گروه غرب از نگاه غرب خبرگزاری فارس: برداشت شماره یک از حقیقت: در سال 2019 یک جنبش مسالمت آمیز مدافع دمکراسی در هنگ کنگ موجبات شگفتی جهانیان را فراهم کرد. در اوج این اعتراضات حدود 2 میلیون هنگ کنگی در اعتراض به تصمیمی که از نظر آنها استقلال شهر محبوبشان را از بین می برد، در خیابان ها جمع شده بودند.
برداشت شماره دو از حقیقت: در سال 2019 معترضان خشونت پیشه طرفدار دمکراسی پنجره ها را شکستند، به ساختمان قانونگذاری هنگ کنگ هجوم بردند و بمب های بنزینی را منفجر کردند. این شورشیان که مورد حمایت نیروهای خارجی ضد چینی قرار داشتند، یک عنصر حاشیه ای رادیکال محسوب می شدند که در اوج این جنبش کمتر از 359 هزار تن را به خود جلب کرده بودند.
تداوم کشمکش ها بر سر آینده هنگ کنگ نه تنها بین پلیس و تظاهرکنندگان بر سر کنترل خیابان ها ادامه داشت بلکه در عرصه اینترنت و آنلاین نیز تداوم داشت، در حالی که پکن و معترضان هر کدام ادعا می کردند که روایت سیاسی را در کنترل خود دارند. در جهان دیجیتال نیز همیشه بیشتر از یک نسخه از «حقیقت» وجود دارد.
یوهانس هیلی کارشناس شبکه های اجتماعی ساکن برلین و نویسنده «تبلیغات شماره 4» کتابی که در مورد پوپولیسم آلمانی است می گوید: «هر کسی هر چیزی را منتشر می کند. ما هنوز هیچ کنترل کیفیتی در مورد این پدیده نداریم.»
نتیجه؟ سردرگمی گسترده درست در حالی که شبکه های اجتماعی بیش از هر زمان دیگری سهم بزرگی از چرخه توجه جهانی را به خود جلب می کنند. به گفته استاتیستا که یک پورتال داده های کسب و کار اینترنتی است، طی سال گذشته بیش از نیمی از جمعیت جهان با مطلبی در اینترنت مواجه شده اند که باور کرده اند حقیقت دارد اما بعد متوجه نادرستی آن شده اند.
این مسئله اهمیت دارد؛ به این دلیل که برای مبارزه علیه ناهنجاری هایی چون تغییرات اقلیمی و فقر و در نهایت برای شکوفا کردن دمکراسی ها، وجود شهروندان آگاه یک ضرورت به شمار می رود. به گفته کارشناسان نشانه هایی وجود دارد که هنگام مواجهه با مطالب اینترنتی، هر چه می گذرد ما نسبت به اطلاعات نادرست، بصیرت و احتیاط بیشتری پیدا می کنیم. تعداد فزاینده ای از سازمان ها سواد رسانه ای و اهمیت منابع اطلاعاتی غیر حزبی را ترویج می کنند، در حالی که پلتفرم های شبکه های اجتماعی زیر فشار عمومی فزاینده ای برای زدودن اطلاعات نادرست خود هستند.
شرکت های رسانه های اجتماعی همچون فیس بوک و یوتیوپ، اجتماعاتی را در مقیاسی که تا همین یک دهه پیش تصورش را نمی شد کرد ایجاد و با هم مرتبط کرده اند. با این حال آنها اتاق های پژواکی از داده های نادرست را نیز تبلیغ کرده اند که زیر سرانگشت مردم در سراسر جهان پخش می شود؛ همه گیری کووید19، اعتراضات دمکراسی خواهی هنگ کنگ و ظهور راست افراطی در آلمان تصاویر واضحی را از این وضع به دست می دهند.
اما چگونه می توانیم به طور جمعی بر این مشکل غلبه کنیم؟ چه کسی باید قضاوت کند که چه چیزی حقیقت دارد و آیا کسانی که دروغ می گویند به اندازه هر کس دیگری حق ابراز نظرات خودشان را در فضای اینترنت دارند؟ آیا این ایده که دولت ها باید بر محتوای اینترنت نظارت کنند در برابر این ایده که شرکت های سود محوری نظیر فیس بوک و توئیتر باید این نقش را بر عهده بگیرند پذیرش بیشتری دارد؟
آقای هیلی می گوید: «اکنون دروازه بانی باید توسط تک تک افراد انجام شود. ما به عنوان یک جامعه این کار را نیاموخته ایم. این کار به نسبت معرفی فناوری های جدید زمان بیشتری را می طلبد.»
