علیرضا پناهیان
خداوند متعال طوری انسان را آفریده که ایجاد ارزش افزوده کند، تصرف کند، تغییر ایجاد کند، و با میل و تصمیم خود راه رسیده به تکامل را انتخاب نماید.
خداوند متعال طوری انسان را آفریده که با میل خود راه رسیده به تکامل را انتخاب نماید.
اما لازمه انتخاب این است که گزینه های مختلفی برای انسان وجود داشته باشد. به عبارت دیگر، برای اینکه انتخاب ارزش پیدا کند، باید علاقه به گزینه های مختلفی وجود داشته باشد، و انسان از بین آنها مجبور به انتخاب یکی باشد.
برای اینکه انتخاب ارزش پیدا کند، باید علاقه به گزینه های مختلفی وجود داشته باشد.
اما وقتی که به سوی هر کدام می رود، به خاطر از دست دادن علاقه های دیگر، رنج می کشد.
رنج، یعنی جدا شدن از علاقه. رنج در تعریف انسانیت است. رنج، با انسان بودن ما همزاد است.
وقتی که به سوی هر کدام می رود، به خاطر از دست دادن علاقه های دیگر، رنج می کشد.
ما باید تصمیم بگیریم یا فرشته باشیم، یا حیوان، و یا انسان! اگر می خواهیم انسان باشیم، باید بدانیم که انسان یعنی رنج! انسان باید بتواند با علاقه های خود نظیر شهوات، مقام و جاه مبارزه کند. رنج با انسان زاده شده است.
اگر می خواهیم انسان باشیم، باید بدانیم که انسان یعنی رنج!
خداوند در قرآن کریم فرموده: " لقد خلقنا الإنسن فی کبد". یعنی ما انسان را در رنج آفریدیم!
حال، اگر ما قطعی بودن این رنج برای انسان، و فلسفه آن را بدانیم، آرامشمان در برخورد با رنج هایی که باقی مانده بیشتر خواهد شد. حتی در مرحله بعد، می توانیم از رنج هایمان استفاده کنیم، و مانند موج سواری بر روی موج دریا از رنج ها برای رشد و تعالی خود بهره برداری کنیم.
می توانیم از رنج ها برای رشد و تعالی خود بهره برداری کنیم.
در آن صورت، رنج ها نه تنها متوقف کننده انسان نخواهند بود، بله مفید هم هستند و در نهایت می توان آن رنجها لذت برد.
نقل از وبگاه استاد علیرضا پناهیان
انتهای پیام/
از شما صاحبنظر گرامی در حوزه تعلیم و تربیت هم دعوت می کنیم، از نویسندگان، ممیزان و اعضای هیئت تحریریه پنجره تربیت باشید. برای ارسال مطالب و عضویت در هیئت تحریریه، از طریق ایمیل FarsPanjarehTarbiat@gmail.com مکاتبه فرمائید.
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
