شکستن عهد؛ عادت همیشگی آمریکا

به گزارش سرویس بین‌الملل خبرگزاری فارس، ایالات متحده آمریکا همواره به بهانه دموکراسی و دفاع از حقوق بشر، در امور داخلی سایر کشورها مداخله می‌کند، آشکارا جنگ‌هایی را برای تجاوز به حاکمیت سایر کشورها به راه می‌اندازد، نظم بین المللی را به طور آشکار تضعیف می‌کند و تهدیدی جدی برای امنیت بین‌المللی به وجود می‌آورد.

«دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده آمریکا در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ (هشتم می ۲۰۱۸) علی‌رغم پایبندی جمهوری اسلامی ایران به تعهداتش ذیل توافق هسته‌ای به صورت یکجانبه از برجام خارج شد و تعهدات ایالات متحده آمریکا در قبال این توافق بین‌المللی را زیرپاگذاشت و در تناقض با مفاد برجام، تحریم‌هایی را به صورت یکجانبه علیه ایران وضع کرد.

منتقدان تصمیم دونالد ترامپ از جمله «باراک اوباما» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در زمان خروج واشنگتن از برجام تأکید داشتند که یکی از پیامدهای خطرناک نقض توافق با ایران از دست دادن اعتبار ایالات متحده است. آنها می‌گفتند که ایران و سایر طرف‌ها به مفاد توافق احترام گذاشته‌اند و آمریکا را یک شریک بین‌المللی غیرقابل اعتماد می‌دانستند.

برجام تنها توافق و پیمان بین‌المللی نبوده که ایالات متحده آمریکا آن را زیر پا گذاشته و سیاست‌های خود را در تناقض با آن پیش برده است و نگاهی به تاریخ این کشور نشان می‌دهد که واشنگتن سابقه طولانی در نقض معاهدات و پیمان‌های بین‌المللی و خلف وعده دارد.

 

بررسی تاریخچه عملکرد دولت‌های پیشین آمریکا نشان می‌دهد که ایالات متحده یک شریک بین‌المللی غیرقابل اعتماد است و مدت‌هاست که یک شریک غیرقابل اعتماد بوده است و نه تنها ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری خود از پیمان تجاری اقیانوس آرام (TPP) و توافق بین‌المللی اقلیمی پاریس خارج شد و تهدید به پایان دادن به قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (NAFTA) کرد، بلکه تاریخ این کشور مملو از معاهده‌هایی است که ایالات متحده آنها را امضا کرده است اما آنها را تصویب نکرده است یا اینکه امضا کرده و سپس امضای خود را بازپس گرفته است و حتی مواردی موجود است که واشنگتن پس از تحت فشار گذاشتن دیگران برای امضای یک قرارداد، خود از امضای آن امتناع ورزیده است.

دمدمی مزاجی در مورد معاهدات بین‌المللی یک سنت قدیمی ایالات متحده است که این سنت با خلق این کشور آغاز می شود: صدها معاهده امضا شده با قبایل بومی آمریکا وجود دارد که یا نقض شده یا تصویب نشده‌اند. امروزه، ایالات متحده یکی از کشورهایی است که کمترین تعداد معاهده‌های بین‌المللی حقوق بشر را به تصویب رسانده است و آمار نشان می‌دهد که از میان 18 توافقنامه تصویب شده توسط سازمان ملل، آمریکا تنها پنج مورد را تصویب کرده است.

 

نگاهی به تاریخچه آمریکا نشان از بدعهدی این کشور در پایبندی به تعهداتش در قبال کشورهای بین‌المللی است که در این گزارش به برخی از این موارد نقض تعهدات ایالات متحده آمریکا اشاره می‌شود:

 

معاهدات میان ایالات متحده و قبایل بومی آمریکا (۱۷۲۲ تا ۱۸۶۹)

طبق آرشیو ملی آمریکا، ۳۷۴ معاهده امضا شده در بین سالهای ۱۷۷۲ تا ۱۸۶۷ بین ایالات متحده و قبایل بومی آمریکا به تصویب درآمده است. از این میان، بسیاری از آن‌ها رعایت نشده است و بعنوان مثال تنها یک ماده از معاهده «پیکرینگ» یا معاهده «کاناندایگوا» در سال ۱۷۹۴ رعایت شده است. بسیاری دیگر از این معاهدات به تصویب نرسید که شامل معاهده «کی» یا معاهده کالیفرنیا می‌شود که وعده تخصیص قطعات زمین به بومیان آمریکا در ایالات کالیفرنیا را داده بود.

