آیا تحقق وعده‌های برجام به انتخابات گره می‌خورد؟/ لیلاز: متأسفانه در ایران دولت لیبرال تشکیل نمی‌شود!

بسته گزارش تحلیلی روزانه فارس به تحلیل و بررسی برخی اخبار و مطالب کمتر دیده شده در لابه‌لای رسانه‌های کشور می‌پردازد. در این بسته گزارشی _ تحلیلی علاوه بر خوانش اخبار؛ سوابق و برخی تحلیل‌های موجود پیرامون این مطالب نیز آورده شده است.

***

آیا تحقق وعده‌های برجام به انتخابات گره می‌خورد؟!

مسعود نیلی مشاور ارشد اقتصادی رئیس جمهور،‌ اخیراً طی اظهاراتی گفته است: شاید تصور زمانی زودتر از اواسط سال 1397 برای خروج از این دوران و رسیدن به سطح درآمد سرانه سال 1390 کمی خوشبینانه باشد.

*رخدادی که در قبال وعده‌های دولت یازدهم پیرامون دستاوردهای مذاکرات و برجام وقوع یافته این است که متأسفانه آدرس باغ سبز موعود هر روز تغییر می‌کند به این نحو که از ژنو به لوزان منتقل می‌شود و از لوزان به وین و دست آخر هم به اجرای برجام و تأییدات آژانس موکول می‌شود.

اکنون نیز شاهد هستیم که مشاور اقتصادی رئیس جمهور اساس ماجرا را به 3 سال دیگر منتقل کرده است.

این در حالی است که وقتی وعده درآمد بیشتر، سرمایه‌گذاری کلان، بهبود معیشت و حتی حلاوت بیشتر در خوردن یک لیوان آب! از قِبَل مذاکرات به مردم داده می‌شود، بدیهیست که این تغییر مدام آدرس معانی دیگری پیدا می‌کند.

جالب آنکه ابراهیم اصغرزاده، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز چند ماه قبل در اشاره به همین مسئله گفته بود: «دولت نزدیک به دوسال است اولویت نخست خود را آن‌هم به قیمت تعویق سایر برنامه‌ها به حل مناقشه هسته‌ای داده که قابل قبول است. بنابراین مردم حق دارند آثار فوری نتایج این توافق را نیز ببینند.»

یادآور می‌شود: مسعود نیلی پیش از این و قبل از اجرای برجام طی اظهاراتی گفته بود: با لغو تحریم‌ها، یک‌ساله به شرایط پیش از تحریم باز می‌گردیم.

او اما بعد از امضای برجام طی صحبت‌های دیگری گفت: سال 94 سال سختی است، منتظر رونق اقتصادی نباشید.

در زمینه تغییر آدرس وعده‌های مذاکرات این فرض وجود دارد که دستاوردهای مذاکرات منوط شود به نتایج انتخابات و اینطور به افکار عمومی گفته شود که برای لمس دستاوردهای مذاکرات، باید گفتمان حامی مذاکره در انتخابات مجلس دهم و دولت دوازدهم پیروز شود!

***

نیروهای نشان‌دار اصلاحات به دلیل «برخی مسائل» وارد انتخابات نشوند!

احمد شیرزاد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در بخشی از گفت‌وگوی خود با شماره دوشنبه گذشته روزنامه آرمان امروز درباره انتخابات مجلس دهم گفته است:‌

از نظر من بهتر است مجموعه نیروهای نام و نشان‌دار اصلاح‌طلب به صحنه نیایند و کریمانه در این دوره شرکت نکنند، به این دلیل که چنین فضایی می‌تواند به شکلی در اردوگاه اصلاح‌طلبی بازتاب پیدا کند که حرف تندروها پیش رود.

او همچنین افزوده است: اگر بخواهیم با نیروهای تمام عیار اصلاحات وارد صحنه شویم آنگاه تندروها با دست‌گذاری بر برخی از مسائل، فضایی ایجاد می‌کنند که خود را مهم جلوه دهند. ما نباید وارد چنین فضایی شویم و باید با همان نیروهای معتدل جدی بتوانیم وارد عرصه شویم.

*صحبت‌های شیرزاد، در واقع اعترافی است که حکایت‌گر رخدادهای رفته بر اردوگاه جریان خاص بر اثر استنکاف سران این جریان از عذرخواهی رسمی به واسطه حوادث سال 88 است.

مقوله‌ای که البته قهر از انتخابات مجلس نهم و یا رأی دادن یواشکی و بدون دعوت عمومی لیدر جریان اصلاحات در همان انتخابات نیز بر دردناکی آن افزود.

جریان خاص به روشنی می‌داند و اعتراف کرده است که امیدی به تأیید صلاحیت چهره‌های خود در انتخابات آتی (به دلیل عملگری عمده آنها در حوادث سال 88) ندارد.

این جریان در عین حال بر این مسئله هم بارها و بارها اذعان کرده است که در انتخابات آتی، مجلس ششم (به معنای برد حداکثری اصلاح‌طلبان!) برای آنها محقق‌شدنی نیست و مشاهیر این جریان به چیزی به نام برد حداقلی می‌اندیشند.

به این معنی که حضور چند چهره اصلاح‌طلب در مجلس دهم از جانب آنها به معنی برد حداقلی تلقی خواهد شد! نظیر فرمولی که در انتخابات 92 اجرا و بدون تبلیغات و جانبداری گسترده از روحانی، خود را حامیان اصلی وی در جریان رقابت‌های انتخاباتی معرفی کردند.

