خبرگزاری فارس - گروه هنر و رسانه: یکی از جذابترین تعاریف کتاب و مطالعه از آن اسطوره شناس بزرگ میرچا الیاده است، الیاده کارکردی اسطورهای برای مطالعه در نظر میگرفت. از نظر او انسان مدرن با مطالعه مجال مییابد تا از زمان پا فراتر نهد، درست مشابه همان کاری که در روزگاران گذشته اسطورهها میکردند...مطالعه، انسان را از زمان شخصی بیرون میکشد و او را وارد ضرباهنگ دیگری میکند و به او امکان میدهد تا در "تاریخ" دیگری زندگی کند. از منظر الیاده کتابها چون اسطورهها هستند چرا که آنها در کنار این جهان روزمره از وجود جهانی دیگر پرده بر میدارند که از حیث زمانی بر آن تقدم دارد.
برای ما ایرانیها که کتاب نقش کم رنگی در زندگیمان دارد ایام نمایشگاه کتاب فرصت بسیار مناسبی است تا ساعاتی را به مطالعه کتابهای مورد علاقه مان بگذرانیم. با اینکه در دو سال اخیر وضعیت نشر در حوزه هنر روزهای کم رونقی را پشت سر گذاشته است اما میتوان همان تعداد کتابهای محدود را جزو مهمترین کتابهای این چند دهه دانست. در این سلسله یادداشت تلاش خواهد شد به بهانه «سی و سومین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران » برخی از مهمترین کتابهای منتشر شده(هنرهای تجسی، سینما، نقد هنری، فلسفه هنر و...)طی دو سال اخیر را به خوانندگان معرفی شود.
کتاب« شب پر ستاره»/ سفری چهلهزارساله در دنیای هیجانانگیز هنر، از غارنگاریهای پیش از تاریخ تا امروز
شاید فرد بیماری که از پنجره آسایشگاه جهان را مینگریست هیچ نمیدانست که مسبب آغاز عصری جدید است. ون گوگ با خلق شب پرستاره هنر مدرن را از نو تعریف کرد تا تاریخ هنر موضوعی مربوطه به زمان گذشته نباشد بلکه همواره راهی در پیش روی باشد و در نزدیکی ما یعنی در زمان آینده. مایکل برد (1958)، مورخ و نویسندۀ انگلیسی که بیشتر آثار او معطوف به هنر مدرن و همچنین شعر و قصّۀ کودک است، در کتاب شب پرستاره بهدنبال کشف روایتی نو از عمر هزاران سالۀ هنر است در ترتیبی تاریخی و با درنگ بر زمینی که هنر در آن رشد کرده و پا گرفته است، چه غاری باشد در زمانی دور و چه اماکن مقدس یا وفور زیبایی در رنسانس ایتالیایی یا حتی مناظر نقاش مجنون. او این عمل را سفری به اعماق زمان مینامد، زیرا معتقد است که عمر هنر همان عمر آدمیزاد است پس پا به سفری میگذارد که در آن شاهد تکوین تصاویر به دیوار غاریم یا اسبابی زیبا مییابیم که تجلی حضور نیاکان ما است و حتی گور پادشاهان نیز هنوز اسباب این تخیل را فراهم میکند تا با مرور قصّهها جغرافیای هنر معلوم شود و هنرمندان یکبهیک پا به میدان بگذارند. دیگر هدف تدوین این کتاب به دست دادن روایتی موجز و ساده و همچنین به دور از مفاهیم کلیدی دانش هنر و فلسفۀ هنر است تا مخاطبان مختلف آن هر یک بتوانند باز هم قصّهای آشنا امّا تکراری را مرور کنند.
کتاب «شب پر ستاره»روایتی خواندنی از زندگی هنرمندان و شاهکارهای هنری در قالب کتابی مصور که برای همگان نوشته شده است.
معرفی کتاب نظریه برای تاریخ هنر/ مقدمه ای روشن و مختصر را برای سی شخصیت کلیدی نظریه معاصر
هر سال کتب جدیدی دربارۀ هنر و زیباییشناسی منتشر میشود و هر کدام ضرورت خود را دارد؛ بعضی از این متون نوری تازه به تاریخ هنر میاندازد و بعضی محدود به عصری مشخص یا جریانی خاص است. کتاب نظریه برای تاریخ هنر بهقصد یاری در ورود به مباحث مهم نظریه هنر در قرن بیستم میلادی یعنی نظریه انتقادی تدوین شده است.
این کتاب اقتباسی از نظریه برای مطالعات دینی، توسط ویلیام ای. دیل و تیموتی کی بیل است. تحقیقی روشن و عمیقا امیدوارکننده در مورد احتمالات تاریخ هنر و نظریه انتقادی توسط یکی از درخشانترین نسل نوظهور مورخان هنر.
این ویرایش دوم توسعهیافته که برای آشکار کردن ارتباطات حیاتی بین تاریخ هنر، زیباییشناسی و فلسفه معاصر نوشته شده است، راههای جدیدی را برای بازاندیشی روششناسی و نظریههای هنر و تاریخ هنر ارائه میکند. این کتاب شامل یک بازنگری کامل از هر نظریهپرداز است. کتابشناسی به روز و قابل اعتماد در مورد هر کدام؛ مقدمهای آموزنده در مورد پذیرش نظریه انتقادی در تاریخ هنر. و یک مقاله زیبا و اصیل درباره وضعیت تاریخ هنر و نظریه که به عنوان پسگفتار عمل میکند.
از مارکس تا دلوز، از آرنت تا رانسیر، تئوری برای تاریخ هنر برای استفاده توسط دانشجویان مقطع کارشناسی در دورههای نظریه و روش شناسی تاریخ هنر طراحی شده است، و همچنین دانشجویان تحصیلات تکمیلی که به دنبال مقدمهای برای نظریه انتقادی هستند که آنها را برای درگیر شدن با منابع اولیه آماده میکند. و نیز محققان پیشرفته در مطالعات تاریخ هنر و فرهنگ بصری که خود به چگونگی تأثیرگذاری این دیدگاهها بر روی عمل تاریخی هنر علاقه مند هستند.
یائه امرلینگ (1975) در این کتاب میکوشد تا با مرور آراء و نظرات پیشگامان مهم این نحله در قرن نوزدهم میلادی یعنی فروید، که کوشید تا اسرار ذهن آدمی را کشف کند و مارکس، که موفق شد نقش واقعیتهای زندگی را در تشکیل اوهام آدمی نشان دهد و نیچه، که بر یافتن منظر هنرمند در مباحث هنری تأکید داشت و سوسور، که ساختار متن و هنر و کل عالم را از نو وارسید، به جریانی جذاب برسد با فلاسفهای چون آدورنو و بنیامین و آگامبن، هایدگر و فوکو و دریدا، همچنین آلتوسر و بدیو و بارت و دلوز و لاکان و لویناس و دیگران. ویژگی مشترک همه این اندیشمندان ایجاد تردید در مفاهیمی است که قرون بسیار معتبر بوده است تا بتوانند تجربهای نو بیافرینند که تا پیش از آن سابقه نداشته است. تأکید مؤلف این کتاب در شناخت مفاهیم هر یک از این اندیشمندان چنان است که با مرور نظریات ایشان مخاطب میتواند با تجربهای بدیع در سایر مفاهیم فلسفی دست یابد زیرا که بنیان هستیشناختی مخاطب هنر در دوران معاصر بسیار متفاوت با پیشینیان است زیرا هنر همچنان رقیبی جدی برای واقعیّت و فضایی مناسب در کشف حقیقت هستی است.
انتهای پیام/