وضعیت عرب‌های ۱۹۴۸ ، یک سال پس از خیزش بی سابقه در مناطق اشغالی

به گزارش سرویس بین‌‌الملل خبرگزاری فارس، سال گذشته در چنین روزی اولین جرقه‌های خیزش فلسطینی‌های ساکن در مناطق اشغالی ۱۹۴۸ زده شد و سپس به آتشی فراگیر و بی سابقه در تمامی مناطق اشغالی تبدیل شد تا جایی که «بنیامین نتانیاهو» با اشاره به این وقایع صراحتا از خطر موجودیتی برای رژیم موقت صهیونیستی سخن گفت.

«فلسطینی‌های ۱۹۴۸» یا «اعراب ۴۸» یا «شهروندان عرب اسرائیل» اصطلاحی است که در مورد فلسطینیان ساکن مناطق اشغالی ۱۹۴۸ (یعنی غیر از کرانه باختری رود اردن و نوار غزه و بلندی‌های جولان) به کار می‌رود که اشاره به جنگ ۱۹۴۸ میان کشورهای عربی و رژیم صهیونیستی دارد. فلسطینی‌های ساکن این مناطق تقریبا ۱۹٫۷ درصد جمعیت رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌دهند.

این گروه از فلسطینی‌ها در ماه می سال گذشته میلادی، خیزشی را آغاز کردند که در تاریخ فلسطین اشغالی بی سابقه بود و توانست معادلات امنیتی صهیونیست‌ها را دستخوش تغییر کند. درگیری‌هایی که فلسطینی‌ها از آن با عنوان «هبة الکرامه» (خیزش کرامت) یاد می‌کنند، به تدریج در حمایت از قدس اشغالی و مسجدالاقصی و تجاوزات صهیونیست‌ها و همچنین در اعتراض به کوچ اجباری اهالی محله «الشیخ جراح» در بیت المقدس آغاز شد و با شعله‌ور شدن جنگ غزه، شدت بیشتری یافت و بیشتر شهرهای ساحلی و شهرک‌های عرب‌نشین در مناطق اشغالی ۱۹۴۸ را فرا گرفت و به زد و خوردهای بی سابقه‌ای میان فلسطینی‌ها و صهیونیست‌ها منجر شد.

در عرض یک هفته شهرهای اللُّد، بت یم، یافا، عکا، الخلیل، قدس شرقی، حیفا، تل آویو، الرینه، شفاعمرو، الطیبه، عرعرة المثلث و طمره شاهد درگیری‌های شدید میان مسلمانان و صهیونیست‌ها بود. هر دو طرف بشدت یکدیگر را به باد کتک گرفته و در برخی شهرها مساجد و کنیسه‌ها به آتش کشیده شد.

در شهر «بت یم» ضرب و شتم شدید یک مسلمان عرب به دست صهیونیست‌ها، حتی رسانه‌های عبری‌زبان را نیز در شوک فرو برد. فردای آن روز ساکنان فلسطینی یک صهیونیست را گیر انداخته و انتقام هم‌ کیش خود را از وی گرفتند. در شهر «اللُّد» وضعیت از دیگر مناطق بحرانی‌تر و اولین شهری بود که ارتش صهیونیستی برای کنترل اوضاع و به درخواست شهردار این شهر وارد عمل شد.

ماجرا به همین جا ختم نشد، بلکه شهرهای ساحلی شاهد حملات حامیان راست افراطی مانند جنبش لاهاوا و ساکنان محله‌هایی بود که در قلب محله‌های عرب نشین مانند «اللد» و «یافا» و «عکا» ایجاد شده بودند.

شرایط به قدری وخیم شد که «آیلت شاکد» نماینده راست‌گرای پارلمان و وزیر سابق دادگستری رژیم صهیونیستی در صفحه توئیتر خود نوشت که پلیس این رژیم در شهرهایی که صحنه درگیری فلسطینی‌ها و صهیونیست‌هاست، به نوعی تسلیم شده و کاری نمی‌تواند بکند.

_{آثار درگیری‌های خیابانی در شهر عکا (خیابانی که نامش تساهل است!)}

پایان پروژه ملت‌سازی دروغین

این نابسامانی و زد و خورد شدید عرب‌ها و یهودیان شهرهای ۱۹۴۸، بیش از هر چیزی یک گزاره را فریاد می‌زد، گزاره‌ای که برای مقامات و سران رژیم صهیونیستی به مثابه کابوس بود. آن گزاره این است: «پروژه دولت- ملت سازی در قالب اسرائیل شکست خورده است». پروژه هویت‌سازی که دهه‌هاست سران صهیونیست به دنبال جعل آن در سرزمین اشغالی هستند.

این ماجرا به حق نگرانی و دلهره بیشتری برای مقامات رژیم صهیونیستی به بار آورد، به طوریکه اگر موشک‌های مقاومت را گنبد آهنین بتواند مهار کند، شکاف هویتی چیزی نیست که با سامانه دفاعی بشود مانع خسارات آن شد. آن هم رژیمی که در ۷۴ سال گذشته رؤیای خود را همگن‌سازی در سرزمین اشغالی تحت لوای حاکمیت صهیونیسم ترسیم کرده و تمام توان و پتانسیل خود را برای تحقق آن صرف کرده و اکنون که باید میوه آن را بچیند با چنین وضعی مواجه شده بود.

