بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس به تحلیل و بررسی برخی اخبار و مطالب کمتر دیده شده در لابه‌لای رسانه‌های کشور می‌پردازد. در این بسته گزارشی _ تحلیلی علاوه بر خوانش اخبار؛ سوابق و برخی تحلیل‌های موجود پیرامون این مطالب نیز آورده شده است.
***
درباره واکنش حزب‌الله به حادثه القنیطره
پس از کشته شدن تنی چند از مجاهدان حزب‌الله در منطقه القنیطره در سوریه، گمانه‌زنی‌هایی درباره واکنش احتمالی حزب‌الله لبنان مطرح شد.
در همین زمینه سایت المنار نیز عبارت «پناهگاه‌هایتان را آماده کنید» را به همراه عکس دبیر کل حزب‌الله، بر روی خروجی خود قرار داد و البته توضیح نداد که این جمله واکنش رسمی آقای نصرالله است یا استنباط مدیران شبکه المنار!
در حین گمانه‌زنی‌ها پیرامون واکنش حزب‌الله، فرمانده کل سپاه پاسداران نیز در پیام خود بمناسبت شهادت سردار الله‌دادی (از شهدای حادثه القنیطره) از این گفت که «صهیونیست‌ها منتظر صاعقه‌های ویرانگر باشند»
اکنون سؤال اینست که واکنش حزب‌الله نسبت به حادثه القنیطره چیست؟!
*درباره واکنش حزب‌الله پیش از هرچیز باید دانست که عملکرد و خط مشی نظامی و سیاسی مقاومت تابعی از عقل جمعی، غیرت اسلامی و تبعیت از ولایت فقیه است نه تابعی از خشم و احساسات.
همچنین مسئله حضور نظامی حزب‌الله در سوریه نیز مؤلفه‌ای است که به نظر می‌رسد باید هر سطح از عملکرد حزب‌الله را تابعی از آن دانست.
کنش‌های سیاسی داخلی لبنان و تلاش صهیونیست‌ها برای القای این مسئله به مردم لبنان که حزب‌الله ام‌المصائب لبنان است نیز گزینه حساس دیگریست که در تصمیمات حزب‌الله مد نظر قرار می‌گیرد. چه اینکه کارشناسان سیاسی و نظامی منطقه نیز معتقدند اسرائیل به دلیل ابتلا به «حماقت»، برخی محاسبات پیرامون واکنش‌های حزب‌الله در منطقه را به یکسو نهاده و به دنبال بهانه برای آغاز درگیری با حزب‌الله است. به نحوی که حزب‌الله آغازگر جنگ معرفی شود.
علاوه بر این سه مسئله، نگاهی به ماجرای ترور شهید سیدعباس موسوی، دبیر کل سابق لبنان که در حادثه‌ای مشابه و توسط هلیکوپترهای صهیونیست‌ها به شهادت رسید نیز گویای آنست که برخی واکنش‌های حزب‌الله به اعمال صهیونیست‌ها اگرچه شاید حتی چند سال بعد و در قالب یک منازعه بزرگ بروز کند اما اقدامی خواهد بود به‌موقع شبیه آنچه که در سال‌های 2000 و 2006 (بیرون راندن اسرائیل از جنوب لبنان و شکست صهیونیست‌ها در جنگ 33 روزه) رخ داد.
در همین راستا، غسّان بن جدو، مدیر شبکه المیادین و از چهره‌های نزدیک به حزب‌الله لبنان پس از حادثه القنیطره در مصاحبه‌ای با اشاره به اینکه اگر حزب الله پاسخ فوری نداد به معنی ناتوانی نیست تصریح کرد که حزب الله اهدافی راهبردی دارد و هدفش برای یک عملیات خاص نیست و این مسئله‌ای اساسی است.
در اینجا باید اشاره کرد که صهیونیست‌ها اگرچه با انگیزه‌ای احمقانه به دنبال جنگ با حزب‌الله هستند اما همین جنگ احمقانه نیز از نظر آنها و بر مبنای اخبار منتشر شده باید حاوی شرایطی خاص باشد.
شرایطی که یکی از اصلی‌ترین آنها متهم شدن حزب‌الله به آغازگری جنگ و نیز درگیر شدن آن در چند جبهه است.
