نیم‌نگاهی به معضل ریشه‌ای سمنان!

خبرگزاری فارس- گروه یادداشت: میهمان‌نوازی و غریب‌دوستی از صفات خوبی است که مردم ایران و شرقی‌ها عموماً و روستائیان ما خصوصاً به این ویژگی مشهورند.

در توصیه‌های دینی هم مراعات اخلاقی و حقوقی تا ۴۰ همسایه را مثل روابط خویشاوندی ذکر کرده‌اند و نیز از امام صادق (ع) نقل مشهوری است که «پیامبر (ص) فرموده‌اند: اگر کسی شب را به صبح برساند و اهتمامی به امور مسلمانان نداشته نباشد، مسلمان نیست»؛ اما این صفت میهمان‌دوستی و غریب‌نوازی، موقعی تعریف درستی خواهد داشت که توجه به غیربومی موجب ظلم به خود و فرزندان محق خود نباشد.

شاید بتوان تعبیر ضرب‌المثل «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است» را در این رابطه هم معنا کرد.

در ارتباط با امور اجرایی و شهری استان سمنان، چهره‌های خوش‌نام و شایسته بسیاری از لحاظ تعهد و تجربه وجود دارند که می‌توانند در کار خود منشأ اثرات و ثمرات مفید و ارزنده‌ای باشند؛ اما جایگزینی اشخاص محترمی از سایر استان‌ها هر چند با حمایت برخی نواحی و گروه‌ها صورت گیرد، طبعاً نمی‌تواند آن شناخت و دلسوزی یک فرد کارآمد بومی را در پی داشته باشد.

خطاب ما به عزیزان صادرکننده احکام و مناصب است و مواردی که نگارش می‌شود، از روی تعصب کور و حس ناسیونالیستی یا برگرفته از تفکر خودبزرگ‌بینی نارسیسم نیست.

همه می‌دانند که در دو سال گذشته، با اشخاص بسیاری که تلاش مجدانه‌ای برای برگزاری روزی به نام سمنان داشتند، مخالفت کردم و برخی ناراحت شدند؛ چون اگراین کار  صورت می‌گرفت، اقدامی شعاری و طبل توخالی بود.

اما معتقدم معنا ندارد که به‌عنوان مثال شهردار یا فرماندار یا مدیرکلی با سوابق ضعیف یا هم‌طراز از دیگر شهرها منصوب شود؛ مگر آنکه ملاحظات سیاسی و دیگر موارد در کار باشد.

مثلاً اگر به فرض دیده شود که یک بومی در برخورد با متخلفان اجرایی به دلیل همشهری بودن مماشات می‌کند یا قدرت اجرایی مسؤول غیربومی بیشتر باشد؛ نه تغییر با انگیزه قبیله‌ای و جناحی!

البته هیچ مسؤولیتی دائمی نیست و این سمت‌ها امانت است که به قول سعدی «چنانکه دست به دست آمده ست ملک به ما/ به دست‌های دگر همچنان بخواهد رفت»؛ معتقدیم آنکه درستکار باشد، در هر منصبی قرار گیرد، کار درست را انجام می‌دهد و آنکه بازیگر سیاسی و جناحی باشد، در هر سمتی که برود، بازی خود را انجام می‌دهد.

نکته‌ای که در این موارد نباید مغفول شود، نقش نمایندگان استان و خود مردم در کمک به مسؤولان و استانداری است؛ نه به آن صورت که در دوره پیش، نماینده یکی از شهرها به دلیل جایگاهش در مجلس، اشخاصی را به استانداران وقت به‌نوعی تحمیل می‌کرد و نه آن‌چنان بی‌اثر باید بود.

به یاد بیاورید که «سیدطاهر طاهری» در همین دولت آقای روحانی، استاندار البرز شد و با آنکه خوب کار می‌کرد، نمایندگان کرج به دلیل انتصاب برادرش با پافشاری بسیار او را عزل کردند.

در حالی که اگر انتصاب بر مبنای حق و منطق باشد، چه ایرادی دارد؟ چنانکه در دولت‌های پیشین برادران و منسوبان برخی دولتمردان، محبوب یا مغضوب مسؤولیت گرفته‌اند.

نگارش: جعفر سید

انتهای پیام/۷۴۰۰۱/م/