مجید جعفری مقدم فعال رسانه‌ای در یادداشتی به نکات کوتاهی درزمینه نامگذاری یک بلوار در قوچان به نام شهدای خبرنگار توسط شورای اسلامی این شهر پرداخته و چند تلنگر را در این زمینه یادآور شده که در ادامه می‌خوانید:
براساس بند ۲۴ ماده ۷۱ قانون تشکیل، وظایف و انتخابات شورای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران مصوب سال ۱۳۷۵، نامگذاری معابر، میدان‌ها، خیابان‌ها و کوچه‌ها در حوزه شهری و همچنین تغییر نام آن‌ها توسط شورای اسلامی شهر صورت می‌گیرد.
همچنین دربند اول آیین‌نامه نامگذاری شهرها، خیابان‌ها، اماکن و مؤسسات عمومی، نام شخصیت‌های مهم تاریخ صدر اسلامی و انقلاب اسلامی و شهدای گران‌قدر آن و حوادث مهم تاریخ مبارزات اسلامی در اولویت نخست نامگذاری قرار دارد.
چند روز پیش اعضای شورای اسلامی دوره پنجم شهر قوچان در آستانه ۱۷ مرداد روز خبرنگار، در اقدامی قابل‌تحسین مصوبه‌ای را از صحن علنی شورا بیرون آوردند که در آن یکی از خیابان‌های این شهر به نام شهدای خبرنگار نامگذاری شود تا از این طریق علاوه بر ارج نهادن به مقام شامخ خبرنگار و تلاش‌های آنان، یاد و خاطره شهدا به‌ویژه شهدای عرصه خبر و اطلاع‌رسانی را نیز گرامی بدارند.
این نامگذاری شاید ظاهری ساده داشته باشد، اما باطنی پیچیده و پر نکته در آن نهفته است، زیرا این نامگذاری در یکی از بلوارهای نیمه‌کاره شهر در منطقه فرهنگیان 3 صورت گرفته و معلوم نیست یک کار علمی و دقیقی پشت این مسئله قرار دارد یا تنها نامگذاری سلیقه‌ای صورت گرفته و دوستان شورای شهر خواسته‌اند یک رفع تکلیفی در این زمینه کرده باشند.
جدای از این مسئله که این بلوار هنوز نیمه‌کاره بوده، خانه‌هایی نیمه‌تمام دارد و حتی آسفالت نشده است، این سؤال را به وجود می‌آورد که چرا یک نقطه دور از مرکزیت شهر به نام شهدای خبرنگار نامگذاری می‌شود و آیا در این محل خانواده‌ای از شهدای خبرنگار یا حتی منزل یک خبرنگار وجود دارد؟
چرا اعضای شورای شهر اقدام به تغییر نام یکی از بلوارها یا میدان‌های این شهر که بیشتر در معرض دید و توجه مردم قرار دارد را به نام شهدای خبرنگار نکردند و حتی چرا میدان تازه تأسیسی که قرار است در ورودی شهر و ابتدای زمین‌های سیمرغ احداث شود را برای این کار انتخاب نکردند؟
یک نامگذاری باید دارای محتوای ایدئولوژیک و ساختارمند باشد و روایتگر یک مضمون خاص، تاریخ و خاطرات؛ یعنی اگر خیابانی به نام یک شهید نامگذاری می‌شود حداقلش این است که منزل شهید در آن خیابان قرار داشته تا با این کار یاد و خاطره‌اش گرامی داشته شود یا اگر نامگذاری به نام یک شخصیت فرهنگی و علمی صورت می‌گیرد باید سنخیت مکانی و منطقه‌ای در آن وجود داشته باشد، به عنوان مثال، در سال‌های اخیر شهرداری و شورای شهر میدان منتهی به بیمارستان موسی بن جعفر(ع) قوچان را به نام پرستار یا میدان نزدیک اداره بهزیستی را به همین نام نامگذاری کردند که قطعاً با محیط سنخیت دارد و نمونه‌های مختلفی از این‌ها را می‌توان نام برد.
البته این نکته نیز حائز اهمیت است که این نامگذاری مصوبه شورای اسلامی شهر بوده و قبل از اجرایی شدن باید به تصویب کمیته انطباق فرمانداری می‌رسید که تا این لحظه مشخصاً به تصویب نرسیده و امکان دارد با این امر مخالفت هم صورت بگیرد.
به نظر می‌رسد اعضای شورای اسلامی شهر باید ابعاد اجتماعی و ملاحظات را برای تعیین نام یک معبر در نظر گرفته، با نظرخواهی از بزرگان و صاحب‌نظران در این امر مشورت بگیرند و چه‌بهتر بود برای نامگذاری چنین بلواری به نام شهدای خبرنگار حداقل با برخی از خبرنگاران و پیشکسوتان این عرصه مشورت صورت می‌گرفت تا حداقل بهترین مکان برای این امر انتخاب می‌شد نه محلی که کمترین میزان تردد در آن وجود دارد.
انتهای پیام/ ۷۰۰۴۳
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
