خبرگزاری فارس ـ گروه قرآن و فعالیت‌های دینی: در ادامه انتشار شرح آیات منتخب قرآن و در نوزدهمین روز از ماه مبارک رمضان شرح و تفسیر آیات منتخب جزء ۱۹ قرآن کریم بر اساس تفسیر نور به همراه توضیحات حجت‌الاسلام محسن قرائتی تقدیم می‌شود.
آیات ۶۳ و ۶۴ سوره مبارکه فرقان
«وَ عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً وَ إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً * وَ الَّذِینَ یبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِیاماً» و بندگان خداى رحمان کسانىاند که روى زمین بىتکبّر راه مىروند، و هرگاه جاهلان آنان را طرف خطاب قرار دهند (و سخنان نابخردانه گویند) با ملایمت (و سلامت نفس) پاسخ دهند. و آنان براى پروردگارشان، در حال سجده وقیام شبزندهدارى مىکنند.
صفات و ویژگی‌های عبادالرحمن
در این آیات، دوازده صفت از صفات ویژه «عِبادُ الرَّحْمنِ» بیان شده که بعضى اعتقادى، بعضى اجتماعى و بعضى اخلاقى است. شاید مراد از «مشى» و حرکت آرام در زمین، تنها نحوه راه رفتن نباشد، بلکه شیوه زندگى متعادل را هم شامل شود.
«هون» هم به معناى تواضع و مدارا و نرم‌خویى است و هم به معناى سکینه ووقار. «بیتوته» به معناى شبزندهدارى است، خواه تمام شب یا نیمى یا بخشى از آن. چنانکه یکى از اعمال حج، بیتوته زائران و حاجیان در شب یازدهم و شب دوازدهم ذىالحجه در سرزمین منى است و فقها مقدار بیتوته در آن مکان را نیمى از شب دانستهاند.
حضرت على علیه السلام در وصف پارسایان مىفرماید: «اما اللیل فصافون اقدامهم» آنان شبها در حال قیام و شب زندهدارىاند، آنان عابدان شب، و شیران روزند.[۱]
پیام‌هایی از آیات ۶۳ و ۶۴ سوره مبارکه فرقان
۱- بالاترین مدال براى انسان، مدال بندگى خداست. «وَ عِبادُ الرَّحْمنِ» زیرا انتساب به بىنهایت، انسان را بالا مىبرد.
۲- رفتار هر کس، نشان دهنده شخصیت اوست. «عِبادُ الرَّحْمنِ ... یمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً» (بندگان خاص خداوند، مظهر تواضع هستند.)
۳- اسلام، دین جامعى است که حتّى براى چگونه راه رفتن برنامه دارد. «یمْشُونَ عَلَى الْأَرْضِ هَوْناً»
۴- ایمان و اعتقاد انسان، در رفتار شخصى او مؤثّر است. «عِبادُ الرَّحْمنِ ... یمْشُونَ»
۵- تواضع، ثمره بندگى و نخستین نشانه آن است. «هَوْناً»
۶- سرچشمه مدارا و نرم‌خویى بندگان خدا، ایمان است، نه ترس و ضعف آنان. «عِبادُ الرَّحْمنِ الَّذِینَ یمْشُونَ ...»
