به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان بهشهر، از جاده‌های زیبای بهشهر در بخش کوهستانی و یانه‌سر که می‌گذری وقتی در ارتفاع بیش از 1700 متری دریا قرار گرفتی می‌توانی حتی در گرمای تابستان از حس تازگی بهره ببری.
در مسیر بهشهر به دامغان که بخشی از آن با شهرستان گلوگاه مشترک هست، روستاهای شناخته شده و بعضاً دور افتاده‌ای قرار دارند که در دل خود نعمت‌ها و آثار زیبای تاریخی، فرهنگی و طبیعی را جای داده‌اند.
سفیدچاه یکی از این روستاهایی است که همه قشنگی‌ها را با خود دارد، هم گذر تاریخ را در آن می‌بینی، هم معنویت را و هم زیبایی‌های طبیعی‌اش را، همچنین در پیشانی این روستا و در مسیری که می‌توانی خود را تا ساعتی به چشمه علی دامغان برسانی، گورستانی می‌بینی که در زمره نخستین قبرستان‌های مسلمانان است و گواه آن سنگ نوشته‌ها و نقوش هندسی و اسلیمی و سمبولیک و اسامی سادات و بزرگان میرعمادی و مرعشی است.
این گورستان که برخی‌ها تاریخ آن را به 1200 سال پیش نسبت می‌دهند در قلب خود بقعه متبرکه امامزادگان منصور، ابراهیم و رحمان از نوادر امام موسی کاظم(ع) را دارد و در شمال خود هم گلزار شهدا که بیش از یک‌صد شهید از بهشهر، گلوگاه، سمنان و گرگان در آن آرمیده‌اند را در خود جای داده و از طرفی با چشم‌اندازی رویایی، ترکیب زیبایی از تاریخ و فرهنگ و طبیعت را به نقشی بی‌بدیل تبدیل کرده است که برای هر رهگذری بی‌گذار نمی‌افتد.
این تاریخ ماندگار که در اسفندماه 81 با شماره 7845 به ثبت آثار ملی ایران درآمده است، اکنون بدون حفاظ و مراقبت در دل کوه‌های جهان مورا جا خشک کرده است. شباهنگام اگر نور چراغ بقعه نباشد قبرستان را به سختی می‌بینی و این شایسته یک اثر ملی نیست.
میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری می‌گوید: می‌خواهد میراث کهن سفیدچاه را باب میل خود اداره کند، اما بودجه ندارد و با این پول‌های قطره‌ای نمی‌شود تاریخ را حفاظت کرد. این سازمان مطابق اهداف خود، دفن اموات جدید را در کنار قبور جدید ممنوع اعلام کرده اما با این وجود می‌بینیم که قبرهای چند ساله و چندماهه در کنار قبور هزار ساله و چند صد ساله گورستان تاریخی را به ترکیبی ناهمگون تبدیل کرده و تاکیدات میراث فرهنگی مبنی بر در نظر گرفتن زمین دیگری برای دفن اموات جدید، تاکنون ثمره‌ای نداشت و این سازمان باید هرچه زودتر کار حفاظت از گورستان را در اندازه یک اثر ملی آغاز کند.
از طرفی سازمان اوقاف و امور خیریه و معاونت بقاع و اماکن متبرکه با توجه به ساختار گورستان سفید چاه که بقعه‌ای را هم در دل خود دارد بر اساس اهداف سازمانی خود می‌گوید: نذورات مردم باید صرف بقعه و امامزاده و توسعه آن شود و میراث فرهنگی باید کار خود را بکند و از کیسه خلیفه نبخشد.
این سازمان معتقد است چون بعد از گذشت 30 سال می‌شود قبور جدید را با قبور قدیمی جایگزین کرد بنابراین اشکال شرعی در این موضوع دیده نمی‌شود.
بخش دیگری از ماجرا در دست بنیاد شهید و امور ایثارگران است. گلزار شهدای سفید چاه جایی است که در اطراف خود قبور تاریخی را می‌بیند و چه بخواهد و چه نخواهد در ساماندهی گورستان دخیل می‌شود و این بنیاد معطل بودجه‌های ملی است تا بهتر بتواند گلزار شهدا را سامان دهد.
البته ناگفته نماند بنیاد شهید برای ساخت این گلزار با انتقادات به‌جا و نابجای زیادی رو به رو است، اما چه کند که پروژه ملی عزمی ملی می‌خواهد و با دوندگی‌های شهرستانی به این زودی‌ها نه گلزار، گلزار می‌شود و نه اثر تاریخی، ماندگار می‌ماند.
از همه این‌ها که بگذریم، اکنون گورستان تاریخی سفیدچاه بدون حفاظ و مراقبت مانده است حتی یک فنس یا دیوار پیرامونی ندارد. ادارات اوقاف و امور خیریه، بنیاد شهید و امور ایثارگران، میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، سه رأس مثلثی هستند که می‌توانند گورستان سفید چاه، گلزار شهدا و بقعه متبرکه آن را در 4.5 هکتار به گلستانی زیبا و گردش‌پذیر تبدیل کنند.
اگر دفن مردگان جدید در قبرستان سفید چاه همچنان ادامه پیدا کند؛ شاید شاهد گورستانی جدید باشیم که 1200 سال دیگر تازه برسد به تاریخ همین گورستان فعلی سفید چاه و آن وقت تاریخ 2400 ساله پنهان از نظرها می‌ماند.
چه خوب می‌شد اگر این گورستان با گوشه چشم مسئولان بالادستی، گلستانی از تاریخ شود.
===============
گزارش از آزاده بابانژاد
==========
انتهای پیام/ن10/گ1003