جریان خاص، با علم به ناممکن بودن حضور چهره‌های نشان‌دار خود در انتخابات آتی، صراحتاً از حرکت به سمت برخی چهره‌های اصولگرا برای ائتلاف و استفاده از مهره‌های نسوخته اصلاح‌طلب سخن گفته است.

گزینه‌هایی که البته عمل به آنها مستلزم عدول از عمده آرمان‌های اردوگاه اصلاحات و نیز پذیرش حضور هرچه کمتر چهره‌های شناخته شده در مجلس آینده است.

***

راه ناتمام لیبرالیسم در حزب کارگزاران

لیلاز: متأسفانه در ایران دولت لیبرال تشکیل نمی‌شود!

سعید لیلاز، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران سازندگی، اخیراً در بخشی از یک گفت‌وگو که سایت حزب ندای ایرانیان آنرا منتشر کرد، گفته است: به نظر من متاسفانه ساختار اجتماعی و اقتصادی ایران اجازه شکل‌گیری یک دولت به تمام معنا لیبرال را نمی‌دهد!

وی همچنین اگرچه در قسمتی از همین گفت‌وگو با اشاره به وجود ناهنجاری و تلاطم در اقتصاد ایران! اظهار کرده است که «اقتصاددانان در هیچ دوره‌ای بهبود عملکرد اقتصادی کشور را گزارش نکرده‌اند» اما در اپیزود دیگری از صحبت‌هایش اینطور بیان می‌کند که پس از دوره ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی یک رونق نسبی و بهبود وضعیت معیشت در ایران ایجاد شده است که به دنبال آن مردم به سمت توسعه سیاسی رفته‌اند.

*اظهار تأسف لیلاز در زمینه عدم تشکیل یک دولت لیبرال! در جمهوری اسلامی ایران، علی‌الظاهر برمی‌گردد به اعتقادات لیبرالی حزب کارگزاران سازندگی که حسین مرعشی از سال 84 به این سو در حال اشاره به آن است.

همان اعتقادی که البته منجر به جدایی محمد هاشمی و انتقادات شدید‌اللحن وی از این حزب شد.

در زمینه اعتقاد راسخ جریان سیاسی خاص به مقوله «لیبرالیسم»، قابل اشاره است که محمود سریع‌القلم از استادان اصلاح‌طلب و کسی که گفته می‌شود مشاور رئیس جمهور روحانی نیز هست، در کتاب «اقتدارگرایی در عهد قاجار خود» بیان می‌کند که اسلام کسانی مثل شهید شیخ‌فضل‌الله نوری، اسلامی عقب مانده است که توانایی تطابق با لیبرالیسم بعنوان دروازه ورود به وادی پیشرفت را ندارد!

او در صفحه 174 کتاب خود صریحاً بیان می‌کند که «عنصر مهمی که در ژاپن باعث خروج از اقتدارگرایی شد، در تناقض نبودن مردمسالاری و لیبرالیسم غربی با مرام‌های فکری، فلسفی و فرهنگی ژاپن بود»!

او در این کتاب، چندین مرتبه اشاره می‌کند که اسلام (منظور اسلام ناب است) با لیبرالیسم کمتر از «5 درصد»! قرائت مشترک دارد.

درباره بخش دوم اظهارات لیلاز و ادعاهای تلویحی وی در زمینه بروز مشکلات گسترده اقتصادی در ایران و اینکه در هیچ دوره‌ای بهبود اقتصادی در ایران وجود نداشته است! نیز قبلاً به کرّات در بسته‌های گزارش تحلیلی توضیح داده‌ایم که اساساً مشکل اقتصادی مورد اشاره چهره‌های جریان خاص، چیزی غیر از تنگی معیشت و وجود مشکل حادّ در سفره‌ها و درآمدهای مردم است.

به این معنی که سختی اخذ ویزای شینگن، گران بودن تورهای سفر خارجی، عدم اخذ آسان روادید برخی کشورها برای شهروندان ایرانی، نبود هواپیمای نو در ایرلاین‌های ایرانی، بیکاری چند درصدی، صعب بودن خرید سهام بانک‌های خارجی، هزینه بالای ال‌سی برای تجار ایرانی، کاهش درآمدهای نفتی دولت (در مقابل افزایش درآمدهای مالیاتی و صادرات پتروشیمی‌اش!) و... از نظر عموم مردم بعنوان «مشکل اقتصادی» تلقی نمی‌شوند.

لیلاز چندی قبل در مدح توافقات خارجی دولت یازدهم گفته بود: به مردم اعلام می‌کنم رونق اقتصادی در کشور ایجاد شده، در مسیر سیاسی نیز در تعامل مناسب با دنیا هستیم و در مسیر هسته‌ای دستاورد مثبت و سازنده‌ای به دست آورده‌ایم!

او بعد از مکالمه تلفنی روحانی با اوباما نیز اظهار کرده بود: «مشاهده می‌کنیم که به محض مکالمه تلفنی بین روحانی و اوباما و سیاست جدید روحانی، ثبات و پیش‌بینی‌پذیری به بازار اقتصاد ایران حکمفرما شده است و در نتیجه ما شاهد کاهش شدید تورم به خصوص در حوزه مواد غذایی هستیم»!