دلیل‌تراشی وزیر خارجه فرانسه برای توجیه اقدمات نشریه موهن

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، کاترین کولونا، وزیر امور خارجه فرانسه امروز پنجشنبه از اقدامات توهین‌آمیز نشریه شارلی‌ابدو دفاع کرد و آن را به «آزادی بیان» ربط داد.

روز گذشته وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران اعلام کرده بود در پی اقدام موهن یک نشریه فرانسوی در توهین به مرجعیت، مقدسات و ارزش‌های دینی و ملی، «نیکلاس رش» سفیر فرانسه در تهران توسط ناصر کنعانی به وزارت امور خارجه احضار شده است.

کولونا روز پنجشنبه گفت که ایران قبل از انتقاد از فرانسه بایستی به آنچه در این کشور می‌گذرد نگاه کند.

رئیس دستگاه دیپلماسی فرانسه مدعی شد این ایران است که با خشونت علیه مردم خود و بازداشت اتباع فرانسوی سیاست‌های بدی را دنبال می‌کند.

او گفت: «بایستی به خاطر داشته باشیم که در فرانسه بر خلاف ایران آزادی بیان وجود دارد و این آزادی توسط یک قاضی که عضوی از یک نظام قضایی مستقل است تحت نظارت قرار می‌گیرد؛ چیزی که بدون شک ایران اطلاع مناسبی از آن ندارد.»

وزیر امور خارجه فرانسه تصریح کرد که در فرانسه هیچ قانونی علیه کفرگویی وجود ندارد.

تلاش مقام‌های فرانسوی برای توجیه توهین به مقدسات دینی با مقوله «آزادی بیان» سابقه دیرینه‌ای دارد و همواره مورد انتقاد گروهی از کارشناسان و تحلیلگران قرار گرفته است. این تحلیلگران قوانین فرانسه درباره «هولوکاست» را با ادعاهای مقام‌های این کشور درباره آزادی بیان مغایر و ناهمسو می‌دانند. (جزئیات بیشتر).

پس از انقلاب فرانسه، سکولاریسم به یکی از ارکان دموکراسی‌های غربی بدل شد و قرار شد تا ممنوعیت‌های مذهبی و تقدس در امور حکومتی و قانونی تاثیری نداشته باشند اما هولوکاست اکنون در کشورهای غربی به یک امر مقدس یا تابو بدل شده است که انکار آن به مثابه یک جنایت است.

تحلیلگران می‌گویند محاکمه مرحوم پروفسور «روژه گارودی» به جرم زیر سوال بردن هولوکاست در کتاب مشهورش، بی‌شباهت به محاکمه گالیله در دوران قرون وسطی به جرم متحرک دانستن زمین نیست.

مشهورترین نمونه محاکمه منکرین هولوکاست، محاکمه مرحوم پروفسور روژه گارودی، فیلسوف فقید و مسلمان فرانسوی است که مدت‌ها به طول انجامید. این محاکمه در حالی انجام می‌شد که گارودی پا به سن گذاشته بود و سال‌های عمرش از 80 گذشته بود.

اما محاکمه مرحوم روژه گارودی تنها نمونه از این دست نیست. در فوریه ۲۰۰۷، «ارنست زوندل»، یک شهروند آلمانی به‌خاطر آنچه افکار نئونازیستی خوانده شد، به پنج سال زندان محکوم گردید.

در مارس ۲۰۰۶ نیز «گرمار رودولف»، یک شهروند آلمانی از ایالات متحده به آلمان عودت شد و به دو سال و نیم زندان محکوم گردید. جرم وی این بود که هولوکاست را انکار می‌کرد.

باز هم در فرانسه «وینسنت رینوگارد» به یک سال زندان و ۱۰ هزار یورو جریمه محکوم شد چرا که در سال ۲۰۰۵ با چاپ جزوه‌ای، هولوکاست را انکار کرده بود.

پایان پیام/