 

معاهده ورسای ۱۹۱۹

«وودرو ویلسون» رئیس‌جمهور وقت آمریکا مروج و مذاکره‌کننده معاهده‌ای بود که به جنگ جهانی اول پایان داد. این قرارداد بین نیروهای متفقین و آلمان امضا شد. ویلسون در مورد نقش ایالات متحده در میانجیگری این توافق گفت: «در نهایت جهان آمریکا را به عنوان ناجی جهان می‌شناسد!»

با این حال، رئیس‌جمهور وقت آمریکا با مخالفت شدید کنگره با این معاهده مواجه شد و ایالات متحده هرگز معاهده ورسای را تصویب نکرد. در واقع، ایالات متحده به طور رسمی به جنگ خود علیه آلمان و امپراتوری سابق اتریش-مجارستان تا سال ۱۹۲۱ پایان نداد.

 

کنوانسیون بین‌المللی کار ۱۹۴۹

قدیمی ترین معاهده‌ای که در حال حاضر در انتظار تصویب در سنا است، به رسمیت شناختن آزادی تشکل و حمایت از حق سازماندهی در جامعه بین‌الملل است. این توافقنامه توسط ۱۵۴ کشور از جمله ایالات متحده امضا شد و در سال ۱۹۵۰ به طور کامل اجرایی شد اما با این حال، ایالات متحده هرگز آن را تصویب نکرد.

توافقنامه ژنو ۱۹۵۴

کنفرانس ژنو در سال ۱۹۵۴ برای پایان نهایی جنگ کره و اولین جنگ هند و چین برگزار شد. این معاهده توسط ویتنام، فرانسه، چین، اتحاد جماهیر شوروی و بریتانیا امضا شد. اگرچه ایالات متحده در کنفرانس و مذاکرات شرکت کرد اما در نهایت از امضای آن خودداری کرد و تنها موافقت کرد که به آتش‌بس احترام بگذارد.

پیمان بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی (ICESCR) ۱۹۶۶

ICESCR با تکیه بر اعلامیه جهانی حقوق بشر، مفهوم حقوق اساسی را فراتر از مقررات مدنی و سیاسی گسترش می‌دهد. این توافقنامه به تصویب ۱۶۶ کشور درآمده است اما علی رغم آن‌که واشنگتن این پیام را امضا کرده اما آن را به تصویب نرسانده است.

کنوانسیون حذف تمامی اشکال تبعیض علیه زنان (CEDAW)، ۱۹۷۹

ایالات متحده با امضای «کنوانسیون حذف تمامی اشکال تبعیض علیه زنان»، به یکی از ۱۵۶ امضاکننده یک توافقنامه مهم برای پایان دادن به تبعیض جنسیتی تبدیل شد. اندکی پس از امضا، «جیمی کارتر» رئیس جمهور وقت آمریکا توافقنامه را برای تصویب به سنا ارائه کرد و این توافقنامه در انتظار تصویب در سنا است.

قانون دریاها ۱۹۸۲

کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد حقوق دریاها (UNCLOS) بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۲ در جامائیکا برگزار شد. این کنوانسیون مجموعه‌ای از قوانین و مسئولیت‌ها را بر نحوه عملکرد کشورها و نهادهای بین‌المللی در آب‌های بین‌المللی تعیین کرد. برای مثال، UNCLOS قوانین و شرایط جستجو و نجات در دریا را شرح می‌دهد. در سال ۱۹۹۴، ایالات متحده این قرارداد را امضا کرد اما با این حال، آن را تصویب نکرد.

کنوانسیون حقوق کودکان (CRC) ۱۹۸۹

CRC به چند دلیل یک سند برجسته حقوق بشری محسوب می‌شود. این اولین توافقنامه مشخص در مورد حقوق کودکان است و طیف گسترده‌ای از حقوق (آموزش، بهداشت و درمان، عدالت) را برای خردسالان در بر می‌گیرد و به سرعت حمایت گسترده‌ای را جلب کرد و تقریباً به اتفاق آرا در سراسر جهان به تصویب درآمد اما با اینحال، علی‌رغم آنکه ایالات متحده این توافق را در سال ۱۹۹۵ امضا کرد اما تنها کشوری است که آن را تصویب نکرده است.

