به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، سروش سلطانی کارشناس ارشد حقوق بین بین الملل و فعال ورزشی هرمزگان در یادداشتی ذیل عنوان «زنگ پایان فوتسال حرفه‌ای در هرمزگان؛ آیا صنایع پشتیبان به انتهای مسیر رسیده؟» آورده است:
پس از عدم پایبندی ۵ شرکت صنعتی بزرگ مستقر در غرب بندرعباس نسبت به تعهدات شان در قبال ورزش استان هرمزگان و واریز نکردن مبالغ متعهد شده به حساب شرکت صنایع پشتیبان هرمزگان که خود این ۵ شرکت سهامدار آن می باشند و متعهد به پرداخت قدر السهم خود به این باشگاه در راستای ایجاد تحول در ورزش هرمزگان بر آمده‌اند، اکنون این مجموعه با خطر جدی انحلال و نابودی روبروست.
اولین جرّقه های این حادثه طی روزهای پیش روشن شد و حواشی بوجود آمده در تمرینات تیم فوتسال صنایع پشتیبان، خود خبر از یک بحران حبابی که در حال بزرگ شدن بود، می داد.
دیروز خبر ناگواری در رسانه های هرمزگان انتشار یافت مبنی بر اینکه حمید رضایی، مدیر تیم فوتسال صنایع پشتیبان هرمزگان از سمت خود استعفا داده است.
شاید مدیران صنعتی و خصوصاً آن دسته از این جمع که بومی نیستند و یا حتی در صورت بومی بودن، ورزشی نیستند، کمتر از حمید رضایی بدانند. حال آنکه لازم است بدانند که حمید رضایی، شخص اول فوتسال استان است و احیا کننده فوتسال هرمزگان پس از مرگ این رشته در سالهای گذشته بوده است.
مردی است که از زندگی مالی و خانوادگی خود گذاشته تا به شور و صلابت اجتماعی و ورزشی در رشته فوتسال، آن هم برای مردم و جوانان هرمزگان در سطح کشور بیفزاید.
پدرانه طی ۴ سال تیمی را از آب و گل در آورد و پس از صعود به لیگ دسته اول و برتر کشور، آن را به دست صنایعی سپرد که بجای تعهد در قبال مردم هرمزگان، فقط در فکر شانه خالی کردن از مسئولیت‌های اجتماعی آن هم در مقوله‌های مختلف علی الخصوص ورزش می باشند.
حال با استعفای رضایی، بحران فوتسال به نقطه پایانی و نابودی خود رسیده و دیری نپاید که این حادثه ، ابعاد دیگر ورزش استان را نیز در نوردیده و با این رویه به زودی شاهد عدم تیمداری صنایع پشتیبان در رشته بسکتبال در لیگ برتر کشور که همچنان بی ثبات بوده و بازیکنان و مربیان آن در بلاتکلیفی کامل به سر می برند و هیچگونه برنامه ای در خصوص آن وجود ندارد ، باشیم.
پس از آن نیز، متصور است نابودی مجموعه صنایع پشتیبان در کمترین زمان ممکن بوقوع پیوسته تا ورزش استان هرمزگان بار دیگر سقوطی تلخ و مرگبار را در شرایطی تجربه کند که بزرگترین و اقتصادی ترین صنایع مادر کشور در این استان قرار دارند اما اندک توجهی از جانب این غول‌های صنعتی به ورزش استان و جوانان آن نمی شود.
صنایع پشتیبان قرار بود ورزش هرمزگان را از فلاکت نجات دهد اما گویا گرد مرگی که روی این ناحیه پاشیده شده با توسل به هیچ وسیله ای از بین رفتنی نیست و تاریخ بار دیگر در شرف تکرار است تا جوانان هرمزگانی علاوه بر بیکاری، عدم اشتغال و متضرر شدن از آلودگی های زیست محیطی و بهداشتی این صنایع و منتفع نشدن از محاسن آن و همچنین مشاهده استخدام اتوبوسی غیر بومی‌ها در این صنایع طی سالهای گذشته که استاندار محترم هرمزگان نیز صریحاً در صحبت‌های خود در جمع مدیران صنعتی این شرکت ها به عدم توازن در بکارگیری از نیروهای بومی و غیر بومی در این شرکت‌ها اشاره نمود، نا امید تر از قبل به سوی آینده تاریک ورزش هرمزگان در حرکت باشند.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
