به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس در تاشکند، شهر «مویناق» در جمهوری خودمختار «قره قلپاقستان» یک منطقه کوچک است و از شهر «نوکوس» پایتخت این کشور 200 کیلومتر فاصله دارد
این منطقه زمانی یک شهر ماهیگیری–بندری شکوفا در ساحل جنوبی رودخانه «آمودریا» بود. در شهر «مویناق» کارخانه کنسرو ماهی فعال بود و تمام ازبکستان را تامین میکرد.
اما در سال های 1980 میلادی زمانی که دریاچه آرال شروع به خشک شدن کرد، وضعیت به طور کامل تغغیر کرد. آب هر سال از شهر بیشتر فاصله گرفت، ماهی ها از بین رفتند، کشتی های پهلو گرفته همچنان در بندر خوابیدند. این کشتی ها هنوز در اینجا قرار دارند. در حال حاضر دریاچه آرال از «مویناق» صدها کیلومتر فاصله گرفته است. بندر «مویناق» به یک گورستان کشتیها در وسط کف دریاچه آرال خشک شده تبدیل شده است.
امروز پیامدهای بحران دریاچه آرال روی فعالیت زندگی میلیونها نفر مردم ساکن اطراف دریاچه آرال تاثیر منفی دارد. طی حدود 60 سال اخیر در بستر دریاچه بیابان جدید با نام «آرال قوم» به وجود آمده است.
هم اکنون تعداد زیاد گردشگران از تمام گوشه های جهان برای دیدن با چشم خود و احساس فضای به وجود آمده در نتیجه خشکی دریاچه آرال از گورستان کشتی ها بازدید میکنند. در حال حاضر در اینجا بیش از 10 کشتی وجود دارد. زمانی تعداد آنان بیش از یکصد عدد بوده است.
انتهای پیام/ح