این مقوله نکته‌ایست که تا زمانی که تدبیر بر حزب‌الله لبنان حاکم باشد، محقق نخواهد شد و لذا صهیونیست‌ها نیز با علم با همین موضوع تلاش دارند تا با انجام عملیات ایذایی در سوریه و هدف قرار دادن منافع حزب‌الله در جنگ این کشور، خواسته قلبی خود را محقق کنند. خواسته‌ای که اگر محقق نشود؛ بیش از هرکس صهیونیست‌ها هستند که می‌دانند حزب‌الله هزاران بار از حماس در غزه بزرگتر و قوی‌تر است و لذا اگر اسرائیل در مقابل مجاهدان حماس به استیصال کشیده می‌شود؛ مشخصاً در مواجهه بعدی با حزب‌الله اگر همه‌ی مؤلفه‌ها برایش فراهم نباشد باید شاهد آزاد شدن بخش‌های زیادی از سرزمین‌های اشغال شده توسط حزب‌الله باشد.(نکته‌ای که آقای نصرالله نیز در مصاحبه اخیر خود به آن اشاره کرد)
حزب‌الله نشان داده است که صبر زیادی دارد.
انتقام ترور حاج عماد مغنیه که توسط نصرالله نیز وعده داده شد، هیچگاه به معنای موشک‌باران آنی شهرک‌های صهیونیست‌ها نبود و این مسئله را بیش از هرکس صهیونیست‌ها می‌دانستند.
همانطور که واکنش حزب‌الله در قبال کشته شدن مجاهدانش در القنیطره نیز لزوماً به معنی عمل فوری و یا وارد شدن موشک به عرصه نیست.
حزب‌الله به پاسخی می‌اندیشد که نه تنها بهانه‌های دشمن را از بین ببرد بلکه آسیب‌های سختی را نیز دامنگیر سگ هار منطقه یعنی اسرائیل کند.
این در حالی است که باید دانست هم‌اکنون نزدیک به 4 سال است که اسرائیل، آمریکا و 87 کشور حامی آنها در جنگ سوریه از گروه کوچک حزب‌الله و قدرت پشتیبانش یعنی جمهوری اسلامی ایران شکست خورده‌اند.
حقیقت مذکور اینطور می‌گوید که شاید حادثه تروریستی القنیطره، که از لحاظ نظامی و اطلاعاتی هم در حدّ بالایی ارزیابی نمی‌شود؛ واکنش صهیونیست‌ها بود به اقدامات وسیع حزب‌الله لبنان که دیگر نه یک حزب شیعه‌ی مسلح در جنوب لبنان بلکه یک قدرت منطقه‌ای است.
سیدحسن نصرالله و حاج قاسم سلیمانی در جنگ رودررو «صادق‌الوعد» هستند و در جنگ اطلاعاتی «نابغه».
باور داشتن به این حقیقت، دامنه پاسخ به صهیونیست‌ها را گسترده‌تر کرده و اسرائیل را همانطور که فرمانده سپاه پاسداران نیز در پیام خود تأکید کرد در «انتظار» حوادث تلخ فرو برده است.
***
خاتمی و همایش اصلاح‌طلبان؛ نتوانست یا نخواست شرکت کند؟!
آذر منصوری، از فعالان اصلاح‌طلب اخیراً درباره ماجرای عدم حضور محمد خاتمی در همایش اصلاح‌طلبان به روزنامه آرمان امروز گفته است: ما همچنان با گشایش و تغییر مورد انتظار فاصله داریم، چراکه آقای خاتمی به عنوان رهبر و لیدر جریان اصلاح‌طلبی نتوانستند در این همایش شرکت کنند.
او افزوده است: قبل از برگزاری این همایش شایعه حضور آقای خاتمی مطرح شده و حتی رسانه‌ای شد. با این وجود آقای خاتمی هیچگاه نظر قطعی خود را برای حضور یا عدم حضور در این همایش اعلام نکردند... به نظر می‌رسد آقای خاتمی با توجه به حساسیت‌هایی که ممکن بود از حضور ایشان در این همایش در فضای سیاسی کشور به وجود بیاید مصلحت دیدند که به صورت حضوری در این مراسم شرکت نکنند و به ارسال پیام بسنده کردند. امیدواریم با گشایشی که در آینده در فضای سیاسی کشور ایجاد می‌شود زمینه حضور رسمی‌تر آقای خاتمی در همایش‌ها و جلسات هم اندیشی به وجود بیاید.