ابعاد کووید19
شهروندان دیجیتال دوره آموزشی فشرده ای را درمورد کووید19 پشت سر گذرانده اند، در حالی که اطلاعات نادرست درباره ویروس کرونا به گستردگی انتشار یافته است.
هرجنبه از این همه گیری، از اینکه منشا این ویروس کجا بوده تا میزان مسری بودن آن مشمول نادرستی های اینترنتی شده است (عامدانه به دست یک دانشمند چینی رها شده؟ محرمانه توسط یک سرباز آمریکایی به چین برده شده؟)
جان کوک پژوهشگر دانشگاه جرج میسون در ویرجینیا که درمورد روایت های رسانه ای پیرامون تغییرات اقلیمی مطالعه می کند می گوید: «همه گیری ها زمینه مساعدی را به دست افرادی می دهد که مستعد تئوری های توطئه قرار دارند، زیرا عدم قطعیت ها و ترس زیادی درمورد آنها وجود دارد. اما اطلاعات نادرست می تواند باعث مرگ افراد شود.»
خود پرزیدنت دونالد ترامپ یک منبع اشاعه اطلاعات نادرست بوده است و توئیت هایی در مورد پذیرش شیوه های اثبات نشده مبارزه با کووید19 را ارسال کرده است. اما وقتی که توئیتر در گامی بی سابقه نسبت به ادعاهای «اثبات نشده» رئیس جمهور درباره قابل اعتماد بودن آرای پستی هشدار داد و از دیگر توئیت های او نیز تحت عنوان «تقدیس خشونت» نام برد، وی به خشم آمد.
ایجاد یک حزب بر اساس اطلاعات نادرست
در آلمان این حزب راست افراطی آلترناتیو برای آلمان است که موفق ترین راهبرد شبکه های اجتماعی – کارزار اشاعه اطلاعات نادرست سیاسی- را در تاریخ اخیر به اجرا گذاشته است. حزب آلترناتیو برای آلمان که موضعی مسلمان ستیز و مهاجر ستیز دارد، توانسته است تعداد اعضای خود را طی 7 سال گذشته به دو برابر برساند و این کار را عمدتا با پشتیبانی از کارزارهای آنلاینی انجام داده که مطالب نادرستی را انتشار می دهد، با عواطف رای دهندگان بازی می کند و به رسوایی هایی دامن می زند که قطب بندی های سیاسی را تشدید می کنند.
این دقیقا همان نوع محتوایی است که معمولا الگوریتم های پلتفرم ها ترویج می کنند. تحقیقات نشان داده است جرح و تعدیل هایی که طی سال ها در الگوریتم های فیس بوک و یوتیوپ صورت گرفته – و برای افزایش «مشارکت» طراحی شده اند- نیز پست های تفرقه افکنانه ای را تقویت می کنند که به این خشم دامن می زنند. به گفته شرکت ردگیری شبکه های اجتماعی نیوزوایپ، در سال 2019 پست هایی که بیشتر از همه در فیس بوک به اشتراک گذاشته شده اند به قاچاق کودکان و سقط جنین ربط داشته اند.
در آلمان چند مسئله وجود داشته که به اندازه مهاجرت از نظر سیاسی تفرقه افکنانه بوده اند و حزب آلترناتیو برای آلمان از آنها بهره مند شده است. پست های شبکه های اجتماعی این حزب تعداد مهاجرانی را که در پی پناهجویی در آلمان هستند تا یک میلیون نفر بیشتر اعلام کرده است. رهبران این حزب به غلط ادعا کرده اند که خارجی ها به نسبت آلمانی ها جرایم بیشتری مرتکب می شوند و با انتشار یک آگهی که زنی سفیدپوست را در محاصره چند مرد مسلمان به تصویر کشیده بود، به اروپا هشدار داده اند که در حال تبدیل شدن به «اروپاعربی» است.
