ایثار و بی ادعایی؛ میراث جایزه ادبی شهید غنی‌پور برای نویسندگان

معمولاً در بسیاری از جشنواره های ادبی، گروهی از نویسندگان که برگزیدگان آن جشنواره هستند، خشنود و در مقابل، گروهی دیگر که فکر می‌کنند حق آنها بوده که برگزیده شوند، اما داوران و دست اندرکاران آن جشنواره حق آنها را نادیده گرفته‌اند، گله‌مند می‌شوند. این مسئله امری طبیعی است که تقریباً اغلب اهالی ادبیات آن را عادی جلوه داده و معمولا به راحتی از کنار آن می‌گذرند.

اما در بین انبوه جشنواره‌های ادبی که در سال‌های اخیر در کشور ما برگزار می‌شود، جشنواره انتخاب کتاب سال شهید حبیب غنی‌پور یک ویژگی منحصر به فرد دارد و آن هم، خشنودی همه اهالی ادبیات داستانی از برگزاری آن است. گویی در این جشنواره همه نویسندگان برگزیده هستند که با شوق و ذوق در مراسم اختتامیه آن حضور می‌یابند تا عشق و ارادت خود به شاهد همه زنده عرضه ادبیات داستانی؛ شهید حبیب غنی پور را ابراز دارند. فرقی نمی کند کسی برگزیده باشد یا جزو نامزدهایی که به مرحله نهایی راه یافته بود، اما برگزیده نشده و حتی کسانی که آثارشان در بین نامزدهای نهایی هم نبوده است. همه و همه با فروتنی و افتخار خود را به سالن محل برگزاری برنامه می‌رسانند تا در جشن مراسم اختتامیه مردمی‌ترین جشنواره ادبی کشورمان شرکت کنند و این را افتخاری در کارنامه فعالیت های ادبی خود می دانند.

 بی‌گمان چنین فضای دوست داشتنی که در آن، بی ادعا بودن حرف اول را می‌زند، در وهله اول مرهون صاحب اصلی این جشنواره؛ شهید حبیب غنی‌پور است که ایثار و بی ادعا بودن، از خصلت های اصلی آن شهید والامقام بوده است و در مرحله بعدی به رفتار درست و سنجیده دست‌اندرکاران این جشنواره مردمی بر می گردد که در رأس آنها، امیرحسین فردی، بنیانگذار این جایزه ادبی، همواره با خلوص نیت و بی ادعایی امور مربوط به جشنواره انتخاب کتاب سال شهید غنی‌پور را در طی این سال‌ها راهنمایی و هدایت کرده است.

طبیعی است که وقتی خمیر مایه و ماهیت اصلی یک جشنواره ادبی مردمی با روحیه عالی خلوص نیت و بی ادعایی شکل بگیرد، این خصلت نیک به سایر دست‌اندرکاران آن و حتی کسانی که به نوعی با آن مرتبط هستند سرایت می کند و خوشبختانه درباره جشنواره انتخاب کتاب سال شهید غنی‌پور این اتفاق افتاده و اکنون همه عوامل این جشنواره همواره با افتخار از حضور خود در این فعالیت ادبی یاد می کنند و این دستاورد بی نظیری برای یک جشنواره ادبی ملی است که مانند آن را در دیگر جشنواره‌های ادبی کمتر می شود دید.

از دیگر زیبایی این جشنواره مردمی، حضور فراگیر چهره‌های گوناگون ادبی است که فارغ از دیدگاه‌های شخصی خود و فقط برای عرض ارادت به اهداف بلند شهید غنی‌پور و خسته نباشید به بانیان و دست اندرکاران این جشنواره در روز اختتامیه خود را به محل برگزاری مراسم می‌رسانند تا نشان دهند فارغ از هر گونه سلیقه ادبی، در پاسداشت مقام شهید و اهالی ادبیات مقاومت و پایداری هم عقیده هستند و این وجه مشترک برای همیشه خدشه ناپذیر است.

یادداشت از: علی الله سلیمی

انتهای پیام/و