روایت بانوی‌ ۵۳ ساله‌ای که طی ۴۰ سال اخیر ۱۲۶ بارخون اهدا کرده است/ خونی که با خدا معامله شد

به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، از سال‌های جبهه‌های جنگ و خاطرات مثال‌زدنی زنان‌‌ و مردان شهید و جانباز قهرمانش قریب ۳۱ سال است که می‌گذرد، اما راه‌ و یاد شهدا و رزمندگان، احساس دین به خون آنها آنچنان اثر ماندگاری بر روح و روان زنان و مردانی که آن زمان را از نزدیک لمس کرده‌اند و شاهد آن دلیری‌ها بوده‌اند، به جا گذاشته است که هنوز بعد از سپری شدن ۳۰ سال این تاثیرپذیری رنگ نباخته و هراز گاهی اخبار مجاهدت‌ و ایثار یادگاران آن دوران را در قالب انواع و اقسام فداکاری‌ها می‌شنویم و می‌خوانیم، وقتی دلیل فداکاری‌‌هایشان را جویا می‌شوی مهم‌ترین انگیزه خود در خلق یک ایثار یا اثر ماندگار را احساس دین و احترام به خون شهدا، ایثارگران و رزمندگان هشت سال دفاع مقدس می‌دانند.

بانو خدیجه باغبانی دارنده کارت طلایی اهدا خون بانویی از تبار همان نسلی که هنوز نسبت به پاسداشت خون شهدا و رزمندگان احساس دین می‌کنند و بنا به سخن خودش تا جان در بدن دارد، این پرداخت دین را ادامه خواهد داد.

در شرح زندگی این بانوی فداکار باید بگویم که متولد سال ۱۳۴۶ است و هم‌اکنون مادر سه فرزند و کدبانوی خانواده ۵ نفره‌شان است و زمانی به کار عکاسی اشتغال داشته و بنا به گفته خودش چند سالی ‌می‌شود که به خاطر کهولت سن و دیسک کمر این کار را کنار گذاشته است.

در غروب یک روز پاییزی با او تماس می‌گیرم و بعد از معرفی خودم باب گفت‌و‌گو را با او آغاز می‌کنم. 

این بانوی فداکار در خصوص انگیزه اصلی خود از اهدا خونش چنین می‌گوید: از سیزده سالگی شروع به اهدا خون کردم و چون از جثه بدنی درشت و بدنی نیرومند برخوردار بودم، منعی برای این کار نداشتم و خوب یادم است اولین بار زمانی که قصد داشتم  سرخاک پدرم که در حرم امام رضا(ع) دفن بود، حاضر شوم در نزدیکی‌های حرم آقا با شنیدن صدای بلندگو پایگاه اهدا خون چشمم به پایگاه اهدای خون افتاد.

اولین بار خونم را برای رزمندگان اهدا کردم

این بانوی ایثارگر در ادامه از منقلب شدن حس و حالش با شنیدن صدای درخواست‌های مکرر گوینده بلند‌گوی پایگاه انتقال خون مبنی بر نیاز مبرم بیمارستان‌های جهت تامین خون مورد نیاز برای درمان مجروحان جنگ برایم سخن می‌گوید و حس و حال آن لحظه خود را این‌گونه توصیف می‌کند: نزدیکی‌های حرم مطهر بودم که صدای بلند گوی پایگاه اهدای خون و آهنگ مخصوص جبهه توجه من را به خود جلب کرد، وقتی که صدای گوینده را مبنی بر کمبود خون جهت مداوای رزمندگان جبهه‌‌ها در بیمارستان‌ها را شنیدم، نتوانستم بی‌تفاوت باشم و همین احساس دین به خون شهدا و رزمندگان در من تبدیل به انگیزه‌ای قوی شد تا در سن سیزده سالگی برای نخستین بار اقدام به اهدا خون کنم و تا هم‌اکنون ادامه دادم.

وی ادامه می‌دهد: آن زمان پدران و برادران ما در جبهه‌های جنگ مشغول مبارزه با دشمن متجاوز بودند و هر روز و هر لحظه از طریق اخبار تلویزیون و رادیو شاهد آن بودیم که چطور آنها با تمام توان خود و با ایثار جان و خون ‌شان از وجب به وجب خاک این کشور پاسداری می‌کنند و وقتی این صحنه‌های دلاوری آنها را تماشا می‌کردم از اینکه کاری برای کمک به آنها از دستم بر نمی‌آمد، ناراحت می‌‌شدم و تنها کاری که از دستم بر می‌آمد، فقط اهدای خون بود و از آن زمان به بعد بود که رفته رفته این کار برایم به یک عادت تبدیل شد، عادتی که حتی بعد از اتمام جنگ رهایش نکردم.