پیمان منع مین یا پیمان اتاوا ۱۹۹۷

هدف از پیمان ممنوعیت مین از بین بردن مین‌های ضد نفر، ممنوعیت تولید، ذخیره یا استفاده از آنهاست. ایالات متحده یکی از ۳۳ کشوری است که این معاهده را امضا کرده اما تصویب نکرده است.

اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی رم ۱۹۹۸

معاهده رم مبنی بر تأسیس دادگاه کیفری بین المللی توسط ۱۴۸ کشور مورد مذاکره قرار گرفت. از میان آنها، ۱۲۰ نفر پیش نویس نهایی را در سال ۱۹۹۸ تأیید کردند و هفت کشور با آن مخالفت کردند و ۲۱ نفر از رأی دادن خودداری کردند.

بیل کلینتون این توافق را در سال ۲۰۰۰ امضا کرد اما ارائه آن به سنا را برای تصویب به تأخیر انداخت به این دلیل که ایالات متحده باید نحوه کار دادگاه را رعایت می‌کرد. دو سال بعد، پس از اجرایی شدن کامل معاهده و تصویب آن توسط ۶۰ کشور، «جورج دبلیو بوش» رئیس‌جمهور وقت آمریکا به سازمان ملل اطلاع داد که ایالات متحده دیگر اصلاً قصد ندارد این توافق را برای تصویب به سنا ارائه کند.

پروتکل کیوتو ۱۹۹۷

اگرچه ایالات متحده توافقنامه محدود شدن انتشار کربن را امضا کرده است اما هرگز قصد تصویب آن را ندارد. ایالات متحده یکی از چهار کشور عضو سازمان ملل است که به همراه آندورا، کانادا و سودان جنوبی، این توافقنامه را اجرا نکرده است.

حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ بدون مجوز سازمان ملل​

در سال ۲۰۰۳، ایالات متحده از یک بطری مواد شوینده سفید به عنوان شواهد ادعایی مبنی بر داشتن سلاح‌های کشتار جمعی توسط عراق استفاده کرد و بدون مجوز سازمان ملل به این کشور حمله کرد که باعث صدها هزار تلفات و آواره شدن بیش از یک میلیون نفر شد.

​توافق اقلیمی پاریس ۲۰۱۵

قرارداد پاریس برای کاهش تغییرات آب و هوایی از طریق کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای توسط ۱۹۵ کشور عضو در سال ۲۰۱۵ امضا شد و از سال بعد از آن اجرایی شد. «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در ۱ ژوئن ۲۰۱۷ از این توافق خارج شد. با این حال، ایالات متحده همچنان موظف است تا سال ۲۰۲۰ الزامات توافق پاریس را دنبال کند.

قطع کمک مالی صندوق جمعیت سازمان ملل ۲۰۱۷

در آوریل ۲۰۱۷، دولت ترامپ، قطع یکجانبه کمک مالی به صندوق جمعیت سازمان ملل متحد (UNFPA) را به این دلیل اعلام کرد که این سازمان «از برنامه سقط جنین اجباری یا عقیم سازی غیرارادی حمایت می‌کند یا در آن مشارکت دارد». پس از روی کار آمدن دولت بایدن، کمک‌های مالی به صندوق جمعیت سازمان ملل را مجدداً احیا کرد.

خروج از سازمان آموزشی، فرهنگی و علمی سازمان ملل ۲۰۱۷

ایالات متحده یکی از بنیانگذاران سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل است اما در طول بیش از ۷۰ سال تأسیس این سازمان، دو بار در سال های ۱۹۸۴ و ۲۰۱۷ خروج خود را از این سازمان اعلام کرده است.

حمله به سوریه در سال ۲۰۱۸ و ارتکاب جنایت جنگی

در سال ۲۰۱۸، برخی از کشورها از جمله ایالات متحده، بریتانیا و فرانسه حملات هوایی به سوریه انجام دادند که باعث تلفات و آواره شدن ده ها هزار غیرنظامی بی گناه شد. یک گزارش سازمان ملل در سال ۲۰۱۹ به این نتیجه رسید که ایالات متحده و نیروهای ائتلاف غربی ممکن است اهداف حمله خود را به سمت یک هدف نظامی خاص هدایت نکرده باشند یا با احتیاط لازم این کار را انجام نداده باشند که در نتیجه ممکن است مرتکب جنایات جنگی شده باشند.