*صحبت‌های منصوری در این زمینه صحیح به نظر نمی‌رسند.
چه اینکه اولاً از خوانش آنها مشخص نمی‌شود که خاتمی اساساً قصدی برای حضور در همایش اصلاح‌طلبان نداشته یا اینکه به دلیل عدم وجود گشایش سیاسی لازم در این همایش شرکت نکرده است!
در این رابطه باید تأکید کرد که یقیناً گزینه مورد اشاره منصوری مبنی بر اینکه گشایش و فضای لازم برای حضور خاتمی در همایش مذکور وجود نداشته امری غلط است.
زیرا خاتمی این روزها از حضور رسمی در مرقد امام راحل گرفته تا دیدار با بیش از 80 تشکل دانشجویی و حضور در گردهمایی‌های بنیاد باران را انجام می‌دهد و لذا شرکت در یک همایش سیاسی از سوی وی امر محالی تلقی نمی‌شود.
این صحبت‌ها در حالی است که اشاره‌های این روزهای «اصلاح‌طلبان ستادی» مبنی بر «تسویه با اصلاح‌طلبان ناهمسو»!(که ابتدا توسط موسوی لاری در همایش اصلاح‌طلبان هشدار داده شد و طی روزهای اخیر در رسانه‌های اصلاح‌طلب نیز مورد اشاره قرار گرفته است) علاوه بر مخالفت‌ها و کج‌روی‌های مشخص «اصلاح‌طلبان صف» که عمده آنها در زمره شرکت کنندگان در همایش اصلاح‌طلبان بودند، نشان می‌دهد در جبهه اصلاحات، اختلافات و ناهمگونی‌های مشخصی وجود دارد.
ناهمگونی‌ها و اختلافاتی که لزوماً به معنی عدم وحدت برای انتخابات آتی مجلس نیست اما اثباتاً به این معناست که این روزها میان صف و ستاد اصلاحات، برزخی بزرگ وجود دارد.
خاتمی و اطرافیانش طی هفته‌های اخیر از یکسو خواهان رفع بدبینی‌های نظام نسبت به اصلاح‌طلبان، عذرخواهی و تعیین مرز با جنبش سبز شده‌اند و به این واسطه با طیف‌های عموماً تندروی اصلاحات به مشکلات جدی و گفتمانی برخورده‌اند.
حلقه مذکور از سوی دیگر با مواضع کسانی مثل عارف، کواکبیان و خرازی که این روزها بواسطه فعالیت‌های انتخاباتی و حزبی خود، جبهه اصلاحات را در یک کشاکش سیاسی قرار داده‌اند نیز در مواضع زیادی دچار اختلاف است.
نحوه فعالیت حزبی، نگاه به حوادث سال 88، تعامل سیاسی با گروه‌های رقیب، میزان پایگاه اجتماعی و نگاه آرمانگرایانه یا واقع‌بینانه به انتخابات مجلس دهم! از جمله موارد اختلاف اشاره شده اصلاح‌طلبان ستادی با افراد اشاره شده است.
این اختلافات اصلی‌ترین دلایل عدم حضور خاتمی در همایش اصلاح‌طلبان بوده‌اند.
***
مصلحت‌های دولت و خیال راحت پُردرآمدها از یارانه
محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت و رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی اخیراً در یک برنامه تلویزیونی گفته است: اصرار بر اینکه یارانه را حذف یا کم کنیم یعنی یک نارضایتی برای مردم.اینها مردم ما هستند، وظیفه نداریم همه کاستی‌هایی که وجود داشت را در همین مدت جبران کنیم.
به گزارش تسنیم، وی همچنین تصریح کرده است: رئیس جمهور اجازه ندادند که مردم را به خاطر کمبود اطلاعاتمان بیازاریم.وقتی کتبی می‌نویسند ما نیاز داریم برخی چه اصراری دارند که یارانه آنها را حذف کنیم؟
*مواضع سخنگوی دولت مبنی بر اینکه حذف یا کم‌کردن یارانه پردرآمدها موجب نارضایتی می‌شود محل تأمل جدی است.
زیرا با قبول این فرض، باید نتیجه گرفت که اجرای قانون موجب نارضایتی است! و این نتیجه‌ی غلط و غیر عقلایی حتماً پذیرفتنی نیست زیرا «قانون» امر خواسته شده و پذیرفته شده از سوی مردم است و شأن دولت نیز خدمتگذاری و اجرای مُرّ همین قانون است تا کار ملک و مملکت سامان یابد.
