به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، جنگ و کشتار در تمامی ادوار زندگی بشر در نتیجه زیاده‌خواهی انسان‌های زورگو رقم خورده و آنان برای رسیدن به متاع زودگذر دنیا از قرون گذشته تا کنون، میلیون‌ها انسان بی‌گناه را به خاک و خون کشیده و شاید کشتن نزدیک به یکصد میلیون انسان در خلال جنگ‌های جهانی اول و دوم را بتوان نقطه اوج بیرحمی دنیای به اصطلاح متمدن غرب قلمداد نمود.
به هر حال در تمامی جنگ‌ها انسان‌هایی در نوک پیکان حمله و یا دفاع از کشور خود قرارداشته‌اند و دولت‌ها برای ارج نهادن به مدافعان کشور و جبران عقب ماندگی آنان، تسهیلاتی را در نظر گرفته‌اند تا به سایر آحاد جامعه نشان دهند، که همه افراد شرکت کننده در نبرد و بازماندگان آنان مورد حمایت ویژه قرار خواهند گرفت و برخی از این دولت‌ها تا جایی قوانین خود را گسترش داده‌اند که حتی کسانی‌که نامه‌های سربازان جنگ را به خانواده‌های نظامیان می‌رسانده‌اند نیز مشمول تسهیلات حمایتی قرار گرفته‌اند.
کشور ما هم علی‌رغم نگاه غیر مادی و آرمانی جامعه به دفاع از کشور و ارزش‌های اسلامی، از این قاعده مستثنی نبوده و از بدو پیروزی انقلاب اسلامی، مصوبات، بخشنامه ها و آیین نامه‌های زیادی توسط شورای انقلاب، دولت‌ها و سایر مراجع قانونی برای جبران بخشی از عقب‌ماندگی ایثارگران و بازماندگان شهدای گرانقدر تصویب کرده است که به عقیده برخی کارشناسان هر چند توانسته تا حدودی در روند زندگی این عزیزان تاثیر داشته باشد؛ اما واقعیت این است که تا رسیدن به نقطه مطلوب فاصله زیادی باقی مانده و این موضوع مسئولیت نهادهای متولی و برنامه ریزان کشور را در قبال این عزیزان دو چندان می‌نماید.
غالب تسهیلات شامل خودرو، مسکن و هزینه تحصیلات دانشگاهی تنها برای جانبازان بالای بیست و پنج درصد در نظر گرفته شده که از این منظر گلایه سایر جانبازان، معقول و منطقی بنظر می‌رسد و جانبازان بالای۷۰ درصد شهید قلمداد شده و جانبازان زیر ۷۰ درصد هم در صورتی که برابر عوارض ناشی از جراحات جنگی و شیمیایی از بین بروند شهید محسوب می‌شوند.
چندماه پیش حمیدرضا حبیب اللهی، سخنگوی معاونت بهداشت و درمان بنیاد شهید و امور ایثارگران و مدیرکل کمیسیون پزشکی بنیاد شهید، درباره جانبازان شیمیایی که در معرض ابتلا به کووید ۱۹ هستند، گفت: جانبازان شیمیایی ریوی عارضه با گاز خردل در شرایطی هستند که سیستم تنفسی و ریوی آنها قبلا صدمه دیده است. بنابراین خطر ابتلا در این جانبازان بالاتر است. اما آموزش‌های مداوم ما میان ایثارگران باعث شده حتی گروه جانبازان شیمیایی نیز کمترین ابتلا را نسبت به متوسط افراد معمولی جامعه داشته باشند.
وی در ادامه با اشاره به شهدایی که در دوران شیوع کرونا میان جانبازان شیمیایی داشته‌ایم، افزوده است: در میان این جانبازان، تعدادی شهید هم داشته‌ایم که پرونده‌هایشان برای احراز شهادت به کمیسیون ماده ۱۵ (کمیته تخصصی بنیاد برای جانبازان متوفی جهت تشخیص فوت بر اثر ضایعات ناشی از جانبازی) ارجاع داده شده است.
