است که اجازه دهد تهدیدات کاملا شناخته شده دیگر حل ناشده باقی بمانند. و زمانی که پای ضایعات پلاستیکی به میان می آید، زنگ های هشدار سال هاست که با صدای بلند و رسا به صدا درآمده اند.

نویسنده: جاکوب دوئر (Jacob Duer) رئیس و مدیرعامل «ائتلاف برای پایان دادن به ضایعات پلاستیکی»

منبع: https://b2n.ir/096746

انتهای پیام.