تصاویر/ روایت یک عکاس از 30 سال پیش، چنین روزی!

به گزارش گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، 30 سال از آن روز می گذرد اما هنوز هم که هنوز است خیلی از آنها بوی خاک وطن را که استشمام کردن در ذهن دارند. رزمندگانی که برای دفاع از همین خاک و ناموس و اعتقادشان به میدان جنگ رفته بودند و توسط دشمن به اسارت گرفته شده بودند حالا روز رهایی را می چشیدند. روزی که همه چیزش برای آنها شادی بود و پایان فراق از خانواده. آنها لحظه های سخت و طاقت فرسا را با سربلندی به امید همین لحظات سپری کرده بودند. اما در میان همه این لحظه های شیرین غمی از فراق بر دلشان نشست که هنوز هم حسرتش بر دل خیلی از آزادگان باقی مانده، دیدار حضرت روح الله(ع) که مراد همه رزمندگان بود. حالا مریدانش به کشور بازگشته بودند اما جای بوسیدن دست او باید سر را به سنگ مزارش می گذاشتند و اشک می ریختند. 

علی فریدونی از عکاسان جنگ یکی از کسانی است که روز ۲۶ مرداد ۶۹ از حالات مختلف آزادگان و خانواده هایشان تصویری ثبت کرده که خاطرات ثبت هر کدام از زبان خودش شنیدنی تر است. 

حس عجیبی پشت این عکس است. آزادگان به محض رسیدن به خاک ایران سعی می کردند هر طور که شده احساس خود را از این وصل ابراز کنند. یکی با خاک تیمم می کرد و دیگری به نماز شکر می ایستاد. این عکس یکی از بهترین عکس های من در ثبت خاطرات ورود آزادگان است.

عکس دیگری که خواهید دید رزمنده جانبازی را نشان می‌دهد که آن روز حالش بسیار من را جذب خود کرده بود. او با چشمان جست‌وجو گر به دنبال کسی می‌گشت. من نمی دانم در دل او چه غوغایی برپا بود اما همه سعی خود را کردم برای اینکه وقتی می خواهم از او عکس بگیرم متوجه نشود تا حسش بهم نخورد. وقتی اتوبوس آزادگان رسید نمی دانید با چه حالی خود را به آنها رساند و در تصویر می بیند که به آنها چه می‌کند. این عکس نیز جزو تصاویر تأثیر گذار است.

روز آزادی اسراء بسیار بودند خانواده‌هایی که به دنبال عزیزان خود می‌گشتند و زمانی که آنها را در خیل جمعیت پیدا می‌کردند با همه وجود به سمتش می دویدند و او را در آغوش می‌گرفتند. تصویری که مشاهده خواهید کرد خانواده ای را نشان می‌دهد که عزیز خود را بین آزادگان پیدا کردند و این دختر بچه با همه وجود دور پدر خود می چرخید.

حال هوای اسرای آزاد شده عراقی درست بر عکس رزمندگان ما بود. در خاک عراق تعدادی از عکس های صدام را خیلی تشریفاتی آورده بودند و کسی که از اسرا استقبال می‌کردند چند نظامی خشک بودند و وقتی این ها خود را روی خاکشان می‌انداختند حتی کسی سمت آنها نمی رفت تا بلندشان کند. اما رزمندگان ما انگار پرواز می کردند و پر می‌کشیدند به سمت ایران.

انتهای پیام/