حبیب‌اللهی در ادامه گفته است: اگر جانبازی بر اثر عارضه گاز خردل، شیمیایی شده، مدارک همزمان آن را در منطقه اعزام شده داشته باشد و در شرایط کنونی به کووید ۱۹ مبتلا و در اثر آن از دنیا رفته باشد، از نظر کمیسیون پزشکی شهید است.
حال سوال اینجاست که آیا این قانون به درستی اعمال می‌شود و آیا معیارهای تغییر درصد صحیح است؟
سید رضا متولی از جانبازان و راویان دفاع مقدس در پاسخ به این سوال به خبرنگار فارس اظهار داشت: نمی‌توان برای تالم و مرارت‌های روحی و جسمی یک فرد عدد تعیین کرد، فردی که بر اثر ضایعه اعصاب و روان نهایت درصدی که برایش تعیین می‌شود ۳۵ درصد است! در حالی که این فرد و خانواده‌اش سالیان سال درگیر ضربات جسمی و روحی ناشی از این ضایعه هستند.
وی افزود: ما جانبازی داریم، که ۳۸ سال است نتوانسته ۳۰ ثانیه هم بخوابد و ۵۰ درصد جانبازی برایش لحاظ شده است و بعد از گذشت زمانی طولانی، بدون اینکه تغییری در حال او ایجاد شود ۱۰% از این عدد هم کم شده است.
وی با گلایه از چگونگی رسیدگی به بازماندگان جنگ و دفاع مقدس، تصریح کرد: وجود۸۰ هزار مجروح جنگی که هیچ وقت برای هیچ کاری به بنیاد مراجعه نکرده‌اند، واضح‌ترین دلیل خالصانه بودن حضورشان در میدان مبارزه است، اما باید ببینیم که چه شرایطی ایجاد شده است که بسیاری از این افراد حاضر نیستند علی‌رغم وجود مشکلات فراوان، به بنیاد مراجعه کنند.
متولی بیان داشت: وقتی که در قانون لحاظ می‌شود که افرادی که گواهی بیمارستان و گواهی تایید مسمومیت و جراحت و عارضه از بیمارستان آن زمان را دارند مشمول خدمات می‌شوند، این نکته را باید ذکر کنیم که افرادی که مثلاً در بیمارستان صحرایی امام رضا علیه السلام بستری شده و بعد از بمباران آنجا به بیمارستان علی بن ابیطالب(ع) انتقال داده می‌شدند و اطلاعات آنها در این بیمارستان ثبت نمی‌شد و بیمارستان قبلی نیز در حملات از بین رفته بود و یا افرادی که بلافاصله بعد از ترخیص شدن، دوباره به جبهه برمی‌گشتند و همه شاهد حضور ایشان در جبهه بودند ولی پرونده ای با خود نداشتند، چگونه باید مدرک ارائه دهند؟
این یادگار دوران دفاع مقدس در ادامه گفت: بسیاری از رزمنده ها یک بار حکم اعزام گرفتند و مدام در جنگ بودند و حکم آنان نیز جایی تمدید نشد ولی الان فقط سه ماه حضور در جبهه برای‌شان لحاظ شده است.
وی افزود: کسی که از ۱۴ سالگی در جنگ شیمیایی شده است و آثارش در ۵۰ سالگی پدیدار می‌شود به کجا باید مراجعه کند؟ کم نیستند افرادی که بر اثر عارضه شیمیایی مشکلات فراوانی داشتند ولی هیچ خدماتی را نیز دریافت نکردند، یکی از جانبازان شیمیایی که ۸۴ ماه سابقه حضور در جبهه داشت بر اثر عوارض شیمیایی در چندین نوبت به کما رفت و بعد که مراجعه شد، جمجمه او را برداشته و بخشی از مغزش را برای آزمایش به تهران فرستادند ولی باز هم بی نتیجه ماند! با اینکه افراد زیادی شاهد حضور او در جبهه‌ها بودند و اینها درد است.
