محمد درویش عضو هیأت علمی موسسه تحقیقات جنگل و مراتع کشور، امشب در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اهواز، در خصوص عملیات مالچ پاشی در خوزستان، اظهار کرد: مالچ پاشی اصولاً در جایی توصیه می‌شود که میانگین نزولات آسمانی کمتر از ۸۰ میلی‌متر در سال باشد.
وی با بیان اینکه در نزدیکی سکونت‌گاه انسانی و یا سازه‌های راهبردی مثل خط آهن یا سایتی که باید از هجوم گردوغبار و شن‌های روان محفوظ بماند، گفت: در این شرایط چاره‌ای جز مالچ پاشی نداریم.
استفاده از مالچ بیولوژیک تایید نشده است
عضو هیأت علمی موسسه تحقیقات جنگل و مراتع کشور در رابطه با ادعای برخی مسؤولان مبنی بر استفاد از مالچ بیولوژیک، عنوان کرد: تا کنون در مؤسسه تحقیقات جنگل و مراتع کشور بخش تحقیقات بیابان نتوانستیم به جایگزینی برسیم که هم قیمت آن مناسب باشد و هم ماندگاری خوبی داشته باشد، بر همین اساس، استفاده از این مالچ تأیید نشد.
این فعال محیط زیست افزود: مالچ‌های بیولوژیک در عین اینکه اثرات زیست محیطی بسیاری کمی دارد اما مشکلی که وجود دارد این است که هم صرفه اقتصادی ندارد و هم ماندگاری کمتری دارد.
درویش با اشاره به اعتراضات اخیر فعالان محیط زیست در خصوص مالچ باشی منطقه «بیت کوصر» دشت آزادگان، گفت: اکنون چه در منطقه بیت کوصر و کل استان میزان نزولات آسمانی کمتر از80 میلی‌متر نیست و حداقل بیش از دو برابر است.
وی گفت: باید از اسفند تا پایان خرداد گونه‌های علفی یک‌ساله‌ای که برگ و گل می‌دهند حفظ کنیم و نگذاریم مورد تهدید دام قرار بگیرند، اگر بعد از خرداد اداره کل منابع طبیعی تا پنج سال با همکاری جامعه محلی از منطقه محافظت شود، اثرات آن، هم به مراتب بیشتر از مالچ‌پاشی خواهد بود و هم جامعه محلی سود بیشتری خواهد کرد چرا که حجم زیادی از علوفه را می‌توان در جهت حیات دام استفاده کرد.
درویش با تأکید بر اینکه ما این تجربه را در مناطق مختلفی داشتیم و اینگونه نیست که بخواهیم با آزمون و خطا آن را اجرایی کنیم، افزود: چرا باید با مالچ پاشی دمای هوا را افزایش دهیم، رنگ خاک را تیره، پوشش گیاهی منطقه و بسیاری از جانداران ریز را از بین ببریم و میلیاردها تومان از پول این مملکت را صرف خرید و پاشیدن این مازوت به شدت خطرناک کنیم؟
سازمان جنگل‌ها از نتایج پژوهش مالچ‌پاشی استفاده نمی‌کند
وی در پاسخ به این سوال که چرا دولت برای تثبیت شن‌های روان اصرار به استفاده از مالچ پاشی دارد، گفت: این یک سؤال کلیدی است، در یکی از بخش‌های مؤسسه تحقیقات جنگل و مراتع کشور، پژوهشی را در این خصوص انجام دادیم و شرایط را برای تثبیت مناطق بیابانی را بدون مالچ بررسی کردیم، نتایج این پژوهش در اختیار سازمان جنگل‌ها قرار داده شد.
درویش افزود: با توجه به اینکه بازوی مشورتی سازمان جنگل‌ها مؤسسه ما بوده و باید به آنها راهکار و نقشه بدهیم اما آنها حتی به نزدیکترین ارگانی که باید از آن مشورت بگیرند، توجه نکردند و روش‌هایی را به کار می‌برند که تبعات زیست‌محیطی زیادی دارد و تاب آوری منطقه را پایین می آورد.
وی با طرح این سوال که چرا سازمان جنگل ها از نتایج پژوهشی که به تثبیت مناطق بیابانی منجر می‌شود استفاده نمی‌کند، عنوان کرد: یک تفکر قدیمی در سازمان حاکم است مبنی بر اینکه ۶۰ سال گذشته در فارس‌آباد سبزوار برای تثبیت مناطق بیابانی از مالچ استفاده می‌کردیم و جواب داده است، بله خیلی از روش ها ممکن جواب بده اما چرا از تجربیات جدید که آسیبی به محیط زیست نمی رساند استفاده نکنیم.
مالچ پاشی پس از سه سال خاک را تثبیت می‌کند
درویش در توضیح اثرات مالچ پاشی روی محیط زیست، بیان کرد: مالچ سبب چسبیده شده اثرات شن به یکدیگر می‌شود و زمانی که باد می‌وزد شن‌ها جلوی دفن شدن نهال‌های تازه کاشته شده را می‌گیرد به همین دلیل مالچ پاشی می‌کنند تا طی سه سال مالچ پاشی جواب بدهد و خاک را تثبیت کند
وی افزود: در سالی اولی که مالچ پاشی می‌شود به شدت روی اکوسیستم منطقه تأثیر منفی می‌گذارد و میزان هرزآب را افزایش داده و میزان نفوذ پذیری آب در خاک کاهش پیدا می‌کند، یعنی زمانی که باران ببارد سبب می‌شود آب در زمین نفوذ نکند و هدر رفت آب بیشتر شده و سبب آلودگی محیط زیست شود.
درویش گفت: در این شرایط گیاهان منطقه دچار شرایطی می‌شوند که حیوانات و حشرات منطقه از بین می روند در مجموع تاب آوری منطقه به شدت کاهش پیدا کند.
وی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه آیا مالچ پاشی سبب ایجاد بیماری تنفسی می‌شود؟ بیان کرد: برای کسانی که در منطقه ای که مالچ پاشی شود قطعاً این اتفاق رخ می‌دهد اما برای کسانی که خارج منطقه زندگی کنند آسیبی نمی‌رساند.
درویش عنوان کرد: وقتی در منطقه‌ای مالچ پاشی می‌شود فرض بر این است که این منطقه پس از سه سال تثبیت شود، بنابراین هم زمان با مالچ پاشی باید نهال‌کاری انجام شود تا نهال‌ها فرصت و فضا برای رشد داشته باشند.
وی در پاسخ به این ادعا که پس از مالچ‌پاشی رشد گیاهی خوبی در منطقه اتفاق می افتد، گفت: پس از سه سال مالچ‌پاشی و سایه انداختن گیاهان کاشته شده در کف منطقه بیابانی دیگر افتاب مستقیم به مالچ نمی‌تابد در این شرایط زیرسایه می‌توان گونه‌های گیاهی دیگری را کاشت و منطقه را به تاب‌آوری برسانیم.
درویش افزود: اما بحث ما این است که متولیان به جای اینکه این دست آورد را پس از سه سال به دست بیاورند یک سال با قُرُق کردن منطقه می‌توان به دست آورند و خسارتی که در سال اول مالچ پاشی به منطقه زده می‌شود در قرق به منطقه زده نمی‌شود و نیاز به هزینه‌های کلان نداریم.
انتهای پیام/
افشای کامل
روایتگری موثر
زیستگاه رسانه
قصه های کرونا
کد اقناع
کیفیت حکومت
