به گزارش خبرگزاری فارس از آبادان، چشم‌هایم را بستم و تا اوج خاطراتی که هنوز حتی تلنگری مرا به سوی آنها می‌کشاند، پیش رفتم... یاد دوستان، یاران و سبکبالان عرش که برای اولین و آخرین‌بار آنها را ندیده و نشنیده بودم...
آن روزها کوله‌بارها همه یک رنگ و آذوقه‌ها همه خوش‌رنگ بود؛ بوی عشق می‌داد سفره‌های نه چندان رنگین دوستی‌مان و امروز دیگر نمی‌بینیم و نمی‌بینیم آن حال و هوای برهوتی شقایق‌های باطراوت و همیشه زنده را!!
گام‌ها استوارتر و کلام‌ها قاطع‌تر بود و دست و دل هر دو هدفی مشخص را دنبال می‌کرد که وصف آن امروز حتی در تخیل ما نمی‌گنجد... روزهایی که مردان و زنانی از جنس نور طلایه‌داران باشهامت و ایثار آن بودند و خاک را پاسداری کردند با جان و دلشان.
امروز نیز به رسم همین وفاداریست که در همان خاک مقدس شهد شهادت را نوشیده و به آرامش بی‌وصفی در همان خاک مقدس سر بر بالین نهاده‌اند.
هشت سال را با تک تک خاطرات ناتمامش بدون هیچ ابا و ترسی زدند به دل دشمن؛ تا جایی که جان داشتند جان دادند و با افتخار سه رنگ پرچم کشورشان را تا مرزهای مردانگی و صلابت معطر ساختند... آنها نه دیروز نه امروز و نه فردا فراموش ناشدنی‌اند و به خاطر میسپاریمشان تا ابد.
تانک‌هایی که استخوان‌ها ریز و درشت فرزندان این خطه را در دندان‌های بی‌رحم و آهنی خود له کردند، خمپاره‌هایی که صدای خبر داد و آژیر آنها گوش کودکان این سرزمین را تا به امروز آزرده، بوی آتش و خشم و ویرانی که دل و جان همه اهالی خسته این خاک را با خود درگیر و رنجور کرد، گلوله، دشمن، هدف، پرچم، سنگر، خط مقدم و هدف و هدف و هدف که امروز سرانجام آن دشتی‌ست پر از شقایق‌های گاهی سربسته و گاهی باز همه و همه یادآور روزها و شب‌های دفاع مقدس است.
من دوست می‌دارم خاکم و بیشتر از آن دوست می‌دارم مردم خاکی‌ام را.
به یاد یاران...
* خرمشهر، شهر نخل‌های سوخته، نخل‌های بی‌سر...
...و امروز به پاس بزرگداشت زنان و مردان خدایی که عهدی دیرینه با او بستند و به سویش پر کشیدند برای نخستین‌بار "کنگره سرداران، امیران و شهدای خرمشهر" در سوم خردادماه سالروز آزادسازی این منطقه با اهداف عالیه بازنمایی وصیتنامه‌های شهدا برای نسل جدید و آینده، بازگویی هویت واقعی انقلاب اسلامی و دفاع مقدس مردمان این مرز و بوم، ارج نهادن به یاد و خاطره شهدای هشت سال دفاع مقدس و تجلیل از مقام والای سرداران و شهدای مقاومت و آزادسازی خرمشهر با شکوه و جلال هر چه تمام برگزار می‌شود.
هر ملتی در طول تاریخ خود گردنه‌های متعددی پیش روی دارد سخت‌ترین این گردنه‌ها و در عین حال ماندگارترین آنها دفاع از استقلال، تمامیت، شرف و به‌ویژه اندیشه‌ها و باورهای ملتهاست.
پیروزی انقلاب اسلامی در ایران و برچیده شده نظام 2 هزار و 500 ساله شاهنشاهی که با خواسته استثمارگران دنیای نوین در تضاد بود، ارزش‌های جدیدی فراسوی ملت کهن و با فرهنگ ایران قرار داد؛ ملت ایران بار دیگر با بازگشت بیش از پیش به فرهنگ اسلامی و ملی خویش به مقابله با همه تهاجمات برخاست، در این بین حمله ارتش تا بن دندان مسلح صدام که با حمایت دنیای استکباری غرب به وقوع پیوست، بارزترین این تهاجمات بود.
این جنگ که در داخل کشور به «دفاع مقدس هشت ساله» مشهور شد، برگ زرینی بر پرونده افتخارات مردم این سرزمین افزود و ایران و ایرانی توانست از این گردنه پر پیچ و خم تاریخ معاصر خود، سرافراز عبور کند.
در ساعت 2 بعد از ظهر روز سوم خرداد 1361 پس از 24 روز رزم بی‌امان، خرمشهر به طور کامل از اشغال نظامیان عراق خارج شد و عملیات پیروزمندانه بیت‌المقدس که در دهم اردیبهشت این سال آغاز شده بود، با این آزادسازی و با موفقیتی بسیار بزرگ به پایان رسید.
پس از آزادسازی شهر، پرچم پرافتخار جمهوری اسلامی بر فراز مسجد نیمه ویران «جامع خرمشهر» و پل تخریب شده این شهر به اهتزاز درآمد و رزمندگان اسلام در اولین عکس‌العمل نماز شکر را در مسجد جامع خرمشهر اقامه کردند.
سالروز آزادسازی خرمشهر به‌عنوان یک روز ملی در کشور شناخته شده زیرا از این مقطع به بعد، جنگ در جبهه نیروهای نظامی ایران از حالت دفاعی خارج شد و به صورت تهاجمی درآمد و آغازی بر پیروزی‌های پیاپی بعدی شد، به همین دلیل بود که از فردای آزادسازی شهر خرمشهر هیأت‌های صلح بین‌المللی مأموریت خود را برای متوقف کردن جنگ آغاز کردند و صدور قطعنامه‌های بازدارنده سازمان ملل آغاز شد.
آزادسازی خرمشهر با تکیه بر علم و ایمان نیروهای داخلی، از نقاط عطف تاریخ معاصر ایران به‌شمار می‌رود؛ امام خمینی(ره) در این رابطه تصریح داشت: «خرمشهر را خدا آزاد کرد» به هر حال ارتش ما و دیگر نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران از این میدان، پیروزمندانه خارج شدند...
مریم خبازی
انتهای پیام/غ10/ژ1001
