نسل کرونا زده

به گزارش خبرگزاری فارس از زنجان، سهیلا بهرامی فعال دانشجویی در یادداشتی که برای خبرگزاری فارس ارسال کرده، آورده است: آموزش مجازی به همه شکل‌های یاددهی و یادگیری اطلاق می‌شود که به شیوه الکترونیکی اجرا و پشتیبانی می‌شود که از لوازم ضروری این سبک از آموزش دسترسی به گوشی هوشمند، رایانه و اینترنت پرسرعت می‌باشد.

از آغاز شیوع بیماری کرونا این سبک از آموزش، جایگزین سبک سنتی آموزشی شد، اینک سوال اساسی این است  آیا آموزش مجازی توانسته است همه اهداف اساسی تعلیم و تربیت مثل رشد تفکر خلاق، تعهد و مسؤولیت‌پذیری و مواردی از این نوع را محقق سازد؟

اگر روال آموزش‌های مجازی به همین منوال پیش برود، آیا می‌توان از آموزش دیدگان مجازی، انتظار فتح قله‌های علمی، فرهنگی و ...کشور را داشت؟

متعلمان مجازی کدام ابعاد آموزشی را از دست داده‌اند؟ آموزش‌های مجازی از چه ابزاری محروم‌اند؟ 

این‌ها همه سوالاتی است که ذهن دنیای جدید پس از کرونا را به خود مشغول کرده است.

تجربه آموزشی این چند ماه اخیر نشانگر این است که فرهنگ جدید یادگیری بدون حضور معلم و استاد نتوانسته است جای خود را بیابد و نیاز به رفع چالش‌های موجود دارد.

از چالش‌های مهم آموزش‌های مجازی می‌توان به عدم رشد تربیتی و پرورش شخصیتی اشاره کرد؛ قاعدتا تربیت در کنار تعلیم و پرورش در کنار آموزش مانند تکه‌هایی از یک پازل هستند که خروجی نظام آموزشی را تکمیل می‌کنند. 

در آموزش مجازی شاهد این هستیم که به علت عدم ارتباط چهره به چهره و عدم تاثیرپذیری اخلاقی متعلم از معلم و عدم شکل‌گیری فعالیت‌های اجتماعی و تشکیلاتی این پازل تکمیل نشده و نیمه اصلی آموزش شکل نمی‌گیرد.

مسئله ذکر شده صرفا مختص تعلیم شوندگان نیست.

در آموزش مجازی تولید محتوا توسط اساتید یک بار انجام می‌شود و هر ترم همان تکرار می‌شود، این مسئله به مرور فن سخنوری و اقناع سازی استاد را کاهش داده و با توجه به اینکه به چالش کشیدن استاد توسط دانشجو و جرقه‌های ذهنی که توسط دانشجو ایجاد می‌شود، کمرنگ شده است خود استاد و معلم هم از پرورش و رشد روز افزون باز می‌ماند.

کاهش مشارکت دانشجویان و دانش‌آموزان در کلاس‌های مجازی به دلیل عدم جذابیت‌های کافی، از دیگر چالش‌های آموزش مجازی محسوب می‌شود. 

فقدان درک متقابل و نبود امکان اعتراض به شرایط نامناسب آموزشی، نبود عوامل انگیزشی، نبود زمینه خلاقیت و طرح ایده‌های نو، ضعف دانش درباره فناوری و عدم اطلاع استاد از مجذوب شدن دانشجویان به درس از عواملی است که از رغبت دانشجویان به کلاس‌های مجازی کاسته و مشارکت آنها را پایین می‌آورد.

از دیگر چالش‌های اساسی کلاس‌های مجازی می‌توان به پیاده نشدن عدالت آموزشی اشاره کرد که بهره‌مند نبودن همه تعلیم دهندگان و تعلیم شوندگان از امکانات مورد نیاز یکسان از جمله گوشی هوشمند و رایانه و اینترنت پرسرعت از مصادیق مهم بی‌عدالتی محسوب می‌شود.

با همه چالش‌های سیستم آموزش مجازی، باید نواقص و چالش‌های سیستم حضوری چندین ساله را هم در نظر گرفت و در قبال آموزش مجازی مقداری خوش انصاف بود.  

 با تکیه بر شواهد موجود به نظر می‌رسد این سیستم تنها چاره نظام آموزش برای ادامه راه است و رفع چالش‌های موجود با بهبود کیفیت آموزشی به کمک روش‌های خلاقانه و بهبود زیر ساخت‌های لازم، تنها راهکار برای ادامه مسیر است. 

انتهای پیام/73002/ق