به گزارش خبرگزاری فارس از ساری، چند سالی است که درنای سیبری به صورت تکی به تالاب فریدونکنار مهاجرت می‌کند و اکنون امید تک‌درنای سیبری است که یک سوم از سال را در این تالاب می‌گذراند و با توجه به اینکه این درنا تنها بازمانده این گونه محسوب می‌شود، بحث احیای آن نیز ذهن‌ها را به خود مشغول می‌کند در این زمینه کوروس ربیعی کارشناس پرندگان استان مازندران در ارتباط با انتقال جفت برای تک درنا سیبری «امید» در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری فارس در مازندران، اظهار کرد: تلاش برای احیای جمعیت درنا حرکت خوبی است، ولی در این زمینه باید به لحاظ فنی نکات اصلی دیده شود.
وی با بیان اینکه در راستای احیای درنای سیبری باید همه مشکلات و معایب دیده شود، افزود: در این راستا باید تلاش‌ها هدفمند و جهت‌دار باشد.
این کارشناس پرندگان با اشاره به اینکه اولین تلاش‌ها زمانی که هنوز ۷ فرد درنا به طور وحشی به منطقه مهاجرت داشتند آغاز شده است، گفت: درنا به‌دلیل داشتن شرایط اختصاصی در انتخاب زیستگاه و جفت، نرخ تولید مثل پایین، بقای پایین جوجه و تهدیداتی که در زیستگاه مبدا برای تولید مثل موفق دارد، به لحاظ تولید مثلی گونه موفقی نبوده و بیش از اینکه تهدید بیرونی و تخریب زیستگاه منجر به نابودی آن شود، سهم بیولوژی گونه در این انقراض بسیار موثر بوده است.
ربیعی اضافه کرد: البته تلاش برای احیای جمعیت درنا قبلا انجام شده که توفیقی حاصل نشد ولی با نگاه به سوابق گذشته و اصلاح فرایند و بهبود وضعیت امیدواریم روزی این طرح به‌درستی انجام شود.
وی تصریح کرد: قبل از سال ۸۶ یا سال ۲۰۰۸ این فکر که ممکن است درنا منقرض شده باشد ناامیدی ایجاد شده ولی درنا برگشت و با بازگشت این گونه ناامیدی به امید تبدیل شد.
این کارشناس پرندگان ادامه داد: نخستین موضوع مهم در ارتباط با تکثیر گونه درنا این بوده که باید ابتدا بدانیم که درنای که در منطقه فریدونکنار حضور دارد، ماده یا نر است و از جنسیت این گونه مطلع شویم و پس از آن به دنبال جفت باشیم.
ربیعی با اعلام اینکه احیای جمعیت در گونه‌های مقیم و مهاجر بسیار متفاوت است، اظهار کرد: به این دلیل که درنا گونه‌ای با مهاجرت منظم بوده و یک‌سوم از دوره زیست را در مقصد مهاجرت یعنی فریدونکنار است، کمی کار را دچار مشکل می‌کند؛ چرا که هم باید بتونه قدرت مهاجرت را پیدا کند و هم همراهی و حس مهاجرت و همراهی با درنای وحشی برای طی مسیر را داشته باشد.
وی با بیان اینکه اولین تلاش‌ها برای افزایش جمعیت و احیای درنا از سال ۱۳۷۵ آغاز شد که به‌دلیل انتقال دیر هنگام جوجه درناهای پرورش به منطقه فرصت کافی برای جور شدن با گله وحشی فراهم نشد، افزود: در تلاش‌های بعدی نیز که در کل در ۴ مرحله انتقال و رها سازی ۸ فرد درناهای پرورشی در کنار درناهای وحشی انجام گرفت، هر بار به‌دلایلی توفیق حاصل نشد.
این کارشناس پرندگان ادامه داد: در دو مورد درناهای پرورشی همزمان با آغاز مهاجرت برگشتند و درناهای وحشی به پرواز در آمدند ولی یک‌بار در داغستان و یک‌بار هم فقط تا انزلی توانستند جابجا شوند و در صورت همراهی نکردن درنای پرورشی، شرایط و فضای مناسب نگهداری در منطقه پیش‌بینی شود.
ربیعی خاطرنشان کرد: اگر قرار است فنی کار کنیم،کار مشارکتی با کشورهای در مسیر پروازی این پرندگان شامل آذربایجان، قزاقستان و روسیه به توفیق برنامه احیا می‌تواند کمک کند.
وی یادآور شد: عامل مهم در موفقیت احیای جمعیت، تداوم برنامه‌های رهاسازی در سال‌های متوالی و در تعداد زیاد هم در مقصد و با اولویت بیشتر در زیستگاه مبدا با رهاسازی تعدادی مولد است.
این کارشناس پرندگان با اعلام اینکه نباید کار در این زمینه نمادین باشد، اظهار کرد: تمام تلاش‌های جهت‌دار و هدف‌دار و کارشناسی شده، به نتیجه خواهد رسید و بهتر است با همکاری کشورهای مسیر مهاجرتی باشد.
ربیعی با اشاره به اینکه توجهات دوستداران برای حفظ گله غربی قابل تقدیر است، بیان کرد: موضوع مهم دیگر اینکه درنا سمبل امید است و راز موفقیت در تکثیر و احیای آن به تعداد زیاد است که باید در زیستگاه مبدا، مسیر و مقصد اهتمام جدی صورت گیرد.
وی یادآور شد: همچنین باید مجهز به مرکز نگهداری و پرورش درنا باشیم که ممکن است مسیری از مهاجرت و مبدا نداشته باشد که باید در این زمینه آماده‌سازی لازم صورت گیرد.
این کارشناس پرندگان بیان کرد: همچنین می‌توان از ظرفیت سازمان‌های مردم نهاد، تشکل‌ها و دوستداران طبیعت هم بهره گرفت تا بتوان در این راستا موفق عمل کرد.
ربیعی گفت: جمعیت گله شرقی درنای سیبری که دریاچه پویانگ و تالاب‌های اطراف آن مهاجرت می‌کنند کماکان از وضعیت خوبی برخوردار است و برآورد می‌شود تعداد آنها بیش از ۴ هزار فرد باشد.
انتهای پیام/۸۶۰۳۴/ج
