خبرگزاری فارس- گروه سیاسی: از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون که ۱۲ دولت بر سر کار آمده و هفت رئیس جمهور بر مصدر کار نشستند، اگر منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم و میزان مدیریت گروه‌های سیاسی را تقسیم کنیم خواهیم دید که گروه اصلاحات بیشترین سهم را در مدیریت کشور بر عهده داشتند؛ دولت موسوی، دولت هاشمی، دولت خاتمی و دولت روحانی که در عمل از یک ساختار برخوردار بودند و وزارتخانه‌ها را در اختیار داشتند. با این همه همواره ادعاهایی چون تدارکاتچی بودن، درست کردن هر ۹ روز یک بحران، نمی‌گذارند، رئیس جمهوری اختیار ندارد و مسائلی دیگر را مطرح کردند.
با توجه به این مسائل در درجه نخست باید به یک پرسش پاسخ دهند که چرا علاقه بسیاری به دستیابی به پست رئیس جمهور بی‌اختیار! دارند و برای ثبت نام صف می‌کشند و وقتی تأیید صلاحیت نمی‌شوند فریاد یامظلوما سر می‌دهند؟ اگر نظارت شورای نگهبان را قبول ندارند، چرا در این سیستم حرکت می‌کنند؟
قطعاً پاسخی برای این سوالات ندارند و خودشان هم می‌دانند که ندارند، این مسئله آدمی را به یاد حکایتی از ملانصرالدین می‌اندازد؛ به ملا گفتند «طنابت رو قرض بده، گفت روش پتله -بلغور خیس خورده- پهن کردم، گفتند مگه میشه، پاسخ داد که نمیشه، ولی بهانه که میشه آورد.»
نقل غربگرایان هم کم و بیش ماجرا همین طناب مولا و پتله بلغور است که بیشترین مدت مدیریت اجرایی کشور در دولت‌ها را بر عهده داشتند، به جز خودشان نیز کسی را قبول ندارند اما در عین حال بزرگترین طلبکار از نظام و بهتر بگوییم مردم هم هستند و سهم خود را از سفره انقلاب طلب می‌کنند.
حالا باید این سؤال بزرگ را پاسخ دهند که آیا باید شورای نگهبان به موجب قانون اساسی آنها را تأیید کند و مردم نیز رأی بدهند که بار دیگر قدرت را در چنبره بگیرند؟ وقتی هم که تأیید صلاحیت نشوند، مدعی می‌شوند که چرخش قدرت محقق نشده است. اما چون مطالبه‌گری صحیح رخ نداده هرگز کسی از آنها نپرسیده زمانی که دولت را در دست داشته‌اید چقدر به چرخش نیروهای انسانی و جوانگرایی عمل کردید؟
اگر خودتان نمی‌خواهید به آن پاسخ دهید، ما پاسخ می‌دهیم: تقریبا هیچ ! راحت‌تر بگوییم، اعتقادی به چرخش قدرت و جوانگرایی در غربگرایان با وجود شعارهایی که سر می‌دهند، وجود ندارد. حداقل در دولت نهم و دهم، چهره‌های جدیدی که اغلب هم جوان بودند به گردونه مدیریت کشور وارد شدند که انصافا برخی از آنها هم خوش درخشیدند و امروز پشتیبان جریان اصولگرایی هستند، اما باید دید گروهی که چشم به غرب دوخته کدام نیروی جوان را به چرخه مدیریت کشور افزوده است؟ به جز این بوده که تنها افراد سالخورده و بازنشسته مدعی، که به دنبال سهم خود از انقلاب هستند، بر مسند مدیریت نشستند و انگیزه‌ای هم برای کار و فعالیت ندارند؟
لطفا غربگرایان که امروز طلبکارانه به شورای نگهبان حمله می‌برند و به دنبال فریب افکار عمومی هستند، این سوال را پاسخ دهند که چرا مردم باید به شما با توجه به کارنامه‌ای که دارید، رأی دهند؟
دولتی که پیش‌بینی نکرده بود، اگر طرف غربی به تعهدات خود در برجام عمل نکند، چه آلترناتیوی خواهد داشت؟ و با زدن زیر میز توسط ترامپ خود را باخت، چطور ادعای مدیریتی‌اش سر به فلک می‌رسد؟ حتی اگر کارشکنی می‌کنند، شما که توان مدیریت ندارید و نمی‌توانید کارشکنان را کنار بزنید و یا حداقل معرفی کنید، چطور خود را محق در مدیریت اجرایی کشور می‌دانید؟
شما در برجام آزمون خود را پس دادید، همه تخم مرغ‌ها را در سبد برجام گذاشتید و مدیریت داخل کشور و استفاده از ظرفیت‌های ملی را فراموش کردید.
اگرچه مشکلات داخلی تنها متوجه دولت نیست و مجلس هم به عنوان قوه مقننه و ناظر مسئول است اما قدرت اجرایی دولت را ندارد و این ابتکار عمل و موقعیت شناسی مدیران است که می‌تواند مشکلات را حل کند.
دولت حداقل گزارش بدهد که چند لایحه برای اصلاح قوانین دست و پا گیر تولید و اقتصاد ارائه داده و چه راهکاری برای پایان بخشیدن به بروکراسی طولانی اداری که البته حاصل مدیریت طولانی خودشان در دولت‌ها بوده عرضه کرده است؟ آیا توانسته مشکل مسکن را حل کند؟ آیا مالیات بر خانه‌های خالی که تصویب شده قابلیت اجرایی دارد؟ یا آیا توانسته بروکراسی اداری را در صدور جوازهای تأسیس کاهش دهد و تولید کشور را از چنبره این اتلاف وقت نجات دهد؟
واقعیت امر این است که به دلیل کهولت سن افراد در زمان دولت یازدهم و دوازدهم خلاقیت و ابتکار خاصی از سوی وزرا و حتی مدیران میانه از جمله مدیران کل وزارتخانه‌ها و استانداران دیده نشده است در اصل به دلیل همین میانگین سنی بالای مدیران، خلاقیت و ابتکار عمل حلقه مفقوده دولت یازدهم و دوازدهم بود.
حالا این سوال مطرح می‌شود، غربگرایانی که به هیچ عنوان به جوانان فرصت حضور در عرصه‌های مدیریتی را ندادند و در عمل کادرسازی در بدنه مدیریتی آنها انجام نشده، چطور می‌خواهند در دولت سیزدهم کشورداری کنند؟ البته به این مسأله باید کهولت سن بیش از پیش مدیران فعلی را نیز اضافه کرد که انگیزه‌ای جز پشت میزنشینی، داشتن راننده شخصی و استفاده از امکانات دولتی برای قبول مدیریت ندارند. لطفا اگر همچنان مدعی اداره کشور هستید به یکی از این سوالات پاسخ دهید.
انتهای پیام/۸۹۰۴۰/
