مددجویانی که کمر به سبز کردن کرج بستند

طیبه جواهری-فارس پلاس: خاطرات بچگیامو که مرور می‌کنم همیشه گوشه ذهنم یسری دشت‌های سرسبزی هستن که یادمه اون موقع‌ها بدون هیچ دغدغه‌ای و بی مهابا از این طرف دشت به اون طرف دشت می‌دویدم و قل میخوردم، گاهی زیر یه درخت می‌نشستم و با عروسک کوچولوم بازی می‌کردم، یه لحظه دیگه میرفتم تو آشپزخانه خیالی بچگیامو برای عروسکام غذا آبگوشت بار میزاشتم! یکم بعد صدای مامانم در میومد که باز دست زدی به گل و گیاها؟ نگفتم برگ درختارو نکن گناه دارن؟

خودمو لوس می‌کردم و بازی رو ادامه می‌دادم اما حرفای مامان شروع می‌کرد رژه رفتن تو همین مستطیل سبز گوشه ذهنم که آخه چرا نباید برای عروسکم غذای خوش رنگ و لعاب بار بزارم؟ اصلا این گیاها به چه دردی میخورن؟ یادمه قبل‌ترا که از برگ درختارو قرمه سبزی درست می‌کردم هم ازم ایراد گرفته بود و گفته بود نباید اینکارو بکنم؛ همینجوری داشتم غر میزدم و مثلا بازی می‌کردم!

کمی که گذشت و بزرگتر شدم، بیشتر از محیط زیست و گل و گیاه و درخت و فضای سبز برام گفت، الانا دیگه اگر جای بکری هم باقی مونده باشه و بتونیم پیداش کنیم فقط دوست دارم بشینم نگاش کنم، حتی دلم نمیاد برم جلوتر و غرق بشم تو زیباییاش، دوست دارم انقد نگاه کنم تا چشام سیر شه از این همه قشنگی که خدا داده...

مامانم میگه قدیما که بیشتر جاها بافت روستایی بوده؛ کاشتن گل و گیاه و درخت عادی بوده و همه انجامش میدادن، هر خونواده ای هم زمین کشاورزی داشتن هم دورتادور خونه رو درخت میکاشتن، واسه همینه روستاهامون الانم که الانه خوش آب و هوا و باصفاست...

اما؛ الان کاشتن درخت شده سالی یه بار! هرسال هفته منابع طبیعی با کاشتن چند تا درخت شروع میشه و با یسری کارای دیگه برای حفظ منابع طبیعی و محیط زیستمون تموم میشه، افسوس که این کارا محدود میشه به یه هفته ولی خب اگه کسی واقعا حامی و دوستدار محیط زیست و منابع طبیعی باشه هر روز و هرلحظه تو هرجایی ام که باشه میتونه تو این راه قدم برمیداره، حتی شده یه نیم قدم! نه اینکه به بهونه‌های مختلف تبر بردارن و بزنن به ریشه این همه قشنگی...

مثلا امسال استان البرز روز درختکاری ۵۰۰ هزار اصله نهال کاشتن؛ این وسط هر بخش و منطقه ای با یه عنوان قشنگ و ابتکاری برای بهتر شدن فضای شهرشون روز درختکاری رو برگزار کردن، فضای شهرایی که الان بیشتر شبیه سرزمینی آهنی و ماشینی شده، شایدم بتونیم جنگل آهنی صداشون بزنیم... اما اسمش هرچی باشه مهم نیست چونکه حال هوای شهرهامون خوب نیست!

همه اینارو گفتم که با هم برسیم به کاری که تو همین کرج شلوغ پلوغ خودمون انجام شد، یه قرارداد بین بنیاد تعاون زندانیان و شرکت سیما و منظر شهرداری کرج امضا شد تا زندانیا با کاشت درخت تو جاهایی که مشخص و تعریف شده کارکنن، از طرفی هم به سرانه فضای سبز اضافه بشه هم ظرفیت نیرو انسانی که حالا به هر دلیلی زندان رفتن بیکار نمی‌مونن، قشنگ تر می‌شه وقتی بدونید بابت همین کار مفید و با ارزش حقوق میگیرن و کمک خرج خانواده‌هاشونم میشه...

اسماعیل جمیاری، مدیرکل زندان‌های استان البرز تو اولین روز شروع کارشون می‌گفت که قرار شده اولش رو با ۵۰ مددجو شروع کنن اما حداکثر ظرفیتی که برای به کار گیری زندانیا تو این طرح در نظر گرفتن ۲۰۰ نفره.

هر کدوم از این ۲۰۰ زندانی که قراره برای کمک به فضای سبز، محیط زیست و منابع طبیعی نهال بکارن یه سرنوشتی داشتن که حالا گرفتار چهاردیواری زندان شدن، اما این قسمت از داستان زندگیشون حتما خیلی قشنگ‌تر میشه، یکاری دارن انجام میدن هم برای خودشون مفیده هم برای یه جماعتی که هر روز زیر آسمون این شهر با اسب‌های آهنیشون میرن و میان...

محمد رضا رضابخش، سرپرست بنیاد تعاون زندانیان استان البرز می‌گه قرار بر این بوده ۶۸۰ هکتار از اراضی اطراف کرج به دست همین مددجوها درخت کاشته بشه که تا الان ۳۵۰ هکتارش انجام شده و ۳۳۰ هکتارش مونده و داره انجام میشه...

زندگی قشنگ میشه اگر هر کدوم از ما تو هر جایی که هستیم سعی کنیم کاری که انجام می‌دیم مفید باشه... قشنگ تر میشه اگر قدر داشته هامونو بدونیم؛ به نعمت‌هایی بدون منت خدا برامون فرستاده دهن کجی نکنیم، حواسمون به درختا و فضای سبز باشه.. منابع طبیعی رو به تاراج نبریم، حیوونارو اذیت نکنیم؛ خلاصه داستان اینکه قشنگ زندگی کردن کار سخت نیست...

انتهای پیام/ج