صحن‌گرایی یا کمیسیون‌گرایی مجلس؛ کدامیک به صلاح ایران فرداست؟

حوزه سیاسی خبرگزاری فارس، استیضاح و نظارت یا راهبری؟ به راستی در وقت باقی مانده این دولت کدامیک برای کشور موثر است؟ آیا بکارنگرفتن هریک از این امکانات مجلس، عمل نکردن به وظایف قانونی است؟ آیا آیین نامه های کنونی اداره مجلس و نوع تعامل مجلس و دولت به سود ملت است؟

به نظر می رسد مجلس مردمگرای یازدهم باید به صلاح و صرفه کشور توجه کند و این در سنت اسلامی، خود از مختصات تعریف سیاست است؛ سیاست یعنی راه بردن جامعه بسوی صلاح! اکنون مجلس باید از خود بپرسد کشور در چه زمانی قرار دارد و سیاست نمایندگان با دولت باید چگونه سامان یابد؟

روزهای ماقبل تکوین مجلس یازدهم، آقای قالیباف به این موضوع اشاره‌ای داشت و آن این که مجلس، دولت را پاسخگو خواهد کرد، حالا باید این مکانیزم مخصوص برای پاسخگویی را با دولتی در مختصات دولت آقای روحانی و نیز اساسا مجلس تدوین کرد، آنچه که از مجموع بررسی ها به نظر می آید این است که، سالی مخصوص با دولتی مخصوص و مجلسی مخصوص پیش روی داریم؛ شاید سوال و استیضاح به پاشنه آشیل این مجلس و به نقطه قوت در معنی لفاظی برای دولت مستقر برجامی برای بازسازی خود مبدل شود.

دولت و بخشی از مجلس "صحن گرایی" و رویارویی چهره به چهره با یکدیگر را چاره کار می‌شناسند اما نخبگان آشنا با این دولت و این مجلس بر آن هستند که "کمیسیون گرایی" و "راهبری آموزشی" دولت چاره کار است؛ دولت به مراقبت، آموزش و پاسخگویی نیازد دارد که در مجموع به سود ملت منجر شود.

"صحن گرایی"، فضا را رادیکال می کند اما "کمیسیون گرایی" فضا را راهبری می کند، صحن گرایی نا خودآگاه به جبهه سازی ها منجر می شود اما کمیسیون گرایی تصویر سازی های ملی مقابل دیدگان ملت و دنیا می گذارد، کمیسیون گرایی اتاق های کاری - تشکیلاتی و تلاش نمایندگان به کشانیدن دولت برای تبدیل گستره ی ایران به کارگاه بزرگ را به مردم نشان می دهد اما صحن گرایی ممکن است مردم را ناامید کند و....

پیشنهاد ما به آقای قالیباف که به درستی بر پاسخگو کردن دولت تاکید دارد و به نظر می رسد این توانایی نیز در وی وجود دارد این است: از نوبه های کم اثر اما پرحاشیه جلسات صحن بکاهید و بر فرض دو هفته، بیش از یکبار در صحن اجتماع نکنید و صد البته این گذشت و این صرفه ملی هیچ از قوت مجلس نمی‌کاهد بلکه با تاکید بر ارتباطات منظم، قوی و بازدارنده کمیسیون ها و کارگروههای مشترک ملی در تعامل با ارکان و اجزای دولت، مجلسی جدید در تراز ایران فردا رقم زنید و مردم را برای حضور در ۱۴۰۰ نیز با گفتمان انقلاب همراه سازید!

پرواضح است برخی از اتاق های فکر دولت اساسا میل به نوسازی مفصل های له شده "گفتمان هلو - انجیری دولت" در روزهای باقی مانده دارد، اما به نظر می رسد با اجرای سیاست کمیسیون گرا، بسیاری از وزرای دولت در تعاملات نوین کارشناسی آنچه را که به نفع و سود ملت و کشور است را در طبق اخلاص خواهند گذاشت و در این بین تراز مجلس نیز ارتقاء خواهد یافت.