به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، حجت الاسلام و المسلمین محمدحسین حدائق قائم مقام بنیاد و موسسه فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) در ادامه سلسله مباحث مهدویت با موضوع جمعه های مهدوی و شرح بایسته های عصر انتظار و در ادامه تبیین وظایف منتظران نسبت به امام عصر (عج) طی یادداشتی عنوان کرد:
قال علی (ع):
«اُنْظُرُوا أَهْلَ بَیْتِ نَبِیِّکُمْ فَالْزَمُوا سَمْتَهُمْ .... وَ لاَ تَسْبِقُوهُمْ فَتَضِلُّوا وَ لاَ تَتَأَخَّرُوا عَنْهُمْ فَتَهْلِکُوا»
به اهل بیت پیامبر (ص) بنگرید و به جهتی که ایشان می روند ملتزم شوید و از ایشان سبقت نگیرید که گمراه می شوید و از پیِ آنها عقب نمانید که هلاک خواهید شد.
محور بحث، وظایف عامی بود که شیعیان در عصر غیبت نسبت به امام خود دارند، تکلیف همگانی و وظایف عامی که همه ما بر عهده داریم، در زمره ضرورتها و بایستههای انتظار تعریف می شود.
یکی از آن تکالیف، همگامی با رهبران دینی و امامان معصوم (ع) است و ما به عنوان شیعیان و پیروان ائمه طاهرین، وظیفه داریم که از دستورات ایشان که اسوه هستند تبعیت کنیم.
امیرالمومنین (ع) در این روایت شریف به یک نکته اشاره میفرمایند؛ این که ما نه از اهلبیت(ع) جا بمانیم و نه از ایشان سبقت بگیریم. پیشی گرفتن از اهلبیت(ع)، ضلالت و گمراهی به همراه دارد؛ چرا که وقتی هنوز دستوری از سوی ایشان صادر نشده باشد و ما مبادرت به انجام کاری کنیم دچار تحیر می شویم.
همچنین عقب ماندن از ایشان سبب میشود که در لحظه ادای تکلیف، ما در غفلت به سر ببریم و با ترک وظیفه، مورد غضب پروردگار واقع شویم.
قطعاً ما قادر نیستیم با سرعتی که اولیای الهی حرکت می کنند حرکت کنیم اما میتوانیم در همان مسیر و جهت قرار بگیریم هرچند موظفیم تمام تلاش خود را برای هم قدم شدن با ایشان به کار ببندیم.
طبق بیان روایات، انسان های جاهل یا گرفتار افراط هستند یا تفریط؛ یعنی یا تندروی میکنند یا گرفتار کندروی میشوند به تعبیر امروزی برخی افراد کاسه داغ تر از آش هستند و میخواهند جلوتر از امام حرکت کنند. همانطور که امیرالمؤمنین (ع) فرمودند این مسئله سبب میشود که انسانها به ضلالت بیفتند که نمونه های بسیاری از آن را در زمان امیرالمؤمنین (ع) مشاهده میکنیم.
خوارج انسان های تندرویی بودند که ادعای دینداری داشتند اما از امام خود سبقت گرفتند و جنگ نهروان را به راه انداختند که ضایعه ای برای عالم اسلام است.
عقب ماندن انسانها از امام نیز سبب هلاکت می شود. اگر کسی از ادامه مسیری که باید در آن حرکت کند باز بماند، هلاکت خویش را رقم زده است. تنها راه موفقیت و سعادتمندی همراهی با امام است.
شاخص راه و بیراه
نهایتاً باید گفت، از جمله دستاوردهای معرفت به امام، تشخیص راه و بیراه در سایه تعالیم ایشان است. امام شاخص حق و باطل است که بدون آن، بندگان، توانِ پیدا کردن مسیر سعادت را نخواهند داشت.
کسی که میخواهد پا جای پای ولیِّ خدا بگذارد و به سمتوسوی آنها ملتزم شود، باید از اهلبیت (ع) عقب نماند؛ چرا که این عقب ماندن سبب هلاکت انسانها میشود؛ همچنان که پیشی گرفتن از رهبران الهی سبب ضلالت و گمراهی است، عقب ماندن از این الگوهای دینی نیز سبب هلاکت است.
تنها راهی که برای رسیدن به سعادت باقی میماند، همراهی با اهل بیت (ع) است؛ لذا در حوزه شناخت وظایف فردی، ضرورت امامشناسی احساس میشود. اگر ما به امام، معرفت پیدا کنیم، در یافتن روش صحیح زندگی دچار انحراف و انحطاط نمی شویم.
اولین گامی که اولیاء الهی توقع دارند که ما برداریم، رعایت تقوا و پرهیزگاری است. همسو شدن و همرنگی با ذات مقدس اهل بیت (ع) به زندگی ما رنگ الهی میبخشد. اهل بیت رسول الله (ص) اسوه تقوا بودند و تقواپیشگی، ما را شبیه آنان خواهد کرد.
این انوار الهی در دستگیری از نیازمندان زبانزد بودند و بیتردید از پیروان خود چنین توقعی دارند.
حاصل سخن آن که رفتارهای ما باید بازتاب کوچکی از سیره تربیتی اهلبیت (ع) باشد تا بتوانیم ادعا کنیم که معرفت ایشان در دل ما متجلّی شده است.
انتهای پیام/ن