بعدها مشخص شد که شواهد ادعای مطرح شده مبنی بر استفاده دولت سوریه از تسلیحات شیمیایی یک ویدئوی صحنه‌سازی شده به کارگردانی «کلاه سفیدها»، سازمان تحت حمایت سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا و انگلیس، بود.

نقض قوانین سازمان تجارت جهانی ۲۰۱۸

در ژوئیه و آگوست ۲۰۱۸، ایالات متحده به طور جداگانه تعرفه های اضافی ۲۵ درصدی بر واردات چینی به ارزش ۵۰ میلیارد دلار آمریکا اعمال کرد و از آن زمان اقدامات تعرفه‌ای تشدید شده است. در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۸، ایالات متحده شروع به اعمال تعرفه ۱۰ درصدی اضافی بر ۲۰۰ میلیارد دلار محصولات چینی کرد که به شدت اصول اولیه و روح سازمان تجارت جهانی را نقض می‌کند.

خروج از شورای حقوق بشر سازمان ملل ۲۰۱۸

در ژوئن ۲۰۱۸، ایالات متحده خروج خود از شورای حقوق بشر سازمان ملل را با اشاره به سوگیری این شورا علیه رژیم صهیونیستی و ناتوانی آن در حمایت مؤثر از حقوق بشر اعلام کرد. در فوریه ۲۰۲۱، ایالات متحده اعلام کرد که برای عضویت در شورا در سال های ۲۰۲۲-۲۰۲۴ نامزد خواهد شد و گفت که کشورهایی که سوابق ضعیفی در زمینه حقوق بشر دارند نباید عضو شورا شوند.

خروج از کنوانسیون روابط کنسولی وین ۲۰۱۸

در اکتبر ۲۰۱۸، در واکنش به اعتراض فلسطین به دیوان عدالت بین‌المللی به دلیل انتقال سفارت ایالات متحده در فلسطین اشغالی به بیت‌المقدس، ایالات متحده خروج خود را از پروتکل اختیاری کنوانسیون وین در مورد روابط کنسولی در مورد حل و فصل اجباری اختلافات که مربوط به حوزه اختیارات دیوان عدالت است، اعلام کرد.

خروج از پیمان نیروهای هسته‌ای میان‌برد ۲۰۱۹

در سال ۲۰۱۹، ایالات متحده خروج خود را از معاهده نیروهای هسته‌ای میان برد به خاطر توسعه بدون محدودیت سلاح های پیشرفته خود اعلام کرد.

خروج از پیمان آسمان‌های باز ۲۰۲۰

در سال ۲۰۲۰، علیرغم مخالفت متحدانش، ایالات متحده اعلام کرد که روند خروج از معاهده آسمان‌های باز را از ۲۲ می آغاز کرده است.

ترور سردار سلیمانی و نقض منشور سازمان ملل ۲۰۲۰

در ژانویه ۲۰۲۰، نیروهای آمریکایی با نقض منشور سازمان ملل و مفاد کنوانسیون ژنو در مورد استفاده از نیروی نظامی، اقدام به ترور هدفمند سردار «قاسم سلیمانی» فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کردند.

نقض حقوق سیاهپوستان

پیمان بین المللی حقوق مدنی و سیاسی به وضوح تصریح می کند که هر کس حق ذاتی زندگی دارد که نمی توان خودسرانه از آن محروم کرد. با این حال، در ایالات متحده، نمونه های متعددی از استفاده بیش از حد از زور توسط افسران مجری قانون که منجر به مرگ می شود، وجود دارد که در یکی از برجسته‌ترین این موارد، در آوریل ۲۰۲۰، «جورج فلوید» شهروند سیاهپوست آمریکایی به دست یک افسر سفیدپوست در تناقض با قوانین در شهر مینیاپلیس ایالت مینه‌سوتا به قتل رسید.

مداخله در امور داخلی سایر کشورها، نقض حاکمیت سایر کشورها

اصل عدم مداخله در امور داخلی سایر کشورها یک اصل مهم منشور ملل متحد و هنجار اساسی حاکم بر روابط بین الملل است. با این حال، دولت ایالات متحده، تحت پوشش به اصطلاح دموکراسی و حقوق بشر، مدتهاست که در امور داخلی چین در مورد مسائل مربوط به ایدئولوژی، تایوان، هنگ کنگ، سین کیانگ و تبت مداخله کرده است.