۷- وقار و نرمى از بارزترین صفات مؤمن است. «یمْشُونَ ... هَوْناً»
۸- تواضع نسبت به همه مردم لازم است. (نسبت به زن و مرد، کوچک و بزرگ، دانا و نادان). «یمْشُونَ ... هَوْناً ... قالُوا سَلاماً»
۹- با جاهلان مقابله به مثل نکنید. «إِذا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاماً»
۱۰- مُدارا و حلم و حوصله، از صفات بارز مؤمنان است. «قالُوا سَلاماً»
۱۱- تواضع باید هم در عمل باشد، یمْشُونَ ... هَوْناً، هم در کلام، «قالُوا سَلاماً» و هم در عبادت. «سُجَّداً وَ قِیاماً»
۱۲- با افراد نادان و فرومایه مجادله نکنید. «قالُوا سَلاماً» (آنان سخنى در شأن خود مىگویند، ولى شما سخنى عالمانه و کریمانه بگویید)
۱۳- بهترین وقت عبادت، شب است و بین شب و نماز و مناجات، رابطه محکمى است. «یبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ» (فضاى آرام، دورى از ریا، تمرکز فکر، از برکات شب است)
۱۴- شب زندهدارى و استمرار و تداوم عبادت، نشانه بندگان خاصّ خداوند است. (فعل مضارع «یبِیتُونَ» نشانه استمرار است)
۱۵- آنچه به عبادت ارزش مىدهد، اخلاص است. «لِرَبِّهِمْ»
آیات ۶۵ و ۶۶ سوره مبارکه فرقان
«وَ الَّذِینَ یقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذابَها کانَ غَراماً * إِنَّها ساءَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً» آنان که مىگویند: پروردگارا! عذاب جهنّم را از ما بازگردان که عذاب آن دامن‌گیر است. به درستى که دوزخ، جایگاه و منزلگاه بدى است.
شرح آیات ۶۴ تا ۶۷ سوره مبارکه فرقان توسط حجت‌الاسلام قرائتی
تاوان گناه
کلمه «غرام» در اصل به معناى مصیبتى است که انسان در برابر آن راه فرار ندارد و نوعى التزام و تعهّد بر دوش او قرار مىدهد که در زبان فارسى به آن تاوان مىگویند.[۲]
فکر نجات از آتش هم باید از طریق عبادت باشد و هم از طریق دیگر اعمال نیک. حضرت على علیه السلام آن گاه که اموالى را در راه خدا وقف مىکردند، در وقفنامه خود مىنوشتند: این اموال را وقف کردم، تا بدین وسیله از آتش دوزخ درامان باشم وآتش دوزخ نیز از من دور باشد.[۳]
ویژگی بندگان خاص خدا
۱- اگر شب زندهدار هم هستید، مغرور نشوید. «وَ الَّذِینَ یقُولُونَ ...»
۲- یاد معاد از ویژگىهاى بندگان خاصّ خداست. «رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ»
۳- بندگان خاصّ خداوند، بیش از آنکه طمع بهشت داشته باشند، از آتش دوزخ خوف دارند. «یبِیتُونَ ... یقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذابَ جَهَنَّمَ»
آیه ۶۷ سوره مبارکه فرقان
«وَ الَّذِینَ إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یسْرِفُوا وَ لَمْ یقْتُرُوا وَ کانَ بَینَ ذلِکَ قَواماً» آنان که هرگاه انفاق کنند، نه از حد گذرند و نه تنگ گیرند و میان این دو روش اعتدال دارند.
نه بخیل باش و نه اسراف کن
در جاى دیگر از قرآن کریم نیز مىخوانیم: «لا تَجْعَلْ یدَکَ مَغْلُولَةً إِلى عُنُقِکَ وَ لا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ»[۴] نه دستت را به گردنت غل و زنجیر کن و بخیل باش و نه کاملًا آن را باز بگذار و ولخرجى و اسراف کن. امام صادق علیه السلام مقدارى سنگریزه از زمین برداشت و مشت خود را بست و فرمود: این اقتار (سختگیرى و بخل ورزیدن) است، سپس مشت دیگرى برداشت و دست خود را چنان گشود که همه سنگریزهها به زمین ریخت، آن گاه فرمود: این اسراف است.
بار سوّم مشت دیگرى برداشت و دست خود را کمى باز کرد به طورى که مقدارى از سنگریزهها ریخت و مقدارى در دستش باقى ماند، سپس فرمود: این، قَوام و اعتدال و حد وسط است.[۵]
پیام‌هایی از آیه ۶۷ سوره مبارکه فرقان
۱- انفاق براى عبادالرحمن، یک وظیفه و مسأله قطعى است. إِذا أَنْفَقُوا ... (در ادبیات عرب «إِذا» نشان عملى شدن و «لو» نشان عملى نشدن است.)
