زندگينامه اسلوبودان ميلوشويچ

پايگاه اينترنتي نوول ابسر واتور، زندگي نامه اين جنايتكار جنگي را به شرح زير منتشر كرده است: اسلوبودان ميلوشويچ در تاريخ 29 اوت سال 1941 در شهر پوزاره واچ(pozarevac) در جمهوريي صربستان كنوني به دنيا آمد. وي با دكتر "ميرجانا ماركوويچ" استاد صاحب كرسي دانشگاه بلگراد و رهبر سابق حزب اتحاد چپگراي يوگسلاوي سابق ازدواج كرد كه حاصل اين ازدواج دو فرزند پسر و دختر است. پدر و مادر ميلوشويچ در همان دوراني كودكي وي، خودكشي كردند و به همين علت او زندگي بسيار سختي را در اين دوران گذارند. ميلوشويچ در سال 1959 در حالي كه 18 سال بيشتر نداشت به حزب كمونيست صربستان پيوست. در سال 1964 از دانشگاه بلگراد ليسانس حقوق گرفت. از سال 1978 تا 1983 وي رياست چندين بانك بزرگ را در بلگراد به عهده گرفت. در سال 1984 رهبري حزب اتحاد كمونيست‌ها در شهر بلگراد را به عهده گرفت و در سال 1986 رئيس حزب اتحاد كمونيست‌ها در سراسر صربستان شد. او در سال 1987 رئيس حزب كمونيست صربستان شد. به طور كلي، فعاليت سياسي ميلوشويچ در سالهاي آخر حكومت "مارشال تيتو" در بلگراد پايتخت يوگسلاوي سابق آغاز شد. در خلا قدرتي كه با مرگ مارشال تيتو در يوگسلاوي سابق پديد آمد، ميلوشويچ به يكي از مقامات ارشد سياسي آن كشور تبديل شد. در آوريل همين سال( 1987) ميلوشويچ، به ايالت ناآرام كوزوو كه براي صربها اهميت تاريخي بسياري داشت، لشگر كشي كرد. در آن زمان صربها كه تنها 10 درصد از جمعيت كوزوو را تشكيل مي دادند، از اذيت و آزار ساكنان آلباني تبار آن ايالت شكايت داشتند. معروف است كه ميلوشويچ در آن زمان خطاب به جمعيت خشمگين صربها گفته بود:« هيچ كس ديگر نبايد جرات كند شما را اذيت كند.» در همين كوزوو و به علت اقدامات جنايتكارانه وي بود كه ميلوشويچ به عنوان قهرمان ملي صربها معروف شد. سرانجام ميلوشويچ رئيس جمهور صربستان شد و تصميم به ابطال خودمختاري كوزوو گرفت. او هدف نهايي خود را تاسيس "صربستان بزرگ" اعلام كرده بود. هدفي كه براي نيل به آن جان هزاران مسلمان و غير صرب را گرفت. در اين اوضاع و احوال بود كه كرواسي و اسلوني يوگسلاوي سابق اعلام استقلال كردند و ميلوشويچ كه تحمل اين گونه خبرها را به هيچ وجه نداشت نيروهاي ارتش يوگسلاوي سابق را كه در آن زمان تحت كنترل صربها بودند به آن دو ايالت گسيل داشت. ميلوشويچ همچنين صربهاي بوسني را زماني كه بوسني خود را مستقل خواند عليه دولت آن ايالت مسلح كرد و در اين هنگام بود كه جنگ داخلي خونين يوگسلاوي سابق در گرفت. در اين جنگ سياست پاكسازي قومي و اخراج اجباري مردم در سطح گسترده شكل عملي به خود گرفت. البته ميلوشويچ در اين جنگ همدستاني نيز داشت كه از جمله آنها مي‌توان به ژنرال "ملاديچ " رهبر صرب‌هاي بوسني اشاره كرد كه بيش از 8 هزار غير نظامي را تنها در شهر سربرنيتسا قتل عام كرد. سرانجام پس از سه سال جنگ داخلي در يوگسلاوي سابق، ميلوشويچ قرارداد صلح ديتون را از طرف صربهاي بوسني در پاريس امضا كرد. اما ميلوشويچ نقشه جنگ ديگري را در ايالت كوزوو در سر داشت. در سال 1998 آلباني تبارهاي كوزوو عليه حكومت صربها قيام كردند و ميلوشويچ در صدد سركوب "ارتش آزاديبخش كوزوو" برآمد. مذاكرات براي حل بحران كوزوو در پاريس به جايي نرسيد و حملات هوايي نيروهاي پيمان ناتو عليه صربها آغاز شد. در پاسخ به بمباران ناتو نيروهاي صرب دست به پاكسازي قومي گسترده آلباني تبارهاي كوزوو زدند. ولي ميلوشويچ ادعا كرد كه مردم كوزوو از حملات هوايي ناتو فرار مي‌كنند. سرانجام اعتصابات عمومي و تظاهرات گسترده احزاب مخالف به حكومت 13 ساله ميلوشويچ در ماه اكتبر 2000 خاتمه داد. بعد از اين اقدامات، دادگاه بين‌المللي لاهه قرار بازداشت ميلوشويچ را به اتهام ارتكاب جنايات جنگي صادر كرد و شش ماه بعد ميلوشويچ بازداشت شد. ميلوشويچ اولين رهبر يك كشور بود كه به جرم ارتكاب جنايت عليه بشريت دستگير مي‌شد. او به دادگاه بين المللي لاهه فرستاده شد تا به اتهام ارتكاب نسل كشي و جنايت عليه بشريت محاكمه شود. در زمان مرگ ميلوشويچ دادستان كارش را به پايان رسانده بود، ولي روند دفاع از متهم با مرگ ميلوشويچ مختل شد. به هر حال، به اعتقاد برخي از صربها، اسلوبودان ميلوشويچ نماد صربستان و يا آنچه وي آن را "صربستان بزرگ" مي‌ناميد، بود. اما به باور بسياري ديگر، او نماد بدبختي و به فلاكت كشيده شدن كشورشان بود. گروه اخير معتقدند سوء استفاده ميلوشويچ از نام صربستان منجر به فروپاشي يوگسلاوي سابق شد. چيزي كه مهم است و در اذهان مردم جهان به طور عام و در اذهان مردم صربستان به طور خاص به جاي خواهد ماند اين است كه تاريخ از وي به عنوان يك جنايتكار و قاتل ياد خواهد كرد. انتهاي پيام/2