دهه نودی معلول خادم عزاداران حسین(ع) شد

به گزارش خبرگزاری فارس از اهواز، عباس دلش غنج می‌زند برای سر نهادن بر زانوی مادر. انگشتان مادر که به نرمی موهای عباس را نوازش می‌دهد، پسر آرام می‌گیرد و می‌داند که وقت قصه است. کودکانه‌های عباس با روایت‌های کربلا گذشت. با نقل حدیث باب الحوائج، ماهِ بنی‌هاشم.

مادر بارها برایش حکایت کرده است که ابوالفضل العباس سقای کربلا بود و در روز عاشورا در حالی که دو دستش بریده شده بود و گرز آهنین بر سرش فرود آمده بود، شهید شد. عباس این روایات را بارها از مادر شنیده اما همیشه مشتاق است برای دوباره شنیدن.

عشق عباس به سالار شهیدان

مادر لابه‌لای داستان‌هایی که برای عباس می‌گوید، بر حسین و اصحابش نیز سلام می‎‌فرستد، ذکر می‌گوید و به ابوالفضل العباس توسل می‌کند و به خوبی می‌داند که درکِ هویت دینی چه تاثیر شگرفتی بر شخصیت و آینده فرزندنش خواهد داشت.

عباس بحرانی دهه‌ی نودی است و همانند دیگر دهه‌ نودی‌های این سرزمین سرود سلام فرمانده را نیز از بر می‌خواند. او نُه سال پیش در روستای نهر عوج البوصید در بخش اروندکنار از استان خوزستان با نقصِ عضوی مـادرزادی از ناحیه هر دو دست متولد شد اما نداشتنِ دست، خللی در امید، تقوا و خودباوری او ایجاد نکرد.

مردم روستا همه می‌دانند که عباس برای امام حسین جان می‌دهد و قصه عشق او به سید‌الشهدا و یارانش کلام به کلام و خانه به خانه می‌چرخد. محرم که می‌شود و روستا جامه‌ی سبز و سیاه بر تن می‌کند، عباس پرچمِ یاحسین به دست می‌گیرد و به عزای شهیدانِ مظلوم دشت کربلا می‌نشیند.

عزاداری سالار شهیدان در روستای محل زندگی عباس نیز همانند رسوم دیگر مناطق عرب‌نشین استان خوزستان است و بازخوانی مصائب زینب، یادآوری ایثار علمدار کربلا و شهادت نوجوانان و نونهالان دشت نینوا، نگینِ کلامِ عزاداران است.

 ولایت‌مداری چون آبِ حیات در جان‌ این مردم جریان دارد و برایشان فرقی نمی‌کند که بزرگداشت آیین محرم در سرمای سوزان زمستان برگزار شود و یا در اوجِ گرمای تابستان. ختم کلام هم‌نوایی با حماسه عاشورا و همدردی با وقایع کربلاست.

میدان‌دار مواکب حسین

عباس هم به مسجد می‌رود و هم میدان‌دارِ سوگواری‌های سالار شهیدان است و در حسینیه‌ها، مساجد و مواکبی که میزبان عزای حسین هستند، به عزاداران خدمت می‌کند. آب و جارو می‌کند و به عاشقان اباعبدالله چای و شیرینی می‌دهد و بر سرشان گلاب می‌پاشد. بزرگان محل او را دوست دارند و حضورش در جمع بزرگ‌ترها شیرین و روح‌بخش است.

عباس دانش آموز پایه سوم مدرسه روستایی 15 خرداد است. او  برای نوشتن و دانستن نیز اشتیاق فراوانی دارد و خدای مهربان نیز معلمانِ دلسوزی را بر سرراه او قرار داده است تا همانند فرشتگانی صبور او را در درس‌هایش یاری کنند.

نوشتن با انتهای آرنج

او وقتی قدم به کلاس اول نهاد چون نمی‌توانست همانند دیگر همسالانش قلم به دست گیرد، قلم را میان انگشتان پایش نهاد تا ایـن گامِ اولش باشد برای پیمودن مسیر طولانی و پر فراز و نشیبِ تعلیم و تربیت. نوشتن با پا گرچه سخت بود، اما عباس کسی نبود که با سختی‌های اینچنینی از پای درآید.

 عباس قبل از ورود به کلاس اول، دوره پیش دبستانی را نیز گذرانده بود و با حضور در کلاس‌های پیش دبستانی عشق به آموختن چون جوانه ای تُرد، سبز و پرطراوت در وجودش رویید. جوانه‌ای که به سمت نـور و روشنی رشد کرد، قد کشید و در اعماق ِجانش ریشه دواند.

او با تمامی موانع پیش پای باسواد شدنش جنگید و ماند، نوشت و مقاومت کرد و به کلاس اول رفت و تا به امروز سه سالِ پر از موفقیت را در درس و تحصیل سپری کرده است و حال می‌تواند سیر و سلوک ائمه را بخواند و با دستهای آسمانی‌‎اش و با بهره گرفتن از دو آرنج‌ِ توانایی که دارد، نامِ‌شان را بنویسد.

پدر عبّـاس کارگر خدماتی، با حقوقی انـدک در شهری دیگر است. وقتی پدر نیست مادر مسئولیت خانه را به دوش دارد. مادر عباس به خبرنگار فارس گفت: موقعی که عبّـاس را باردار بودم به من گفتند که سالم است.

نوزادِ بدون دستی که خادم عزاداران حسین شد

وی ادامه داد: وقتی عباس متولد شد، در نـگاه اول از دیدن نوزادی که دستانش فقط تا آرنج رسیده بود، حیرت کردم اما به خدا توکل کردم، او را در آغوش گرفتم و امروز عباس عزیز مادر، مایه مباهات خانواده و خادم عزاداران حسین است.

مادر عباس گفت: تقوا، تحصیل و آداب‌دانی عباس و بچه‌ها برایم خیلی مهم است. به دخترها می‌گویم که اگر در درسهایتان پیشرفت کنید برایتان جایزه می‌خرم، اما عباس بی‌وعده‌ی جایـزه درسهایش را می‌خواند.

مادر با بیان اینکه روز هفتم محرم سفره‌ی ام‌البنین داریم، می‌گوید: مادر حضرت عباس میانجی نمادین میان آدمیزادگان و پروردگار است و ما از این سفره حاجت می‌خواهیم.

او این را هم گفت که قرآن، شمع، آینه، جانماز، مهر، تسبیح، کتاب دعا و آش و حلوای نذری زینب بخش‌ سفره‌ی حضرت فاطمۀ ‌ام‌البنین است.

مادر به آسمان نگریست. نگاهش به رنگ دعا بود. دعا برای عباس و عاقبت به خیری‌اش.

انتهای پیام/ی