به گزارش خبرگزاری فارس از قم، 40 ساله شدن انقلاب اسلامی خود یک «عبرت» است، هم عبرتی برای اهالی مقاومت و صبر که بلوغ انقلاب خود را به چشم می بینند و هم عبرتی برای دشمنان کینه توز این انقلاب که سال‌هاست به صورت تمام قد تلاش کرده‌اند تا فاتحه آن را در خیال خام خود بخوانند که نتوانسته‌اند و البته نخواهند توانست.
زندان کمیته مشترک و روحانیون مبارز قمی
و البته این «عبرت» در این روزهای دهه فجر انقلاب اسلامی، یادآور موزه‌ای به همین نام است؛ موزه‌ای که پای انقلابیون قم و در رأس آنها، روحانیون مبارز قمی مانند حضرات آیات غفاری، ربّانی و قاضی هم به آن باز شده است؛ موزه‌ای با یک معماری منحصر به فرد که نزدیک به یک قرن از ساخت آن توسط معماران آلمانی می‌گذرد.
در سال 1302 این بنا را بر اساس یک محوطه اصلی استوانه ای در طبقات مختلف پایه ریزی کردند تا هر طبقه تعدادی بند و هر بند، تعدادی سلول را در خود جای دهد و عنوان «زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری» بر آن نقش بندد و محل رفت و آمد انقلابیون مبارز و همچنین عوامل ساواک و شکنجه گران شود.
موزه عبرت البته یادآور این جمله مهم است که «آینده از آنِ ملتی است که از گذشته خود با خبر باشد»؛ جمله ای که بر روی بلیت سه هزار تومانی آن قابل مشاهده و تأمل است.
وقتی زمین و در و دیوار سخن می‌گویند ...
ورودی این موزه اما دالانی به بلندای تاریخ است که در دو سوی آن، اسامی شکنجه شدگان در آن مکان مخوف به ترتیب حروف الفبا و هر یک بر پلاکی آجری نقش بسته است؛ از «محمد آئینه» که دانشجو بود و سال 1357 دستگیر شد و نخستین نام در این پلاک هاست تا «علی اصغر یونسیان» با شماره پلاک 8442 که دستگیری‌اش مربوط به سال 1351 است. در این میان حتی می توان نام شهدای کودک و نوجوان را هم دید که پایشان به این مکان باز شده است.
موزه عبرت جایی است که در و دیوار و زمین آن با همه سخن می‌گویند. اینجا جایی است که افراد به صف می‌شدند تا شاهد بیش از هفتاد نوع شکنجه مانند سوزاندن نقاط حساس بدن با شعله فندک و شمع، آویزان کردن وارونه و صلیبی، تخت شلاق، قفس داغ و آسیاب باشند؛ در عین حال که معماری بنا چنین است که زمستان در آن هرچه سردتر و تابستان هرچه داغ‌تر باشد.
اینجا علاوه بر نام‌های مظلومیت، یادآور نام ظالمانی مانند محمدعلی شعبانی مشهور به دکتر حسینی، ناصر نوذری معروف به رسولی، فریدون توانگری مشهور به آرش و منوچهر وظیفه خور معروف به دکتر منوچهری نیز هست که این آخری به تعبیر مرحومه مرضیه حدیدچی دباغ – که خود از شکنجه شدگان در این زندان است – دکترِ شکنجه بود و حتی برخی زندانیان، صدای پای او را از ترس می شناختند.
دیوارهای موزه عبرت همچنین پُر است از تصاویر ایثارگرانی که اگر نماد گل لاله در کنار چهره شان قرار گرفته باشد؛ به این معناست که آنان یا در همان زمان و یا بعدها تا به امروز از آسیب‌های ناشی از شکنجه‌های وحشیانه به شهادت رسیده‌اند.
و اما دو نام مشهور این موزه، یکی مرضیه حدیدچی (دباغ) است که به همراه دخترش در اینجا شکنجه‌ها شد و سرانجام چند سال قبل به دیار باقی شتافت؛ همو که در کنار انواع شکنجه‌های جسمی و روحی، چهار ماه نیز اجازه حمام به وی داده نشد.
نام دیگر، نام عزت الله مطهری (شاهی) است که 6 ماه بدون اجازه حمام، به تخت شلاق بسته شد و تنها روزی یک بار اجازه استفاده از دستشویی را داشت. او در مجموع 38 ماه شکنجه را تحمل کرد و امروز خاطراتش توسط انتشارات سوره مهر در برابر دیدگان علاقه مندان تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی است.
زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری البته سلول‌های انفرادی هم داشت که شخصیت‌هایی مانند رهبر جانباز انقلاب اسلامی و آیات طالقانی، دستغیب، هاشمی‌نژاد، رفسنجانی و همچنین محمدعلی رجایی در آن زندانی و شکنجه شده‌اند.
آزادی، رایگان نیست ...
و امروز، به ویژه در ایام الله دهه فجر انقلاب اسلامی، شایسته است تا هر ایرانی، حداقل برای یک بار هم که شده، از این موزه عبرت انگیز بازدید کند که این امکان صبح ها و بعدازظهرها و حتی در روزهای تعطیل هم وجود دارد؛ البته چه بهتر است که بازدیدکنندگان هم نظرات و پیشنهادهای خود را برای ارائه خدمات بهتر موزه از طریق وب سایت ارسال دارند.
نکته پایانی این نوشتار، اشاره به جمله‌ای است که در بند 4 آن زندان و این موزه، در کنار تصاویر ایثارگرانی که شکنجه ها دیدند خودنمایی می‌کند و آن اینکه «آزادی، رایگان نیست».
انتهای پیام/2258*40/و
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
