به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، محرم که می‌آید، مساجد و تکایا، حسینیه و مهدیه‌ها همه رنگ عزا به خود می‌گیرند و خیابان‌ها و کوچه‌ها با سیاه‌پوش شدن، خبر از غم و اندوه می‌دهند.
لباس‌های مشکی و پرچم و پارچه‌ها، پس از یک‌سال انتظار از چمدان‌ها و کمدها بیرون آورده و باز نوحه و علم و باز شعر محتشم در هر نقطه‌ای جلوه‌گری می‌کند و طنین انداز می‌شود.
عزاداری در ماه محرم از جمله آئین‌های فرهنگی است که با حفظ عناصر اعتقادی و مذهبی مردم در سالیان متمادی در مناطق مختلف کشور با شکوه بسیار انجام می‌شود.
استان فارس و شهر شیراز نیز با وجود چند هزار هیأت و دسته عزاداری و تکیه، حسینیه و مهدیه و ... همواره و در طول تاریخ با سیاه‌پوش کردن معابر و اماکن مختلف و هم‌چنین برگزاری آیین‌های خاص ایام عزای سالار شهیدان، از جمله اجرای تعزیه و راه‌اندازی کاروان نمادین عاشورا و برگزاری مجالس عزاداری و روضه در مناطق مختلف شهری و روستایی، نقش بسزایی در انتقال و ترویج فرهنگ غنی عاشورا و برپایی و حفظ شعائر و بازگویی پیام‌های عاشورا و یادآوری رسالت امام حسین(ع) و یارانش داشته و دارد.
این روزها جنس مشغله‌ها فرق دارد و افراد زیادی در تدارک و مشغول آماده سازی فضاهای عزاداری سرور و سالار شهیدان هستند و به راستی با دیدن این صحنه‌ها از خود می‌پرسیم؛ این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست؟؟
همانگونه که اشاره شد، کلان‌شهر شیراز از دیرباز مهد پرورش عالمان و محل سکونت ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت(ع) و مرکز و نقطه آغاز محافل ادبی و هنری با موضوع محرم و صفر و عاشورای حسینی، از جمله شب شعر عاشورا و مهمتر از همه این برنامه‌ها، حرم سوم اهل بیت(ع) در ایران اسلامی است.
نزدیکی به آغاز ماه محرم الحرام و فرارسیدن ایام عزای سالار شهیدان(ع) و ریشه دار بودن آیین عزاداری در شهر شیراز و تنوع شیوه برپایی مجالس و برنامه‌ها در استان فارس و شهر شیراز، دل هر دلداده‌ای را مشتاق دیدن دوباره بیرق و علم و برپایی پرچم عزا در نقاط مختلف شهر می‌کند.
اما در شهر که پرسه می‌زنیم نمادها آنگونه که باید پررنگ نیستند و این موضوع همت و تلاش و مدیریت زمان شورای فرهنگ عمومی و متولیان امر یعنی شورای هماهنگی تبلیغات، سازمان تبلیغات اسلامی، اداره‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی و اوقاف و امور خیریه، شورای هیئات مذهبی و مهمتر از همه شهرداری و شورای شهر را می‌طلبد.
ادامه دار شدن بیماری کرونا و دشوارتر شدن شرایط برگزاری برنامه‌ها و مجالس و محدودیت‌های کرونایی نمی‌تواند دلیل و توجیهی برای عدم سیاه‌پوش کردن شهر و معابر باشد و علاوه بر نهادهای مذکور، مردم نیز در این موضوع دخیل و موثر هستند.
از آنجا که نگاه ادیان و مذاهب به یکدیگر بسیار با دقت است و اینکه هر یک چه آداب و رسوم و ویژگی‌هایی دارند؛ بر شکل‌گیری یا تغییر ذائقه و نوع نگاه افراد بسیار موثر است و محرم و عزای امام حسین یکی از درس‌آموز‌ترین جریان‌های تاریخی است که همواره حماسه ساز بوده و به عنوان یک مکتب انسان‌ساز و پویا، ساری و جاری است.
مهمترین دلیل پرداختن به ضرورت انجام سیاه‌پوشان معابر در شهر این است که این یکدست به جای آوردن مراسم سوگواری سید الشهدا (س) بُرد خاص پیدا می‌کند و بیانگر این نکته است که پس از گذشت ۱۴۰۰ سال، فرزند پیامبر (ص) تا اندازه‌ای نزد شیعه اهمیت دارد که هنوز سیاه‌پوش و عزادار ایشان هستند، از جمله اموری است که توجه پیروان دیگر ادیان را به فلسفه این اقدامات و به تبع آن تحقیق در خصوص واقعه عاشورا وا می‌دارد و هر چند ممکن است آنها در این مراسم حضور پیدا نکنند، اما این نمادها برای آنها ملموس و قابل رویت است.
جای‌گذاری نمادهای محرم و عاشورا در شهر، خود یک پیام‌رسان قوی و پر از هدف و برنامه‌ای است که جریان مکتب عاشورا را به صورت صامت مرور و بازگویی می‌کند و امیدواریم در میان تمام مشغله‌های شورای شهر و در آستانه تغییرات مدیریتی در شهرذاری‌ها، متولیان امر از این مهم غافل نشوند.
بنابراین، باید متوجه باشیم که وقتی شهر سیاه‌پوش می‌شود به این معناست که ما متوجه‌ایم اکنون وقت عزاداری بوده و بنا است برای فرزند پیامبر اسلام (ص) که زیر بار ظلم نرفت و مظلومانه به شهادت رسید، تا آرمان‌های انسانی و اصل دین و فریضه امر به معروف و نهی از منکر حفظ شوند و در کنار شور حسینی که با رعایت پروتکل‌ها اعمال می‌شود، شعور حسینی را نیز در جامعه فراگیر نماییم و پیام‌های عاشورا را در گوشه و کنار شهر طنین انداز کنیم.
انتهای پیام/ن