اهدای خون زکات سلامتی است

باغبانی در تمام این دوران به طور منظم هر سه یا چهار ماه خون خود را اهدا کرده است و به جز دوران بارداری خود هیچ چیز نتوانسته مانع وی از این کار شود، در ادامه سخنانش در خصوص تعداد مرتبه اهدای خونش می‌گوید: توانسته‌ام در طول این سال‌ها نزدیک به ۱۲۶ مرتبه خون اهدا کنم و تا زمانی که توان بدنی‌ام اجازه دهد این کار را ادامه خواهم داد در واقع معتقدم با این کار زکات سلامت جسمی که خداوند به من عنایت کرده را پرداخت می‌کنم .

وی می‌گوید: خدا را شاکرم تا این لحظه از زندگی خود از سلامت جسمانی مطلوبی برخوردار بودم و بررسی‌ها و معاینات پزشکی نیز گویای این مطلب است و خوشبختانه تا هم‌اکنون اصلا به بیمارستان جهت درمان بیماری مراجعه نداشته‌ام.

این بانوی ایثارگر در پاسخ به سوال دیگری مبنی بر دلیل اصلی راز سلامت جسمانی‌اش این گونه پاسخ می‌‌دهد: شاید دلیل اصلی آن به علت سبک تغذیه مناسبی است که همیشه در طول زندگی خود در پیش گرفته‌ام باشد، ما در طول هفته تنها دو تا سه وعده غذای گوشتی مصرف می‌کنیم و غالب سبد تغذیه‌ای خانواده ما را سبزیجات و خوراکی‌های سالم تشکیل می‌دهد، ما علاقه خاصی به غذاهای سنتی همچون عدسی، نرگسی، باقالاقاتوق داریم و از خوراکی‌های فست فود همیشه برحذر بودیم و خوشبختانه با در پیش گرفتن این سبک زندگی خودم و سایر افراد خانواده‌ام نیز از سلامت جسمی خوبی برخورداریم به طوری‌که فرزندان من نیز جزو اهدا کنندگان خون هستند.

باغبانی در ادامه سخنانش در خصوص دلایل ترس خانم‌ها از اهدای خون می‌گوید: به نظر من دلیل اصلی ترس خانم‌ها از اهدای خون عوارض احتمالی آن همچون افت فشار خون یا کم خونی است در صورت اینکه در پایگاه‌های انتقال خون قبل از اقدام برای گرفتن خون، تمام داوطلبان را از لحاظ آمادگی جسمانی مورد معاینه قرار می‌دهند و بعد از آنکه نتایج معاینات مثبت بود به افراد اجازه اهدای خون می‌دهند و مطمئن هستم اگر بانوان گرامی یک بار اقدام به این کار کنند، متوجه می‌شوند، ترس‌شان بدون دلیل بوده است.

در ادامه این گفت‌و‌گو از وی درباره احساس درونی‌اش از دریافت کارت طلایی اهدا کنندگان خون سوال می‌پرسم و این گونه پاسخ می‌دهد: هیچ‌گاه هدف من از اهدا خون کسب موقعیت اجتماعی یا کارت طلایی نبوده است به طوری‌که بارها با من برای دریافت کارت طلایی اهدا خون تماس گرفتند، زیرا نیت من از این کار فقط شکرانه سلامتی بوده که خدا به من و فرزندانم عطا کرده و فکر می‌کنم همین نیت هم باعث شده تا هم ‌اکنون من و همچنین سایر اعضای خانواده‌ام نیازی نداشتیم جهت درمان به بیمارستان مراجعه کنیم.

باغبانی ادامه می‌دهد: این کار من معامله با خدا بود و همان طور که رزمندگان در طول سال‌های دفاع مقدس دوست داشتند در کنار خانواده، زن و فرزندانشان باشند، اما از زندگی و جان خود برای حفظ کیان کشور و رفاه و امنیت ملت گذشتند، فکر می‌کنم این کمترین کاری بود که از دست من برای جبران این محبت و از خود گذشتگی آنها بر می‌آمد و امیدوارم توانسته باشم با هدیه خونم به هم‌نوعانم لذت زندگی را به آنها اهدا کرده باشم.

این بانوی فداکار که کرونا نیز نتوانسته مانع اهدا خون او شود، در پایان می‌گوید: به نظر من این کار فقط به میل باطنی خود انسان مربوط می‌شود، هرگاه انسان چیزی را از ته قلبش بخواهد، برای تحقق آن خواسته هر کاری انجام می‌دهد و معتقدم بالاترین موهبت این است که سایر انسان‌ها را در شادی و سلامتی خود شریک کنیم و همگی با هم از لذت زندگی سالم و شاد برخوردار شویم.

====================

گفت‌وگو: میثاق اشرافیان

=====================

انتهای پیام/ ۷۰۰۶۸/و