به گزارش خبرگزاری فارس از بروجن، غم محرم جنس دیگری دارد، آنان که خود را عزادار حسین(ع) می‌دانند، قلوبشان این روزها منقلب است و حتی کسانی که سیدالشهدا را نمی‌شناسند اما از واقعه کربلا شنیده‌اند برای ایشان احترام خاصی قائل هستند.
ما با سابقه‌ترها را در هیئت عزای حسین(ع) به پیرغلام می‌شناسیم، آنها که در برپایی مجلس سیدالشهدا تلاش می‌کنند و دلشان را به نوکری ابا عبدالله الحسین(ع) گره زده‌اند.
خبرنگار فارس به گفت‌وگو با سید کمال اشرف‌نیا از پیرغلامان بروجن پرداخته، پیرغلامی که از نحوه عزاداری بروجنی‌ها ماقبل از انقلاب و پس از آن، از اشک‌های شهید محمد کردیان و شهید حشمت کیانی و نعمت نوکری در دستگاه امام حسین(ع) سخن می‌گوید.
فارس: زمان قبل از انقلاب اوضاع هیئت و نوحه‌خوانی چگونه بود؟
پیرغلام حضرت سیدالشهدا(ع): هیئت‌داری در بروجن به صورت سینه‌زنی بود، در نوحه‌خوانی‌ها بسیاری از نوحه‌خوان‌ها شعرهای ضد شاهنشاه به کنایه می‌خواندند و شعرها رنگ سیاسی داشت، این اعتراضی به حکومت طاغوت بود.
در بروجن منبرها برگزار می‌شد؛ آیت‌الله مروی، آیت‌الله یزدی و آیت‌الله مفتح از افرادی بودند که در بروجن رفت‌وآمد داشتند و برای مردم سخنرانی می‌کردند.
منبرهای این سه آیت‌الله، از منبرهای پر سروصدا بود که پس از آن ساواک به سراغ مردم می‌آمد و در پی دستگیری آنها بود، با این دستگیری‌ها هرگز روضه امام حسین(ع) تعطیل نشد و حتی شکوهمندتر هم برگزار می‌شد.
فارس: از آداب بروجنی‌ها در ماه محرم صحبت کنید
اشرف‌نیا: در بروجن روضه‌های خانگی از قدیم‌الایام بوده، دهه اول در معروف‌ترین مکان‌ها روضه‌خوانی صورت می‌گرفته است.
عصر تاسوعا یک هیئت سینه‌زنی راه می‌افتاد که به آن می‌گفتند؛ «دسته آقایون» چرا که تمام بزرگان مذهبی شهر در آن دسته، به عشق امام حسین(ع) سینه می‌زدند.
در دهه اول سینه‌زنی با نوحه وجود داشت، شب‌های شام غریبان در بروجن دسته شام غریبان راه می‌افتاد، یک عده در لباس مخصوص عربی با صورت پوشانده، بچه‌ها شمع به دست و بزرگترها چوب به دست با نوحه، عزاداری می‌کردند.
زنجیرزنی و سینه‌زنی به شکل هیئت‌های دید و بازدید بود که هنوز هم ادامه دارد و این به شکل احترام هیئت‌ها به یکدیگر بود و هنوز هم ادامه دارد.
فارس: شما از چه زمان وارد هیئت شدید؟
پیرغلام حسینی: پدرم از اولین زنجیرزن‌های حسینیه‌کاروان بروجن بود و از وقتی شروع به راه رفتن کردم، خود را در هیئت‌ها دیدم و بذر عشق سیدالشهدا در قلبم ریشه دواند.
از وقتی بزرگتر شدم زنجیرزنی کردم، سالی که انقلاب شد تقریبا زنجیرزنی تعطیل و به جای آن شعار سر می‌دادیم. خاطرم هست؛ عاشوراهای دوران ابتدایی‌ام در پاییز بود و به دلیل نبود سوخت، با یک گروه از بچه‌ها نوحه خوانده و به در خانه‌ها رفته، بی‌بضاعت‌ها چوب و سوخت محلی و آنها که وضع مالی بهتری داشته، ذغال می‌دادند.
سال اول پس از انقلاب مردم دچار دوگانگی شده بودند که آیا سنتی عزاداری شود یا این عزاداری‌ها خرافه است، اما حضرت امام(ره) رهنمود دادند؛ عزاداری سنتی را رها نکنید.
فارس: خاطره‌ای از عزاداری امام حسین(ع) در آن سال‌ها دارید؟
اشرف‌نیا: با شهید محمد کردیان، شهید حشمت کیانی و یحیی سلیمانی در آن زمان متوجه شدیم در همه مکان‌ها، هیئت‌ها و زنجیرزنی برقرار است اما در جوار شهدا خبری نبود، شروع به گریه کردیم چرا که بچه‌هایی که برای انقلاب شهید شدند در جوارشان خبری از عزاداری سالار شهیدان نبود و این قلب ما را شکست.
فردا شب که شب تاسوعا بود در جوار شهدا مابین درختان را ریسه کشیده، بساط چایی را به راه انداخته و جلوی مصلی از هیئت‌ها دعوت کردیم تا در جوار شهدا زنجیرزنی کنند، این عمل باب شد و هر سال سخنرانی و پذیرایی شد.
فارس: نوکری اباعبدالله چه تاثیری بر روی زندگی شما داشته است؟
پیرغلام امام حسین(ع): کسی که نوکر امام حسین(ع) باشد، شخصیت آن فرد را سیدالشهدا می‌سازد، اگر رشدی بوده همه مدیون ارباب هستم، در دستگاه ایشان بودن، انسان را از لغزش باز می‌دارد.
این پیرهن مشکی و عزاداری برای سالار شهیدان، اجازه گناه نمی‌دهد چرا که وقتی کسی خود را در دستگاه امام حسین(ع) جا می‌کند دیگر روی گناه کردن ندارد.
حتی از لحاظ ظاهری این پیرهن مشکی و عزاداری برای سالار شهیدان، اجازه گناه نمی‌دهد چرا که وقتی کسی خود را در دستگاه امام حسین(ع) جا می‌کند دیگر روی گناه ندارد، همه زندگی من را ایشان به من بخشیدند، این ۶۰ روز پیرهن مشکی به تن داشتن، اجازه کمترین لغزشی را نمی‌دهد، اگر هم آدم بخواهد شرمگین می‌شود.
پدرم بی‌سواد بود اما هرگز نمازش و هیئت رفتن‌اش ترک نشد، مرگ راحتی داشت و این نعمت زنجیرها و نوکری برای امام حسین(ع) است.
فارس: امسال با وجود کرونا حال و هوای دلتان چگونه است؟
اشرف‌نیا: حزن محرم یک طرف و حزنی که امسال حاکم شده به نظر می‌آید عزاداری را خلاصه می‌کند، حالت گرفتگی داشته و این غم ما را چند برابرتر کرده است.
فارس: از سالار شهیدان چه آموختید؟
پیرغلام حسینی: از امام خیلی چیزها می‌توان آموخت اما آنچه که من یاد گرفته و در زندگی اجرا می‌کنم این است که؛ هر کاری را برای مردم بی‌توقع انجام دهم، امام حسین(ع) هرچه داشت در راه خدا و اسلام آورد و ما نیز باید چنین باشیم.
انتهای پیام/۶۸۰۳۰/م/ر