آقای هایلی می گوید که این حزب یک «جهان رسانه ای جایگزین» را خلق کرده است. آنها از رسانه های جریان اصلی مشروعیت زدایی می کنند و می کوشند هویت جمعی مشترکی را در میان طرفداران و مخاطبان خود به وجود آورند.» پست های فیس بوکی حزب آلترناتیو برای آلمان معمولا پنج بار بیشتر از پست های احزاب سنتی به اشتراک گذاشته می شوند و اکثریت ری توئیت های سیاسی به این حزب مرتبط می شود.
با این حال حزب آلترناتیو برای آلمان می گوید که رسانه های اجتماعی به این حزب اجازه می دهند تا رسانه های جریان اصلی را که «به شدت علیه آلترناتیو برای آلمان هستند و نسبت به آن رفتار غیرمنصفانه ای دارند» دور بزند. رونالد گلاسر سخنگوی اول این حزب در برلین شکایت می کند که :«برای رقبای ما این مسئله چندان مهم نیست. اگر آنها می خواهند پیام را دریافت کنند با تلویزیون تماس بگیرند.»
آلترناتیو برای آلمان هم اکنون سومین حزب بزرگ در پارلمان آلمان است و قدرت شکل دهی به روایت سیاسی اصلی را دارد.
چه کسی تصمیم می گیرد؟
چه کسی باید مسئول نظارت بر محتوایی باشد که هر روزه بر نمایشگرهای ما نقش می بندند؟ اولین دوک وکیل و پژوهشگر حقوق رسانه ای در دانشگاه هاروارد می پرسد: «چه کسی تصمیم می گیرد که چه چیزی یک عملیات انتشار اطلاعات است و چه چیزی دستکاری و دخل و تصرف انگیزشی؟»
در مورد هنگ کنگ توئیتر آگوست گذشته اعلام کرد که این شرکت دیگر به «رسانه های خبری تحت کنترل دولت» اجازه خریداری تبلیغات را نمی دهد. خانم دوک می گوید که فیس بوک و گوگل نیز برخی پست ها، حساب های کاربری جعلی و لینک ها را حذف کرده اند، اما شفافیت ناچیزی را در این مورد ارائه داده اند که آنها چه می کنند.
این رویکرد چهل تکه یک چالش واقعی را به تصویر می کشد. به گفته خانم دوک در حال حاضر نظارت پلیسی بر محتوا، شرکت های «خصوصی و سود محور را ملزم می کند تا در مورد حق بیان مردم در سراسر جهان تصمیم بگیرند.» وی می افزاید: «این کار غیر قابل دفاع و غیر قابل پذیرش است.»
اما به نظر نمی رسد که مارک زاکربرگ موسس فیس بوک اشتیاقی برای بر عهده گرفتن این مسئولیت داشته باشد. او ماه گذشته در گفتگویی با شبکه سی ان بی سی گفت: «من فکر نمی کنم که فیس بوک یا پلتفرم های اینترنتی به طور کلی باید نقش داوران حقیقت را ایفا کنند.»
فیس بوک و یوتیوپ هزاران ناظر مستقل را برای مشاهده محتواهایی که برای بازبینی علامت می خورند و حذف پست های نامناسب استخدام کرده اند. ولی آقای زاکربرگ در مصاحبه خود با سی ان بی سی تایید می کند که کار این کنترل کنندگان حقیقت صرفا «یافتن و حذف بدترین موارد در میان بدترین موارد است.» او اکنون با یک شورش علنی در میان کارکنانی مواجه است که می خواهند فیس بوک کار بیشتری در این زمینه انجام دهد.
از سوی دیگر دعوت از دولت ها برای اینکه آنها نیز در قانونمند کردن محتوای بیان دخالت کنند، به گفته استفن موندز پژوهشگر ارتباطات دیجیتال در دانشگاه فنی دورتموند به معنای «راه رفتن روی یخ» است. وی هشدار می دهد: «اگر ما نهادهای دمکراتیک قدرتمندی نداشته باشیم، هر گونه تلاشی برای قانونمند کردن اشاعه اطلاعات غلط به معنای به مخاطره افتادن آزادی بیان است.»
نویسنده: لنورا چو (Lenora Chu) گزارشگر کریستین ساینس مانیتور
منبع: https://b2n.ir/761834
انتهای پیام.
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