نوبخت همچنین با اشاره تلویحی به تأکید نمایندگان مجلس مبنی بر ضرورت حذف یارانه پردرآمدها تصریح کرده است که عده‌ای چرا بر این مسئله اصرار می‌کنند؟!
این در حالی است که اصرار بر رعایت قانون و انذار دولت نسبت به صلاحدیدهای ناصحیح برای عدم عمل قانونی، شأن نمایندگان ملت است و عملی قبیح! محسوب نمی‌شود و ثانیاً حرفی که در این گیرودار از مبانی منطقی برخوردار است تأکید نمایندگان بر ضرورت حذف یارانه پردرآمدهاست نه استدلال دولت محترم مبنی بر اینکه این اقدام موجب نارضایتی! می‌شود.
روزنامه کیهان نیز در همین زمینه و در انتقاد از سخنان نوبخت نوشته است:
«آنچه آقای نوبخت خاطرنشان نمی‌کند آزار و اذیت چندباره اقشار ضعیف جامعه به واسطه افزایش چندباره قیمت حامل‌های انرژی و برخی خدمات دولتی است که به خاطر جبران کسری بودجه و طفره از حذف یارانه افراد پردرآمد انجام می‌شود. از سوی دیگر اظهارات رئیس‌جمهور مبنی بر عدم تمایل به سرک کشیدن در حساب شخصی افراد، که فهم و تعبیری خطا درباره ماجراست، مزید بر علت شده که پس از 10 ماه همچنان، موضوع لاینحل بماند حال آن که در همه جای دنیا استفاده از این داده‌ها برای امور ملی و حاکمیتی یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است و نمی‌توان این کار امانتدارانه در جهت عدالت اجتماعی و حذف یارانه نا به جای افراد پردرآمد را سرک‌کشی در حوزه خصوصی افراد نام نهاد»
سوگمندانه باید گفت که این استدلال سخنگوی دولت که نمونه مشابهش در دولت سابق هم زیاد شنیده می‌شد، شائبه انتخاباتی بودن عدم ورود دولت به مسئله قطع یارانه پردرآمدها را به اذهان متبادر و خاطرات تلخی همچون وعده پولی یک کاندیدای اصلاح‌طلب به مردم در انتخابات سال 84 و تأکید رئیس جمهور قبلی مبنی بر اینکه «می‌خواهیم پولی در جیب مردم بگذاریم اما نمی‌گذارند»! را زنده می‌کند.
قبل از نوبخت، معاون اول رئیس‌جمهور نیز چندی قبل در سخنانی با اشاره به اقدام عمومی رئیس‌جمهور مبنی بر درخواست انصراف پردرآمدها از دریافت یارانه، گفته بود: اگر همه به صحنه می‌آمدند و به دولت کمک می‌کردند، بخش زیادی از مردم و اقشار پردرآمد انصراف می‌دادند اما عده‌ای در داخل و خارج در این زمینه اخلال کردند و با جوّ سازی مردم را به عدم انصراف تشویق کردند!
این صحبت‌های جهانگیری نیز درست نبودند چه اینکه مشخصاً دولت محترم با مواضع اعلام شده قصدی برای قطع یارانه پردرآمدها ندارد و همچنین اگر طبق اشاره مقام مذکور، عده‌ای توان جوسازی علیه رئیس‌جمهور محترم را داشتند؛ قاعدتاً در جریان انتخابات 92 نیز همین اقدام را انجام می‌دادند تا رئیس‌جمهور روحانی رأی نیاورد!
مقامات دولت محترم باید در این زمینه شفاف‌تر با افکار عمومی مواجه شوند.
صحبت‌های نقل شده، حاکی از آن است که با روند موجود، «قطع یارانه پردرآمدها» اقلّ کم تا انتخابات سال 96 رخ نخواهد داد!
***
بدرود کوبای مغرور...
تصاویر زیر از بین نزدیک به 100 عکس از گزارش تصویری شبکه آمریکایی یواس‌ای‌تودی با سوژه «کوبا» انتخاب شده‌اند. در این تصاویر زندگی روزمره مردم کوبا، رهبران و نمادهای این کشور به نحو خاصی مورد اشاره قرار گرفته است. و البته پس از این، کوبا هم به سوژه خبری رسانه‌های جهانی تبدیل خواهد شد...