این رزمنده با اشاره به درگیر شدن بسیاری از یادگاران جنگ به بیماری کرونا و خطرساز بودن این شرایط برای آنان گفت: بسیاری از این عزیزان بر اثر جراحت‌ها و ضایعات وارده از جنگ، درگیر بیماری می‌شوند، ولی بر اساس یک قانون که در اجرا دچار مشکل شده است، شهید قلمداد نمی‌شوند، هرچند که معتقدیم و باور داریم که کسی که خالصانه در راه خدا جنگیده است، چه یک روز چه چند سال در جبهه حضور یافته باشد؛ هر وقت که از دنیا برود شهید است، حتی اگر هیچ کجا نیز نوشته نشود.
در ادامه، پاسخ سوال را از اسماعیل جمالی، جانباز شیمیایی و نویسنده و یادگار دفاع مقدس جویا شدیم، با لحنی مهربان و با صلابت و پر انرژی ولی همراه با آه اظهار داشت: در کشورهای اروپایی تامین هزینه بازماندگان جنگ، یکی از وظایف دولت‌ها است و با برنامه‌ریزی و پیگیری ویژه ای انجام می‌شود.
وی اضافه کرد: خواسته ما، نه برای خود، بلکه برای بسیاری از همرزمانمان که صدایشان شنیده نمی‌شود؛ این است که حقوق مکفی جهت تامین نیازهای اولیه جانبازان و خانواده هایشان در نظر گرفته شود تا با افزایش اضطراب و نگرانی و دغدغه معیشت مشکلات‌شان بیشتر نشود.
این جانباز شیمیایی در ادامه بیان داشت: ارائه خدمات مشاوره به جانبازان و پیگیری مشکلاتی که در مسائل مختلف از جمله خانواده دارند نه تنها به عنوان یک خدمت کار ارزشمندی است بلکه بسیاری از هزینه‌های درمان را نیز کاهش می‌دهد.
ایجاد تفریحات سالم و در نظر گرفتن فضای مناسب برای بازماندگان جنگ و خانواده‌های آنان و همچنین برنامه‌ریزی برای استفاده فرهنگی از این فضا و این قشر از دیگر نکاتی بود که اسماعیلی به آن اشاره داشت.
این نویسنده دفاع مقدس که تاکنون هفت کتاب وی به چاپ رسیده است، تصریح کرد: من در بلژیک، دیدار دانش‌آموزان از قبرستان قربانیان جنگ آنجا را دیدم، از در ورودی قبرستان، کاغذی به آنها داده می‌شد تا هر کدام بر سر یک قبر جمله‌ای بنویسند و این کاغذ را آنجا بگذارند و بعد مسئولان، این نوشته‌ها را گردآوری و به کتاب تبدیل می کردند، دختری نوشته بود: ای بزرگمرد، اگر ما شما را نمی‌شناسیم خدا شما را می‌شناسد و امنیت امروز اروپا مدیون شماست، حال ببینید که در کشور ما این موضوع چگونه دنبال می‌شود و از ظرفیت راهیان نور ما و حضور جانبازان و خانواده‌های شهدا چه استفاده‌ای می‌شود؟
وی در خصوص شرایط کرونایی و عملکرد بنیاد نیز گفت: در حال حاضر ما برای تامین دارو و هزینه‌های درمان و هزینه‌های خود مراقبتی در ایام کرونا، مشکلات فراوانی داریم و هر چند دولت‌ها در هزینه کرد خانواده‌های شهدا و جانبازان بودجه لحاظ می‌کنند، ولی مدیریت نمی‌شود و مشکل اصلی خلأ مدیریت است نه هزینه، چرا که با هزینه کم هم می‌شود فضا را به درستی مدیریت کرد.
پس از این گفت و گو، سراغ یکی از خانواده‌های جانبازان شیمیایی که اخیراً داغدار شده‌اند و درصد جانبازی‌شان کمتر از ۷۰ درصد بوده است و شهید نیز قلمداد نشده است، رفتیم و پای صحبت خانم نسیم نامداری همسر جانباز شیمیایی تازه آسمانی شده سرهنگ پاسدار رحیم کمالی نشستیم.