طبق گزارش خبرگزاری شینهوا، «لارنس ویلکرسون» رئیس دفتر کالین پاول وزیر امور خارجه پیشین ایالات متحده شخصاً اعتراف کرد که موضوع به اصطلاح اویغور سین کیانگ چیزی جز توطئه راهبردی ایالات متحده برای بی ثبات کردن و مهار چین از داخل نیست.

 

تحریم‌های یکجانبه علیه کشورهای جهان

بر اساس داده‌های منتشر شده توسط شرکت حقوقی «گیبسون دان» ایالات متحده، در دوره ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، ایالات متحده بیش از ۳۹۰۰ اقدام تحریمی متمایز انجام داد که میانگین آن روزانه سه تحریم می‌شود.

* ایالات متحده در چند سال گذشته چندین دور تحریم‌ها را علیه پروژه نورد استریم ۲ که روسیه را به آلمان متصل می‌کند، اعمال کرده است، زیرا ایالات متحده معتقد است این پروژه بر صنعت گاز ایالات متحده و منافع ژئوپلیتیکی آن در منطقه اوراسیا تأثیر خواهد گذاشت. ایالات متحده همچنین از اختیارات بلندمدت خود برای هدف قرار دادن شرکت های خارجی مانند دویچه بانک و آلستوم فرانسه سوء استفاده کرده است و این امر تهدیدی جدی برای حاکمیت اقتصادی سایر کشورها محسوب می شود.

* ایالات متحده، راهبرد «فشار حداکثری» را علیه ایران دنبال کرده است و از لغو به موقع تحریم تسلیحات متعارف و ممنوعیت سفر به ایران مطابق با قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت درباره موضوع هسته‌ای ایران جلوگیری کرده است. در سال ۲۰۲۰، ایالات متحده تلاش کرد تا تمدید تحریم‌های تسلیحاتی ایران در شورای امنیت سامان ملل را پیش ببرد و خواستار فعالسازی «مکانیسم ماشه» شد و به طور یکجانبه احیای تحریم‌ها علیه ایران را اعلام کرد که البته با مخالفت اکثریت اعضای شورای امنیت سازمان ملل، این طرح آمریکا شکست خورد.

 

 

آمریکا که همواره مدعی حقوق بشر است اما در عمل عکس این موضوع را نشان داده است و یکی از بارزترین مثال‌های این رفتار متناقض آمریکا مربوط به دوران همه‌گیری کرونا می‌شود که ایالات متحده تحریم‌های یک‌جانبه‌ای را علیه ایران، کوبا، ونزوئلا، سوریه و سایر کشورها اعمال کرد و دستیابی به موقع به تجهیزات پزشکی برای مقابله با بیماری کرونا را برای این کشورها دشوار کرد و بحران‌های انسانی را در کشورهای مربوطه تشدید کرد.

مواردی که در بالا از نقض پیمان‌های بین‌المللی و پیمان‌شکنی آمریکا مطرح شد تنها گوشه‌ای از مثال‌هایی است که غیرقابل اعتماد بودن آمریکا در عرصه بین‌المللی را نشان می‌دهد و آمار و ارقامی وجود دارد که نشان می‌دهد چندین پیمان بین‌المللی دیگر همچنان در انتظار تصویب در سنای آمریکا هستند که در مجموع شامل ۴۵ پیمان در بازه زمانی ۱۹۴۹ تا ۲۰۱۷ می‌شود. ایالات متحده همچنین از امضای معاهده‌های مهم و برجسته بین‌المللی چون پیمان ممنوعیت مین،کنوانسیون مقابله با شکنجه و حقوق افراد دارای معلولیت خودداری کرده است.

این گزارش نشان می‌دهد که علی‌رغم تأکید آمریکا به پایبندی به تعهدات بین‌المللی، تاچه اندازه  دوستی با ایالات متحده و اعتماد به این کشور می‌تواند متزلزل باشد و روابط با این کشور نمی‌تواند بر پایه اعتماد پیش برود و برای هرگونه تعاملی با واشنگتن نیاز به یک تضمین مستحکم است که به هیچ‌گونه‌ای نتواند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند.

انتهای پیام/