۲- نماز شب و ترس از جهنّم و خوف الهى، باید در کنار رسیدگى به محرومان جامعه باشد. «یبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ- أَنْفَقُوا»
۳- انسان مالک است، ولى در خرج کردن محدودیت دارد. «لَمْ یسْرِفُوا»
۴- اسراف جایز نیست، حتّى در انفاق. «إِذا أَنْفَقُوا لَمْ یسْرِفُوا»
۵- بندگان خاصّ خداوند، از بخل بدورند. «لَمْ یقْتُرُوا»
۶- امّت میانه و وسط، باید برنامههاى معتدل داشته باشد. «وَ کانَ بَینَ ذلِکَ قَواماً»
۷- میانهروى در عبادت و انفاق، ارزش است. «قَواماً»
آیه ۶۸ سوره مبارکه فرقان
«وَ الَّذِینَ لا یدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ وَ لا یقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لا یزْنُونَ وَ مَنْ یفْعَلْ ذلِکَ یلْقَ أَثاماً» و (بندگان خاص خدا) کسانى هستند که با خداوند، خداى دیگرى را نمىخوانند و انسانى که خداوند (خونش را) حرام کرده است، جز به حقّ نمىکشند، و زنا نمىکنند، و هر کس چنین کند عقوبت گناهش را خواهد دید.
شرح آیه ۶۸ سوره مبارکه فرقان توسط حجت‌الاسلام قرائتی
کار‌های منفی که باید مؤمنان از آن دوری کنند
«اثم» گناه و «اثام» کیفر گناه است. در این آیات در کنار کارهاى مثبتِ بندگان ویژه خدا، کارهاى منفى که از آن دورى مىکنند نیز ذکر شده است. در این آیه شرک، قتل و زنا مطرح شده است که در روایات از بزرگترین گناهان شمرده شدهاند.[۶]
قتل نفس، از گناهان کبیره است، ولى جمله «إِلَّا بِالْحَقِّ» مىگوید: قتل، در مواردى لازم و حقّ است از جمله: ۱. قصاص قاتل. ۲. زناى با محارم. ۳. زناى کافر با زن مسلمان. ۴. زناکارى که زن را مجبور کند. ۵. زناى کسى که همسر دارد. ۶. مدعى نبوّت. ۷. سَبّ و توهین و دشنام به پیامبر صلى الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام. ۸. مسلمان ساحر. ۹. مُفسد و محارب. ۱۰- مرتد. ۱۱. کسى که بر امام عادل زمان خروج کند. ۱۲. مشرکِ محارب.[۷]
پیام‌هایی از آیه ۶۸ سوره مبارکه فرقان
۱- خطرناکترین غریزهاى که انسان را به گناه وادار مىکند، غریزه غضب و شهوت است و مؤمن باید بر غرائز خود مسلط باشد. «لا یقْتُلُونَ- لا یزْنُونَ»
۲- خداوند در برخى از موارد به قتل و کشته شدن بعضى از انسانها راضى است. «إِلَّا بِالْحَقِّ» ولى به هیچ عنوان و در هیچ شرایطى رضایت نمىدهد که فردى به شرک و زنا آلوده شود. «لا یزْنُونَ»
۳- دستور قرآن در زمینه دورى از شرک، زنا وقتل، تنها یک موعظه نیست، قانونى است که تخلّف از آن کیفرى شدید دارد. «وَ مَنْ یفْعَلْ ذلِکَ یلْقَ أَثاماً»
۴- کیفرهاى الهى استثنابردار نیست، هرکس تخلّف کند کیفر مىشود. «وَ مَنْ یفْعَلْ ذلِکَ یلْقَ أَثاماً»
آیات ۶۹ و ۷۰ سوره مبارکه فرقان
«یضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ یخْلُدْ فِیهِ مُهاناً * إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِکَ یبَدِّلُ اللَّهُ سَیئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً» در روز قیامت عذاب او دوچندان مىشود و همیشه به خوارى در آن خواهد ماند. مگر کسانى که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند. پس اینان (کسانى هستند که) خداوند بدىهایشان را به نیکى تبدیل مىکند، و خداوند آمرزنده و مهربان است.