انقلاب کوبا سرانجام پس از 54 سال از آغاز انقلاب خود، با آمریکا بعنوان دشمن شماره یک خود، بر سر میز مذاکره و سازش نشست.
مذاکره و سازشی که عده‌ای از تحلیلگران کوبایی از همان روزهای ابتدایی قدرت‌گیری رائول کاسترو (برادر فیدل کاسترو، رهبر بازنشسته انقلاب کوبا) معتقد بودند رخ خواهد داد.
آنها از این می‌گفتند که برخی پیرمردهای انقلابی کوبا دیگر خسته شده‌اند و به پایان دادن منازعه با آمریکا، رفع تحریم‌ها و همزیستی مسالمت‌آمیز در دهکده جهانی! می‌اندیشند. (رائول کاسترو در صحبت‌های خود به این مقولات اشاره کرده است)
و سرانجام این اتفاق افتاد و 17 دسامبر 2014، دو کشور عادی سازی روابط خود را که شامل استرداد زندانیان، تسهیلات عبور و مرور، کاهش تحریم‌ها از سوی آمریکا و چند مورد دیگر بود را آغاز کردند.
و اکنون شاید جهان منتظر است تا تغییرات و پیشرفت‌های کوبای مغرور انقلابی متنفر از آمریکا را به نظاره بنشیند!
اما حقیقت این است که کوبا نباید انتظار داشته باشد چیزی بیشتر از آنچه افغانستان و آفریقا و کره جنوبی دارند، به دست بیاورد.
یعنی منابعش به تاراج برود، اعتقاد و آرمانش (همانطور که مشخص است) به چند عکس و دیوارنوشته و تصاویر دوخته شده بر روی کلاه‌ها تبدیل شود و شاید همچون کره به کشوری مصرف‌گرا و بی‌فرهنگ بومی تبدیل شود که اوامر کاخ سفید را اجرا می‌کند و قصه به یغما رفتن ناموسش توسط سربازهای آمریکایی تا همیشه در یاد تاریخ می‌ماند.
فی‌الواقع از همین چند عکس فوق نیز هویداست که از این پس سیگارهای برگ هاواناس، ماشین‌های قدیمی مشهور کوبا و تفریح‌گاه‌های این کشور هستند که در رسانه‌ها و افکار عمومی جهان درشت‌نمایی خواهند شد و از ارنستو چگوارا، کشته‌شدگان انقلاب کوبا، آرمان انقلابیون این کشور و هرآنچه مردم کوبا طی دهه‌های گذشته تا امروز به آن افتخار می‌کرده‌اند، جز چند تصویر مرکّبی و مشتی اطلاعات اینترنتی چیز دیگری باقی نخواهد ماند.
مردم کوبا دیگر باید با آن کشور مقتدری که حتی از یک اسیر کودک خود هم در دست آمریکا نمی‌گذشت (و کاری می‌کرد که آمریکایی‌ها با احترام کودک را به کاسترو تحویل بدهند) خداحافظی کنند. (کما اینکه در دوران ریاست جمهوری رائول کاسترو نیز دیگر شاهد این اقدامات افتخارآمیز نبوده‌اند)
آنها دیگر باید مطمئن باشند که سازمان سیا به تلاش چندهزار باره خود برای ترور فیدل کاسترو خاتمه خواهد داد!
و نسل‌های بعدی کوبایی نیز اثری از غرور و میهن‌پرستی مشهور پدران خود را به ارث نخواهند برد.
رائول کاسترو در تحلیل خود از رفتار آمریکا به این مسئله توجه نکرد که آمریکا هیچگاه پس از توافق دائم یا موقت با کسی؛ امتیازی جز تحریم‌ها و تحقیرهای بیشتر را هدیه نمی‌دهد!
برخی رسانه‌های خارجی و حتی رسانه‌های ضدّ انقلاب، پس از عادی‌سازی روابط آمریکا و کوبا صریحاً از این نوشتند که این نسخه باید الگویی برای «جمهوری اسلامی ایران» هم باشد.
اخیراً نیز کسانی در ایران از افزایش صمیمیت! میان دولت ایران و آمریکا خبر داده و نسبت به آن ابراز خرسندی کرده‌اند.
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
