سجده بر تربت كربلا حجاب‌هاي ظلماني را از ميان بر مي‌دارد

به گزارش خبرنگار آئين و انديشه فارس، آدمي از خاك آفريده شده است و ريشه در خاك دارد. شايد يكي از دلايلي كه سجده بر اجزاي‌ اصلي‌ زمين‌، مانند خاك توصيه شده است، همين موضوع باشد. قطع يقين،‌ سجده بر يك شيء، پرستش آن نيست و همه‌ مسلمين‌ ـ چه‌ شيعه‌ و چه‌سني ـ‌ براي خداوند سجده‌ مي‌‌كنند. اما تفاوت سجده‌گاه در ميان شيعيان و اهل تسنن به فهم مختلف آنان از روايت‌هاي مرتبط با اين موضوع است. شيعيان به رواياتي از عايشه در مورد نمازخواندن پيامبر (ص) استناد مي‌كنند. از جمله اين روايات، «عن‌ عايشه‌: ما رأيت‌ رسول‌الله صلي‌ الله عليه‌ [وآله‌] وسلم‌ متقياً وجهه‌ بشي‌ء تعني‌ في‌ السجود» و «عن‌ عايشه: أنّ‌ النبي‌ صلي‌ الله عليه‌ [وآله‌] وسلم‌ كان‌ له‌ حصير يبسطه‌ ويصلّي‌ عليه‌» است. در اين روايات بيان شده است كه پيامبر (ص) پيشاني خود را بدون واسطه بر روي خاك مي‌گذاشت، همچنين ايشان گاهي اوقات پيشاني خود را بر روي حصير قرار مي‌داد. در روايت ديگري از شخص پيامبر (ص) كه در صحيحين موجود است، آمده: «جعلتُ لي الأرض مسجداً وطهوراً». يعني پيامبر (ص) بر زمين پاك سجده مي‌كرده‌اند. بنابراين «خاك» بهترين سجده‌گاه است. در جمع اين روايت با روايت «أتاني جبرئيل بالتربة التي يقتل عليهاالحسين، فهي التي أقلّب في كفي» كه در جلد هشتم «طبقات ابن سعد» آمده است، در مي‌يابيم بهترين خاك براي سجده، تربت كربلاست. * فضايل سجده بر تربت امام حسين (ع) در روايات اسلامي يكي از فضايل امام حسين (ع) در اين است كه سجده بر تربت ايشان فضايل بسياري دارد و حتي در بيانات معصومين (ع)، سجده بر خاك كربلا موجب پذيرش نماز مي‌شود. فضيلت خاك كربلا بر ساير سجده‌گاه‌ها، به دليل شهادت نوه پيامبر در آن سرزمين و آغشته شدن خاك كربلا با خون خدا يعني «ثارالله» است. همچنين در «مجمع‌الزوايد» كه از كتاب‏هاى حديثي اهل سنت است، روايتي نقل شده است كه مى‏گويد: روزى اميرمؤمنان (ع) از سرزمين كربلا عبور كرد و مقدارى از خاك آن را برداشت، بوييد، گريست و فرمود: «70 هزار نفر از اين مكان محشور و بدون حسابرسى وارد بهشت مى‏شوند». شيخ طوسي با سند خود از «معاوية بن عمار» نقل مي‌كند كه امام صادق (ع) مقداري از تربت امام حسين (ع) را در كيسه‌اي به همراه داشت و به هنگام نماز، مقداري از خاك آن را روي سجاده خود مي‌ريخت و بر آن سجده مي‌كرد. (وسائل، باب 16 از ابواب ما يصحّ عليه السجود) يكى ديگر از بركات و آثار خاك مزار امام حسين (ع) اين است كه سجده بر آن تربت پاك، حجاب‌هاى ظلمانى را كنار زده و در توجه حق‌تعالى به نمازگزار مؤثر است. امام صادق (ع) در اين باره مى‏فرمايد: «همانا سجود بر تربت حسين (ع) حجاب‌هاى هفتگانه را پاره مى‌كند» (كافى، جلد 4 و بحارالانوار، جلد 82) مراد از «حجاب‌ هفتگانه» نيز، حجاب‌هاي ظلماني است. سجده بر تربت حضرت سيدالشهدا (ع) اين خاصيت را دارد كه در صورت وجود معرفت در شخص، حجاب‌هاي ظلماني برداشته شود و شخص به كمالات انسانى دست يابد. همچنين امام صادق (ع) در حديث ديگري كه در جلد دوم «من لايحضره الفقيه» آمده است، در مورد تربت جدش امام حسين (ع) مي‌فرمايد: «خاك قبر حسين (ع) شفاى هر دردى است و آن بزرگ‏ترين شفاست». انتهاي پيام/ك/10