به گزارش خبرگزاری فارس از آبادان، آن روزها جنگ به تازگی آغاز شده بود مدافعان حریم خاک ایران اسلامی با دستانی خالی در برابر رژیم بعث عراق ایستاده و آنها را پشت دروازه‌های شهر متوقف کرده بودند.
صدام و حامیانش در سودای تصرف سه روز خوزستان وقتی با دژ محکم مقاومت مردمی در خرمشهر روبرو شدند از هیچ اقدام غیرانسانی برای رسیدن به مقاصد شوم خود دریغ نکردند.
یکی از این اقدامات ددمنشانه که رژیم بعث در جریان جنگ تحمیلی انجام داد در اداره آموزش و پرورش آبادان بود.
دومین روز از مهرماه همچون سال‌های گذشته با روحیه‌ای سرشار از بازگشایی مجدد درب‌های علم و تربیت به محل کار خود در آموزش و پرورش رفتند.
با وجود گلوله‌باران شدید شهر در آن روزهای آغازین جنگ، کارمندان و معلمان مانند روزهای عادی بر سر کار خود حاضر شده تا سال تحصیلی جدید برای دانش‌آموزان سر موعد آغاز شود.
اما این حضور آنها مقدمه‌ای شد برای آنکه نخستین برگ زرین از مدال افتخار آمیز شهدای حماسه هشت سال دفاع مقدس در ساختمان اداره آموزش و پرورش آبادان در تکاپوی آغاز سال تحصیلی 59 رقم بخورد.
هنگامی که عقربه‌ها ساعت 9:30 دقیقه را نشان می‌داد، رئیس و کارکنان آموزش و پرورش آبادان در حال برنامه‌ریزی برای دانش‌آموزان این شهر بودند که به یک باره صدایی مهیب ساختمان آموزش و پرورش را در سکوتی مطلق فرو برد.
جنگنده‌های رژیم بعث عراق دقایقی پس از حضور بر فراز آسمان آبادان اداره آموزش و پرورش آبادان و کارکنانش را غرق در خاک و خون کردند و در آغازین روزهای جنگ تحمیلی فاجعه‌ای بزرگ آفریدند.
صمد صالحی رئیس آموزش و پرورش آبادان به همراه بیش از 20 نفر از همکارانش در محل این اداره هدف بمباران قرار گرفتند و عاشقانه راه شهادت را در حالی که در جهاد در راه علم و دانش بودند پیمودند و به تاریخ پیوستند.
شدت بمباران انجام شده موجب شد تا شهدای آموزش و پرورش به شکل مظلومانه‌ای به شهادت برسند به‌گونه‌ای که تشخیص هویت برخی از آنها امکان‌پذیر نبود.
شاید آن روز شهید صالحی و همکارانش صبح که از خانه به سمت محل کار خود می‌رفتند نمی‌دانستند که ساعاتی بعد قرار است نامشان برای همیشه در تاریخ انقلاب به عنوان نخستین شهدای فرهنگی جنگ تحمیلی به ثبت برسد.
به هر حال آن روز رژیم بعث عراق داغ بزرگی را بر سینه آبادان و آبادانی‌ها گذاشت و همین نیز عزم مردم این شهر را برای مقاومت بیشتر در برابر این رژیم متجاوز جزم‌تر کرد و نتیجه آن نیز جلوگیری از سقوط این شهر با وجود محاصره کامل آن بود.
...و امروز با وجود گذشت 33 سال از پرکشیدن شهدای آموزش و پرورش، هرچند ساختمان این اداره تغییر چهره کاملی یافته و پذیرای دانش‌آموزان در مدرسه خدیجه‌کبری است اما در جای جای آن می‌توان تصویر مظلومیت شهدای این شهر را دید.
تصاویر شهدای حادثه دوم مهر بر در و دیوارهای این مدرسه نقش بسته و معلمان با مشاهده آنها به دانش‌آموزان خود درس مقاومت، ایثار و شهادت را در کنار تعلیم و تربیت آموزش می‌دهند.
اما نکته‌ای باید به آن اشاره کرد این است که هر چند در سال‌های برنامه‌های مختلف و گسترده‌ای از سوی مسئولان آبادان برای گرامیداشت سالروز شهادت نخستین شهدای فرهنگی کشور اجرا شده است اما باید اذعان کرد هنوز آن طور که باید زوایا و تاثیر این حادثه به خوبی تبیین نشده است.
علاوه بر آن باید تلاش کرد این روز به عنوان یکی از روزهای مهم و موثر در جریان جنگ تحمیلی بازتابی در سطح ملی داشته و فقط به اجرای برنامه‌هایی در سطح محلی اکتفا نکرد.
گنجاندن این روز در تقویم ملی کشور و نام‌گذاری به عنوان روز شهدای فرهنگی می‌تواند در شناساندن هرچه بهتر و بیشتر آن در سطح کشور و به ویژه برای نسل جوان و نوجوان موثرتر باشد.
امید است تا باگذشت بیش از 33 سال از شهادت، شهدای آموزش و پرورش با تلاش و پیگیری جدی مسئولان آبادانی و همراهی مسئولان استانی و ملی گام‌های موثری در این خصوص برداشته شود.
.............................
یادداشت امید زباری
............................
انتهای پیام/72008/صا30/پو3002
