خبرگزاری فارس ـ اراک؛ ورزش بانوان همواره در سایه ورزش آقایان بوده و حمایت آن طور که از آقایان شده، از خانم‌ها نمی‌شود؛ نه‌تنها در بحث ورزش، بلکه در داوری نیز اوضاع به همین منوال است.
همین مسئله بهانه‌ای شد تا با سحر ورمزیاری، تنها داور لیگ برتری استان مرکزی در رشته فوتبال هم‌صحبت شویم.
وی که پنج سال است در لیگ برتر به عنوان کمک‌داور فعالیت می‌کند، بسیار از حرفه خود راضی است اما گلایه‌هایی دارد و اصلی‌ترین آن، عدم حمایت از بانوان در استان است.
گفت‌وگو با ورمزیاری را در ادامه می‌خوانید:
فارس: ابتدا خودتان را معرفی کنید؟
ورمزیاری: سحر ورمزیاری متولد ۱۸ اردیبهشت ۱۳۷۱ در الیگودرز و ساکن اراک هستم. در خانواده‌ای پرجمعیت بزرگ شدم؛ خانواده‌ام و به‌خصوص پدرم ورزشی بودند.
رشته اصلی‌ام بسکتبال بوده است و قهرمانی زیاد داشته‌ام،برای تیم‌هایی از جمله استقلال، نفت تهران و ... بازی کرده‌ام.
رشته تحصیلی‌ام تربیت‌بدنی است و مدرک کارشناسی دارم. بسیار به ورزش، مربیگری و داوری علاقه دارم و از ۹ سالگی در میادین ورزشی فعالیت داشته‌ام.
کارم را با بسکتبال شروع کردم و سپس به فوتبال رفتم. در فوتبال خیلی سابقه بازی ندارم. فوتسال هم برای نفت بازی کرده‌ام ولی عاشق داوری هستم و داوری را بیشتر از بازی کردن دوست دارم، اول در فوتسال قضاوت می‌کردم و سپس داور فوتبال شدم.
تقریباً ۵ سال است در لیگ برتر کمک‌داور هستم. از کارم خیلی راضی‌ام. خیلی سختی کشیده‌ام و با تلاش بسیار به این مرحله رسیده‌ام. اولین داور فوتبال بانوان استان در بخش فوتبال و لیگ برتر هستم. در فوتسال نیز داورانی در استان داریم ولی در فوتبال و لیگ برتر فقط من هستم.
خیلی‌ها موقعیت مرا می‌بینند و فکر می‌کنند با باندبازی به این مرحله رسیده‌ام اما این‌طور نبوده و همیشه خودم اسپانسر خودم بوده‌ام. همیشه اطرافیان و خانواده‌ام مرا حمایت کرده‌اند.
فارس: وضعیت داوری بانوان چطور است؟
ورمزیاری: وضعیت داوری تاکنون خوب بوده است. البته انتظارات به طور کامل برآورده نمی‌شود. نه‌تنها در فوتبال بلکه در همه رشته‌ها تبعیض جنسیتی وجود دارد. این موضوع خیلی بد است و باعث آزار و اذیت می‌شود.
بالاخره ما هم به اندازه آقایان یا حتی بیشتر از آن‌ها زحمت می‌کشیم. خیلی از داوران خانم متأهل هستند. برخی دیگر باید مراقب بچه‌ها یا پدر و مادرشان باشند. حتی یک سری فقط شغلشآن‌همین داوری است و درآمد دیگری ندارند، همین بچه‌ها هستند که رشته‌های ورزشی بانوان را نگه داشته‌اند. قرارداد و اسپانسر آن‌چنانی وجود ندارد ولی فعالیت ورزشی ادامه دارد.
فارس: در کرونا اوضاع داوری چطور بود؟ آیا این مسئله روی قضاوت‌ها تاثیر گذاشت؟
ورمزیاری: در دوره کرونا قضاوت‌ها انجام شد. برای من مشکلی وجود نداشت و ابلاغ‌هایم را رفتم. لیگ چهاردهم بیشتر طول کشید و دلیلش به خاطر بازی‌های تیم ملی بود. در هر تیم لیگ برتری تقریباً بازیکن ملی است. هفته پیش بازی‌ها تمام شد. همه‌چیز خوب بود و بازی‌ها به خوبی برگزار شد.
یک سری مشکلات در کرونا داشتیم. باشگاه‌ها تعطیل بودند و نمی‌توانستیم تست نیم‌فصل و پیش فصل به آسانی داشته باشیم. خدا را شکر آمار کرونا خیلی پایین آمده و با جرأت بیشتری کار می‌کنیم. قبلاً دست و دلمان می‌لرزید که به شهر دیگری برویم اما الآن این‌گونه نیست.