شرح آیه ۶۹ سوره مبارکه فرقان توسط حجت‌الاسلام قرائتی
وقتی گناه آثار شومی دارد عذاب آن هم چند برابر می‌شود
چند برابر شدن عذاب مجرمین که در جمله «یضاعَفْ» آمده است، با عدل الهى مخالفتى ندارد، زیرا عذاب مضاعف در شرایطى است که گناه، آثار شوم و چند برابر داشته باشد. مثلًا زناکار هم گناه مىکند و هم دیگرى را به گناه وادار مىسازد و هم چه بسا از این گناه، فرزند حرامزادهاى به دنیا مىآورد که گرایشهاى منفى دارد. در قتل نفس نیز قاتل، فردى را مىکشد، ولى افرادى را داغدار، بىسرپرست و یتیم و جامعه را ناامن مىکند. هریک از این عناوین به تنهایى قابل کیفر است، همانگونه که اگر کسى سنّت بدى را در جامعه بنا نهد در طول تاریخ هر کس به آن سنّت عمل کند، براى مؤسّس آن نیز گناهى ثبت مىشود.
از آنجا که به اتّفاق همه علما و مفسّران، زنا به تنهایى سبب جاودانگى در دوزخ نمىشود، بنابراین مسئله خلود و جاودانگى در دوزخ تنها براى مشرکانى است که زناکار باشند. آرى، عقیده حقّ و باطل و جهانبینى کفر و شرک، در کیفرها تأثیرگذار است.
شرح آیه ۷۰ سوره مبارکه فرقان توسط حجت‌الاسلام قرائتی
گاهی یک کار نیک می‌تواند همه گناهان را به حسنه تبدیل کند
امام رضا علیه السلام فرمود: به پیامبر صلى الله علیه و آله گفته شد: فلانى انسان بدبختى است، زیرا بسیارى از گناهان را مرتکب شده است. پیامبر فرمود: هرگز چنین نیست که شما مىگویید، بلکه او نجات یافت و به حسن عاقبت رسید و گناهانش از بین رفت و به حسنات تبدیل شد. زیرا او روزى از راهى مىگذشت، مؤمنى را دید که عورتش پیدا بود و خود متوجّه نبود. (گویا خواب بوده است) این شخص بدن او را پوشاند و براى آن که خجالت نکشد او را با خبر نکرد، وقتى آن مؤمن متوجّه شد، در حقّ او چنین دعا کرد: خداوند به تو پاداش بسیار عطا کند، آخرت تو را با خیر همراه سازد و در حساب با تو مناقشه و سختگیرى نکند. خداوند دعاى آن مؤمن را در حقّ آن شخص، مستجاب فرمود و او خوش عاقبت شد.
وقتى که این مژده پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله به آن گناهکار رسید او از همه گناهانش توبه کرد و اهل طاعت خدا شد. پس از یک هفته که گروهى از دشمنان اسلام به مدینه حمله کردند، پیامبر صلى الله علیه و آله دستور دفاع داد، آن مرد نیز همراه با مسلمانان دیگر براى دفاع آماده شد و در درگیرى با دشمنان به شهادت رسید و عاقبتش به خیر وسعادت ختم گردید.[۸]
پیام‌هایی از آیات ۶۹ و ۷۰ سوره مبارکه فرقان
۱- کیفرهاى قیامت، هم کمّى است، «یخْلُدْ» و هم کیفى. «مُهاناً»
۲- اسلام، بنبست ندارد. گنهکار نیز راه بازگشت دارد. «إِلَّا مَنْ تابَ»
۳- در هنگام ارتکاب گناه، ایمان از کف مىرود، و هنگام توبه باز مىگردد. «إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ»
۴- توبه، یک انقلاب همه جانبه است، نه یک حرکت سطحى و لفظى، عمل صالح نشانه توبه واقعى است. «تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ»
۵- توبه و ایمان واقعى، کارهاى انسان را تغییر مىدهد و رفتار ناپسند او را اصلاح مىکند. «وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً»
۶- همان گونه که خداوند در آفرینش هستى از خاک و کود، گُل مىسازد، سیئات انسانها را به حسنات تبدیل مىکند. «یبَدِّلُ اللَّهُ سَیئاتِهِمْ حَسَناتٍ»
آیه ۷۱ سوره مبارکه فرقان
«وَ مَنْ تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً فَإِنَّهُ یتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتاباً» و هر کس توبه کند و کار شایسته انجام دهد، در حقیقت به سوى خدا بازگشتى پسندیده دارد (و پاداش خود را از او مىگیرد).
