مدارس روستایی، بدون وزیر، شاد تر هستند/ آموزش و پرورش روستایی مظلوم است و محروم نیست

پیمان بیگدلی

 کارشناس آموزش و پرورش  روستایی

مدارس روستایی، نیاز به فضا، تجهیزات و فناوری های آموزشی متناسب با فضای شهری ندارد، بلکه نیاز به فرصت های یادگیری متناسب با بوم خود دارد که هم کم هزینه است و هم سهل الوصول. زمانی که آموزش و پرورش بودجه ندارد، به چشم مدارس روستایی می رود. زمانی که وزیر دارد، ولی از جایگاه آموزش و پرورش روستایی خبر ندارد، دودش به چشم دانش آموزان روستایی می رود.

برنامه های وزرای پیشنهادی را که مرور می کنیم، انگار پرداختن به آموزش و پرورش روستایی کسر شان است یا شاید هم خبری از مدارس روستایی ندارند تا درباره آن حرفی بزنند. در برنامه های پر زرق و برق شان، مدرسه و دانش آموز روستایی جایگاهی ندارد.

آموزش و پرورش روستایی را به حال خود رها کنید تا خودش برای خودش تصمیم بگیرد. آموزش و پرورش روستایی به وزیری که از حال او خبر ندارد، احتیاجی ندارد و نخواهد داشت. به وزیری که در برنامه هایش به آن با واژگانی کلی همچون عدالت آموزشی می پردازد، نیازی ندارد. اصلا روستا خودش مدرسه است، کنار بکشید تا خودش دانش آموزانش را تربیت کند.

خدا آقای بهمن بیگی را رحمت کند که آموزش و پرورش عشایری را احیاء کرد، و برای آن در ساختار وزارت خانه هویتی مستقل ایجاد کرد. جالب است بدانید که؛ دانش آموزان روستایی، بسیار بیش تر از دانش آموزان عشایری هستند. ولی در ساختار وزرات خانه، معاونت مستقلی وجود ندارد که از حقوق آنان دفاع کند. استعدادهایی که در روستاهای کشور وجود دارد، در بسیاری از اوقات اصلا فرصت شکوفایی پیدا نمی کنند. استعدادهایی که اگر در شهرها بودند، ممکن بود باری از دوش کشور بردارند و آینده ای درخشان برای کشور در حوزه علم رقم بزنند.

آموزش و پرورش روستایی این روزها از محرومیت رنج نمی برد، بلکه مظلوم واقع شده است و باید از آن مظلومیت زدایی کرد نه محرومیت زدایی. برای شکوفایی آن باید موانع را از مسیر برداشت و متناسب با نیازهای آن برایش برنامه ریزی کرد. مظلوم است چون که آن را در فضایی کوچک محبوس کرده ایم و اسمش را گذاشته ایم مدرسه، درحالی که مدارس روستایی، اتاقک های کوچکی هستند که دانش آموزان را در آن محصور کرده ایم و آنان را از مدرسه واقعی محروم کرده ایم.  

به نظر می رسد که؛ آموزش و پرورش روستایی بدون وزیر شادتر باشد، همانطور که بدون شاد، شادتر است. نسخه ای مانند شاد برای مدارس روستایی موجبات ناشادی را فراهم کرده بود و وزیری که به آموزش و پرورش روستایی به صورت جدی نپردازد، او هم موجبات ناشادی را فراهم خواهد کرد.

آقایان وزیر پیشنهادی، حداقل روی کاغذ هم به آموزش و پرورش روستایی نمی پردازند، چه برسد در عمل. البته پرداختن به مسائل آموزش و پرورش روستایی کمی جرأت می خواهد، چرا که نسخه ای برای چندپایگی، اختلاط، بازماندگان از تحصیل، مدارس ناایمن، محتوای آموزشی نامتناسب با بوم روستا، تبعیض در به کارگیری نیروی انسانی در مدارس روستایی، کم توجهی به منزلت معلمان و .... کار هر کسی نیست.

آموزش و پروش شهری و روستایی مکمل هم است و اگر به صورت متوازن رشد نکنند، دردی از جامعه دوا نخواهند کرد و عقب ماندگی هر یک از آن ها، آسیب هایش در لایه های مختلف فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی نشان خواهد داد.    

انتهای پیام/

از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.