از نظر بدنی خیلی از بچه‌ها برای تست استرس داشتند چون به دلیل تعطیلی باشگاه‌ها تمرین نداشتند. من تست‌های پیش فصل را کامل سپری کردم و همیشه تمریناتم را دارم. خدا را شکر کسی مشکلی نداشت.
فارس: اصلی‌ترین مشکل ورزش بانوان استان مرکزی چیست؟
ورمزیاری: من همیشه حرفم را با احترام می‌زنم. چیزی که خیلی ناراحتم می‌کند این است که چرا استان مرکزی و شهر اراک با این همه کارخانه و صنعت، هیچ‌وقت اسپانسری برای بانوان ندارد. بحثم فقط روی فوتبال نیست. در همه رشته‌ها اسپانسر نیست و کسی کمک مالی نمی‌کند.
خیلی از شرکت‌ها از نظر مالی وضعیت خوبی دارند اما بانوان را حمایت نمی‌کنند. این‌همه ملی‌پوش و بازیکنان ارزنده در استان داریم ولی کمک مالی نمی‌شود. کسی از وضعیت راضی نیست. هیچ‌گاه کسی اسپانسر بانوان نمی‌شود. در تمامی رشته‌های ورزشی این مسئله وجود دارد.
نمی‌دانم چرا کسی قدمی برای بانوان برنمی‌دارد و همیشه همین بوده است. الآن شما وارد شبکه‌های اجتماعی شوید فقط صحبت از آلومینیوم اراک است یا تیم‌های دیگر آقایان. هیچ حمایتی از بانوان نیست. بارها هم در مجمع‌های مختلف صحبت کرده‌ایم اما حمایتی نیست. من به خود رئیس ورزش و جوانان گفته‌ام لطفاً ما را ببینید. ما هم انسان هستیم و اینجا زندگی می‌کنیم.
فارس: فکر می‌کنید چرا اسپانسر به سمت ورزش بانوان نمی‌آید؟
ورمزیاری: یکی از علت‌های اصلی عدم حضور اسپانسر، نبود پخش رسانه‌ای مسابقات است. با وجود اینکه دخترانمان با حجاب اسلامی کامل وارد مسابقات می‌شوند ولی متأسفانه از این بابت حمایت نمی‌شویم. ما هم دوست داریم دیده شویم و به ما بها داده شود. چه‌بسا اگر از دختران حمایت شود، حتی از آقایآن‌هم سبقت می‌گیرند. این‌همه ورزشکار خوب در استان داریم ولی حمایتی نمی‌بینیم.
فارس: درآمدتان از باشگاه ورزشی بیشتر است یا داوری؟
ورمزیاری: درآمدم الآن که مربیگری می‌کنم و باشگاه دارم بیشتر از داوری و زمان بازی کردن در بسکتبال است. داوری را نمی‌توان به چشم یک منبع درآمد دید. حتی آقایان نیز که این‌همه به آن بها داده می‌شود، شغل دومشان داوری است. من هم همین‌طور هستم. باشگاه خودم درآمد بیشتری دارد.
فارس: صحبت پایانی؟
درخواستی دوستانه از هیأت فوتبال استان مرکزی دارم و آن‌هم این است که از فوتبال و فوتسال بانوان بیشتر حمایت کنند و حتی تیم‌داری کنند. درست است بچه‌ها کم‌تجربه هستند و بچه‌های باتجربه به دلیل عدم حمایت رفتند یا ازدواج کردند ولی اگر حمایتی باشد، همه کار می‌کنند. امیدوارم هیأت از ما حمایت کند.
بچه‌های فوتبال و فوتسال ما خیلی استعداد دارند. اگر اینجا حمایت نشوند، در شهرهای دیگر بازی می‌کنند. بچه‌ها حاضرند با هزینه کمتر قرارداد ببندند ولی در شهر خودشان باشند. همان‌طور که همه عاشقانه می‌گویند امروز بازی آلومینیوم است، ما هم تیمی داشته باشیم که با افتخار بگوییم من هم بازی این تیم شهرمان را دارم.
خانواده‌ام همیشه حمایتم کرده‌اند. خیلی شغلم را دوست دارم. البته دوست ندارم دیگر وارد بسکتبال باشم ولی فوتبال را با عشق و علاقه جلو می‌روم و همچنان دوست دارم پیشرفت کنم. همه خانم‌ها به خاطر عشقی که به ورزش دارند وارد این حرفه می‌شوند. من دوست دارم در این حیطه دیده شوم و پیشرفت کنم. البته حمایت‌های استان بهتر شده ولی انتظار داریم بیشتر شود. ورزش بانوان نیاز به دیده شدن دارد و نیاز به حامی دارد.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