توبه و توبه‌کننده
۱- توبه واقعى آن است که با عمل صالح همراه باشد. «تابَ وَ عَمِلَ صالِحاً»
۲- توبه کننده، مهمان خداست. «یتُوبُ إِلَى اللَّهِ»
آیه ۷۲ سوره مبارکه فرقان
«وَ الَّذِینَ لا یشْهَدُونَ الزُّورَ وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِراماً» و (بندگان خدا) کسانى هستند که در مجلس (گفتار و کردار) باطل حاضر نمىشوند و چون بر لغوى عبور کنند کریمانه بگذرند.
شرح آیات ۷۱ و ۷۲ سوره مبارکه فرقان توسط حجت‌الاسلام قرائتی
گناه نکردن و در مجلس گناه وارد نشدن
کلمه «شهد» دو معنا دارد؛ یکى حضور یافتن است و دیگرى خبر و گواهى دادن. در این آیه هر دو معنا را مىتوان استفاده کرد. یعنى آنان نه در مجالس بد حاضر مىشوند و نه بر باطل گواهى مىدهند. کلمه «زور» به معناى کار باطلى است که در قالب حقّ باشد و در تفاسیر به معناى گواهى باطل، دروغ و غنا آمده است.
در روایتى از امام صادق علیه السلام مراد از «زور» در «لا یشْهَدُونَ الزُّورَ» غنا شمرده شده است.[۹]
در تفسیر «مجمع البیان» مىخوانیم: مرور با کرامت، آن است که هرگاه ناچار شدند نام چیز زشتى را ببرند، با کنایه نام مىبرند. چنانکه در روایتى از امام باقر علیه السلام مىخوانیم: آنان هرگاه خواستند نام عورت را ببرند، با کنایه از آن نام مىبرند. البتّه این، یکى از مصادیق رفتار کریمانه است. امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند بر گوش واجب نمود که از شنیدن هرچه حرام است دورى نماید، سپس این آیه را تلاوت فرمودند: «وَ إِذا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِراماً»[۱۰]
پیام‌هایی از آیه ۷۲ سوره مبارکه فرقان
۱- نه تنها انجام گناه حرام است، بلکه شرکت در جلسه گناه و شاهد بودن بر گناه نیز ممنوع است. «لا یشْهَدُونَ الزُّورَ»
۲- هر نوع آگاهى و اطلاع و حضور در صحنهاى، ارزش نیست. «لا یشْهَدُونَ الزُّورَ» (گاهى انزوا و گوشهگیرى از اجتماع، ارزش است)
۳- حاضر نشدن در مجلس گناه و بىاعتنایى به گناهکاران، نوعى نهى از منکر است. «لا یشْهَدُونَ ... مَرُّوا کِراماً»
۴- شرکت در مجالس فاسد، حتّى در بندگان واقعى خدا اثر مىکند. «لا یشْهَدُونَ»
۵- هرگونه لغو در کلام، عمل و آرزو ممنوع است. «مَرُّوا بِاللَّغْوِ» (بندگان خدا، هدف معقول و مفیدى دارند و عمر خود را صرف امور بیهوده نمىکنند)
۶- در شیوه نهى از منکر، همه جا خشونت لازم نیست. «لا یشْهَدُونَ ... مَرُّوا»
۷- نگذاریم فکر بد در روح ما مستقر شود. «مَرُّوا کِراماً»
آیات ۷۳ و ۷۴ سوره مبارکه فرقان
«وَ الَّذِینَ إِذا ذُکِّرُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یخِرُّوا عَلَیها صُمًّا وَ عُمْیاناً * وَ الَّذِینَ یقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّیاتِنا قُرَّةَ أَعْینٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً» و آنان کسانى هستند که چون به آیات پروردگارشان تذکّر داده شوند، کر و کور (چشم وگوش بسته) به سجده نمىافتند (بلکه عمل آنان آگاهانه است). و کسانىاند که مىگویند: پروردگارا! به ما از ناحیه همسران و فرزندانمان مایه روشنى چشم عطا کن و ما را پیشواى پرهیزگاران قرار ده.
