من یک مادر هستم! «مادر به اندازه کافی خوب» کیست؟

گروه خانواده ـ مادر در فرهنگ ما واژه مقدسی است گاهی این تقدس به سمتی می رود که ما اگر از بچه داری خسته هم بشویم، بی حوصله هم بشویم، نیاز داشته باشیم تنها باشیم، کمک بخواهیم یا اصلا نقاط ضعفی داشته باشیم، نتوانیم درباره اش صحبت کنیم، بترسیم که دیگران فکر کنند ما مادر بدی هستیم!

مادر شدن تغییر بزرگی است، تغییری دلچسب و رویایی! اما در کنار این اتفاقات خوشایند، تغییرات ناخوشایندی هم وجود دارد که امروز می خواهیم در این گزارش درباره اش صحبت کنیم. اگر شما هم دائما در حال ارزیابی خودتان هستید و احساس گناه می کنید، حس می کنید به اندازه کافی مادر خوبی نیستید، حالتان این روزها خوب نیست و نیاز به کمک دارید، این گزارش را بخوانید.

درباره این جملات و طرز تلقی ها، فکر کنید.

1-من مادر خوبی هستم حتی اگر گاهی نیاز به مرخصی داشته باشم.

همه مادرها نیاز به استراحت دارند. تکرار می کنم «همه» مادرها پس به خودتان حق بدهید و فکر کنید چه زمانی می توانید برای خودتان داشته باشید. برای خود وقت بگذارید، ورزش کنید، آرایشگاه بروید، لباس بخرید، پیاده روی بروید و به ظاهرتان برسید.

2-من مادر خوبی هستم حتی اگر گاهی حوصله فرزندم را نداشته باشم.

فرزندپروری کار بسیار دشواری است و خیلی طبیعی است که گاهی از روتین پرچالش خسته شوید. اینکه گاهی حوصله فرزندتان را نداشته باشید به این معنا نیست که شما مادر بی احساسی هستید.

3-من مادر خوبی هستم حتی اگر یک وقت هایی اشتباه کنم!

مادر کامل وجود ندارد. هیچ  کس نمی تواند همیشه طبق اصولی ترین روشهای فرزندپروری عملکند. هیچ وقت عصبانی نشود. همیشه غذای مقوی فراهم کند، خونه اش همیشه مرتب باشد، همیشه خوش خلق باشد، همه از روش هایش راضی باشند و فرزندش هیچ مشکلی نداشته باشد، همیشه حوصله بازی داشته باشد و ...

بنابراین شما نمی توانید کامل باشید، شما فقط کافی است که «به اندازه کافی خوب باشید».

آمار اضطراب، افسردگی و خستگی مزمن در مادرها به شدت در حال افزایش است. من این موضوع را برای سلامت روان مادران لازم می دانم تا درباره احساساتشان صحبت شود.

سلامت روان برای مادران در درجه اول برای خودشان، در درجه دوم برای سلامت فرزند و در درجه سوم برای آرامش خانواده دارای اهمیت زیادی است.

بنابراین یک مامان خوب یک مامان بی نقص نیست. مامان عزیز به خودت یادآوری کن که یک رفتار اشتباه از تو یک «مادر بد» نمی سازد. 

ترس از خطا کردن باعث می شود دائما در حال ارزیابی و قضاوت خودت باشی و حضور ذهنی واقعی را در رابطه با فرزندت تجربه نکنی. تلاش برای مادر کامل بودن ذهن تو را خسته می کند، خستگی هم باعث می شود در سیکلی از احساسات خشم و ناراحتی قرار بگیری بدون اینکه علت دقیقش را بدانید.

بنابراین وقتی تلاش می کنید که کامل باشید، برایتان توقعات زیاد و اشتباهات هم ایجاد می شود که ممکن است با خودت فکر کنی که «بچه هایم به اندازه کافی قدردان من نیستند» یا «من همه زندگیم را پای اینها گذاشتم» پس خودم چی؟

در نهایت هیچ کس نمی تواند کامل باشد. پس این تلاش بی ثمر فقط به شما احساس گناه می دهد و باعث می شود فرصت های ارتباط موثر با فرزندتان را هم از دست بدهید. مادر خوب یادت باشد که تو فقط باید به اندازه کافی خوب باشی.

مادرانی که دارای اضطراب هستند، عموما دارای ویژگی هایی می شوند نخست بیشتر از سابق مسائل را فراموش می کنند چون همزمان باید به هزار چیز فکر کنند. دوم از موقعیت های لذت بخش مثل سابق لذت نمی برند و دائما احساس خستگی دارند، سوم اکثر روزها در عضلات بدنشان احساس درد یا گرفتگی دارند و بیشتر از سابق مبتلا به سردرد یا مشکلات گوارشی می شوند و در برخورد با بچه ها زودتر کلافه می شوند و نمی توانند قبل از واکنش نشان دادن به  درستی فکر کنند.

علاوه بر اینها نگرانی مفرط، احساس گناه و احساس شکست نیز از جمله علایمشان است. این علامت ها در مادران نیاز به رسیدگی و دریافت کمک دارند چون نه تنها با گذر زمان شدیدتر می شود و سلامت روان و جسم مادر را به خطر می اندازد بلکه پژوهش ها نشان داده اند که کودکان والدین مضطرب با احتمال بیشتری به اختلالات اضطرابی مبتلا می شوند.

انتهای پیام/