عطیه اکبری خبرنگار فارس در گزارشی از مهدکودک بیمارستان کرونائی امام حسین به نقل از یک پرستار مادر نوشت:
"می دانی وقتی بچه ات بپرد توی بغلت، به جای لذت بردن از در آغوش گرفتنش در عذاب باشی، یعنی چه؟ " تا از پرستار جوان پرسیدم از حال و روزتان برایمان بگویید، این جمله را تحویلم داد و با گریه گفت:« این حال و روز همه پرستارانی است که در بیمارستان ها و بخش بیماران کرونایی خدمت می کنند. من هفت ماهه بچه ام را با استرس بغل می کنم و با هر بار در آغوش گرفتنش قلبم کنده می شود. هر شب تا صبح دستم روی سر پسرم هست، مبادا تب کرده باشد. هر روز ته گلویش را نگاه می کنم. نکنه بچه ام از من کرونا گرفته باشد.آنهایی که مادر هستند حال من را می فهمند،خیلی سخته که بچه ات بگه مامان با من قهری که بغلم نمی کنی؟ من مراوده ام با بچه ام را از ترس انتقال بیماری به حداقل رساندم." صدایش را صاف می کند و ادامه می دهد:"شنیدن این جمله ها به زبان ساده است. اما ما در سخت ترین شرایط هستیم و خسته شدیم. تو رو به خدا، مردم رعایت کنند. به همین ماه عزیز قسمتان می دهم که رعایت کنید، به خدا ما پرستارها خسته شدیم."