در این راستا، «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر وقت و «رووین ریولین» رئیس رژیم صهیونیستی در سخنانی نگرانی خود را از درگیری‌ها در شهرهای ۱۹۴۸ ابراز کردند. نتانیاهو در سخنانی گفت: «برای ما تهدیدی بزرگ‌تر از این کشتار وجود ندارد. گزینه‌ای جز بازگرداندن حاکمیت قانون و نظم از طریق زور نداریم. آن‌چه در شهرهای ما رخ می‌دهد، بسیار شبیه یک جنگ داخلی است که به زودی خطر موجودیتی برایمان خواهد داشت.» او پیش از آن نیز گفته بود که اسرائیل همزمان در دو جبهه یکی با غزه و دیگر در جبهه داخلی می‌جنگند.

«رووین ریولین» نیز گفت: «خطر جنگ داخلی بر موجودیت ما بسیار بیش از تمامی خطرهای خارجی است.»

همان زمان روزنامه گاردین نوشت که سران تل آویو تهدید ناشی از درگیری‌های خشونت‌آمیز در خیابان‌ها میان یهودیان و ساکنان عرب را بسیار بیشتر از درگیری نظامی با غزه می‌دانند.

همین امروز (۲۰ اردیبهشت) روزنامه اسرائیل هیوم نتایج یک نظرسنجی را منتشر کرده است که نشان می‌دهد «۶۹ درصد یهودیان در اسرائیل از سرنوشت آن می‌ترسند و ۶۷ درصد از آن‌ها از کار با سلاح گرم و اعمال جریمه برای جلوگیری از درگیری بین یهودیان و عرب‌ها حمایت می‌کنند»

بر این اساس، ۷۵ درصد فلسطینی‌های ساکن اراضی ۱۹۴۸، معتقدند که که «مردم یهود حق حاکمیت در "اسرائیل" را ندارند و تنها ۲۵ درصد خلاف این نظر را دارند».

ادامه سرکوب فلسطینی‌ها در اراضی ۱۹۴۸

یک سال پس از آن درگیری‌ها، « امیر مخول» فعال سیاسی و زندانی آزاد شده فلسطینی امروز به وبگاه العربی الجدید گفت: «آنچه در ماه مه ۲۰۲۱ شاهد بودیم همچنان به اشکال و ابزارهای مختلف ادامه دارد و بخشی از وضعیت پایدار فلسطین‌ها است».

وی افزود: « درگیری‌های "خیزش کرامت" به ویژه در شهرهای ساحلی فلسطین، نهادهای حاکمیتی صهیونیستی را به شدت نگران کرد. چرا که این نهادها در خصوص بافت جمعیتی این شهرها، نگرانی امنیتی دارند و از این مسأله هراس دارند که این درگیری‌ها موجب خروج ساکنان یهود و ورود فلسطینی‌ها به این شهرها شود.»

این فعال سیاسی فلسطینی درگیری‌های شدید در شهرهای ۱۹۴۸ را به منزله گشودن یک جبهه نبرد جدید دانست و گفت که از این رو، رژیم تل آویو تمامی ابزارهای سرکوب را برای فرونشاندن خیزش فلسطینی‌ها به کار گرفت و علاوه بر ورود مستقیم به این ماجرا، گروههای صهیونیست افراطی را نیز به خدمت خود در آورد تا به محله‌های عرب‌نشین حمله کنند.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که شرایط حاکم بر شهرهایی با جمعیت فلسطینی و صهیونیستی، همچنان زمینه هرگونه درگیری دیگری را مهیا نگه داشته است. سرکوب سیستماتیک در سطح رسمی و غیر رسمی بر زندگی ساکنان عرب سایه انداخته است، از عدم تخصیص بودجه آموزشی و بهداشتی و خدماتی تا نژادپرستی افسارگسیخته صهیونیست‌های تندرو علیه آنان، عرب‌های ساکن این شهرها را در رده شهروند درجه دو و سه قرار داده است.

در این راستا روزنامه هاآرتص هفته گذشته به چهار تهدید حیاتی که رژیم صهیونیستی با آن مواجه است، اشاره کرد. که یک مورد آن به شکاف اجتماعی ایجاد شده میان اعراب و یهودیان در شهرهای ۱۹۴۸ مربوط می‌شد.

هاآرتص نوشت که کابینه صهیونیستی از هرگونه فعالیتی در شهرهای عرب‌نشین از سیستم جمع‌آوری مالیات گرفته تا انجام امور جاری به طور مستمر شانه خالی کرده و پیامدهای این سیاست در یک سال اخیر خود را در درگیری‌های شدید در شهرهای مختلف در خلال جنگ ۱۲ روزه غزه و همچنین عملیات‌های انفرادی در جامعه عربی علیه یهودیان خود را نشان داده است.

هاآرتض تأکید کرد که شرایط حاکم بر شهرها و شهرک‌های عرب‌نشین صرفا نتیجه امتناع عامدانه حاکمیت صهیونیستی بر اعمال حاکمیت و نظم در این مناطق نیست. این وضعیت از همان اکتبر سال ۲۰۰۰ و درگیری‌های آن زمان که ۱۳ فلسطینی‌ها در درگیری‌ها کشته شدند، آغاز شده بود. عدم فعالیت دولت گسترده‌تر از این مسائل است و تقریبا تمامی شئونات از آموزش و بهداشت تا اشتغال را در بر گرفته است.

در بخش پایانی باید به این موضوع مهم اشاره کرد که از اثرات مهم درگیری‌های بی سابقه ماه می ۲۰۲۱ در شهرهای ۱۹۴۸، دست به عصا شدن رژیم صهیونیستی برای آغاز هر جنگ دیگری در غزه یا هرگونه برنامه‌ریزی امنیتی در کرانه باختری و قدس اشغالی است. ساکنان عرب ۱۹۴۸ با خیزش خود سهم مهمی در تغییر معادلات به نفع مقاومت فلسطین داشتند و توانستند معادله ناامنی برای صهیونیست‌ها مقابل تعرض به قدس را تثبیت کنند.

انتهای پیام/م