وی به فارس گفت: ۱۵ ساله بودم که با همسرم ازدواج کردم، همسرم در طول دوران دفاع مقدس و۴۰ سال زندگی مشترک مان، چندین بار به جبهه‌های مختلف اعزام شد و بارها در آبادان و فاو و دیگر مناطق دچار مجروحیت و بالاخره در فاو شیمیایی شد، سالها درگیر بودیم و بارها بستری شد و چندین بار نیز با شوک به زندگی برگشت.
نامداری در ادامه گفت: با وجود مشکلات فراوان و اینکه چندین سال بود که ریه سمت چپ او مطلقا کار نمی‌کرد و فقط ۳۰ درصد از ریه سمت راستش فعالیت داشت، از پا ننشست و با توجه به مسئولیتش در سپاه و پس از بازنشستگی زودهنگام با حضورش در فعالیت‌های عمرانی و جهادی در جمع پیشکسوتان بسیج و راوی دفاع مقدس فعالیت را ادامه داد.
وی افزود: او پس از زلزله در کرمانشاه به آنجا رفت و تا اواخر هم عملیات بازسازی و ارائه خدمات طب سنتی را در آنجا دنبال می‌کرد، همچنین در پلدختر و عملیات‌های مختلف دوران کرونا و تهیه و توزیع بسته‌های بهداشتی، پاکسازی معابر و کنترل مسیرهای تردد و... به خدمت ادامه داد و در همین مسیر درگیر ویروس کرونا شد و در کمتر از ده روز از میان ما رفت.
همسر این جانباز و یادگار دفاع مقدس گفت: با وجود همه مشکلاتی که بر اثر مسمومیت برایش ایجاد شده بود اما ۱۵درصد جانبازی برایش ثبت شده بود و در تمام این سالها به درخواست خودش هیچ استفاده‌ای از این سهمیه نشد، ولی پس از آسمانی شدندش نیز علی‌رغم پیگیری‌های ما شهید قلمداد نشد.
نامداری گفت: ما از این حضور و مشکلات این همه سال پشیمان نیستیم و الان نیز که با وجود پیگیری‌های فراوان، باز در یک قبر دو طبقه در دارالسلام شیراز آرام گرفته است، یقین داریم که با توجه به همراهی همیشگی‌اش با حضرت اباعبدالله علیه السلام و ذکر آخرش که سلام بر اباعبدالله بود شهید است.
وی در پایان خواستار رسیدگی و تجدیدنظر در اجرای قانون شد و گفت: چندین هزار تماس تسلیت از سراسر کشور موید شهید بودن ایشان است و پنج فرزند ما در این سالها بارها شاهد پر کشیدن و جان کندن پدرشان بوده‌اند و امیدوارم مورد کم‌لطفی قرار نگیرند.
نکته مهمی که در این صحبت‌ها می‌توانیم به آن اشاره کنیم این است که برخی از قوانین، مطابق شرایط جامعه هدف نیست و میزان تعیین درصد جانبازی افراد نیز از جمله مواردی است که باید مورد توجه و تجدید نظر جدی قرار بگیرد.
در گفتگوهای انجام شده هیچ صحبتی مبنی بر ارائه خدمات از طرف بنیاد شهید و امور ایثارگران در ایام کرونا ارائه نشد و خدمات بیان شده از طرف معاونت بهداشتی این سازمان نیز تایید نشد و نهایت خدمتی که به آن اشاره شد، ارسال یک مایع ضدعفونی کننده ۳۰۰ میل و چند دستکش لاتکس بود که امیدواریم با توجه بیشتر این سازمان مشکلات عدیده این قشر که کبوتران زخمی دفاع مقدس و وارثان حقیقی این انقلاب هستند صورت گیرد.
انتهای پیام/ ن
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