شرح آیات ۷۳ و ۷۴ سوره مبارکه فرقان توسط حجت‌الاسلام قرائتی
لزوم تفکر برای رسیدن به بصیرت و آگاهی
ایمان باید بر اساس آگاهى و بصیرت باشد. در قرآن مىخوانیم: «وَ یتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا»[۱۱] یعنى مؤمنان خردمند، ابتدا در آفرینش آسمانها و زمین فکر مىکنند، سپس اقرار مىنمایند که پروردگارا! تو اینها را بیهوده نیافریدى. در این آیه نیز مىفرماید: مؤمنان، چشم وگوش بسته عبادت نمىکنند.
مدیریت عبادالرحمن در خانواده و جامعه
۱- تعبّد و بصیرت، از اوصاف عباد الرّحمن است. «إِذا ذُکِّرُوا ... لَمْ یخِرُّوا عَلَیها صُمًّا وَ عُمْیاناً» بندگان رحمن، آگاهانه به سراغ دین مىروند.
۲- انسان در برابر همسر و فرزند و نسل خود متعهّد است و باید براى عاقبت نیکوى آنها تلاش و دعا کند. «رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا...»
۳- در تربیت علاوه بر علم و تلاش باید از خدا نیز کمک خواست. «رَبَّنا هَبْ لَنا ...»
۴- فرزند صالح، نور چشم است. «قُرَّةَ أَعْینٍ»
۵- تشکیل خانواده و داشتن همسر و فرزند و دعا براى بدست آوردن آنها، مورد توجّه اسلام است. «رَبَّنا هَبْ لَنا ...»
۶- در دست گرفتن مدیریت جامعه، آرزوى عبادالرحمن است، زیرا عهدهدار شدن امامت و رهبرى متّقین، ارزش است. «وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً»
۷- در دعا به حداقل اکتفا نکنید، بلند همّت باشید. «وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً» (خدایا ما را در رسیدن به کمال، رهبر متّقین قرار ده، نه آنکه تنها از متّقین باشیم)
۸- بندگان خدا، وحدت هدف و وحدت کلمه دارند. «إِماماً» و نفرمود: «ائمة». (ممکن است کلمه «امام» به جاى «ائمة»، رمز آن باشد که در جامعه اسلامى رهبر باید یک نفر باشد)
آیات ۷۵ و ۷۶ سوره مبارکه فرقان
«أُوْلئِکَ یجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا وَ یلَقَّوْنَ فِیها تَحِیةً وَ سَلاماً * خالِدِینَ فِیها حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَ مُقاماً» آنان (بندگان رحمن) به خاطر آن که صبر کردند، غرفههاى بهشتى داده مىشوند و در آن جا با تحیت و سلام گرم روبرو خواهند شد. در آن جا، جاودانه هستند. چه نیکو جایگاه و منزل‌گاهى است.
شرح آیات ۷۵ تا ۷۷ سوره مبارکه فرقان توسط حجت‌الاسلام قرائتی
«غرفة» به اتاقى گویند که از کف زمین بالاتر باشد و چشمانداز داشته باشد.
پیام‌هایی از آیات
۱- بهشت را به بها دهند، نه بهانه. «یجْزَوْنَ ... بِما صَبَرُوا»
۲- بنده خدا شدن، به صبر و پشتکار نیاز دارد. «بِما صَبَرُوا»
پی‌نوشت‌ها
[۱] . نهج البلاغه، خطبه همام
[۲] . التحقیق فى کلمات القرآن
[۳] . صافى، ج ۲، ص ۱۰۴
[۴] . اسراء، ۲۹
[۵] . تفسیر کنزالدقائق
[۶] . تفسیر کنزالدقائق و نمونه
[۷]. سیماى عبادالرحمن در قرآن، کریمى جهرمى
[۸] . بحارالانوار، ج ۵، ص ۱۵۵
[۹] . کافى، ج ۶، ص ۴۳۳
[۱۰] . تفسیر نورالثقلین
[۱۱] . آل عمران، ۱۹۱
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
