به گزارش خبرگزاری فارس از زاهدان، مخترعان و نخبگان سرمایه‌های عظیم انسانی و ذخایر گرانقدری هستند که با حمایت‌های مسئولان می‌توان از وجود آنها بهره‌مند شد، همچنین شناسایی و استفاده از توانمندی‌ها و هدایت ظرفیت‌های موجود جامعه در پیشرفت، توسعه و رساندن کشور به جایگاه والا در منطقه و جهان بسیار تأثیرگذار و نقش آفرین خواهد بود.
در این میان شکاف و فاصله میان مسئولان کشور و مجریان امور با ده‌ها هزار مخترع و نخبه، موجبات نگرانی این عزیزان و از
دست‌رفتن فرصت‌ها را فراهم ساخته است.
در این راستا خبرنگار فارس به منظور معرفی و بررسی مشکلات و تنگناهای موجود بر سر راه مخترعان و نخبگان جوان و استعدادهای برتر استان سیستان و بلوچستان به سراغ محسن رضایی‌کهخا یکی از مخترعان استان رفته و گفت‌وگویی با وی انجام داده که در پی می‌آید:
وی می‌گوید: کاردان کامپیوتر، دانشجوی ترم آخر مهندسی نرم‌افزار کامپیوتر بوده و سابقه کار در آموزشگاه‌های کامپیوتر و آموزشگاه برنامه‌نویسی را دارد و سابقه کار برنامه‌نویسی برای تعدادی از ادارات زابل و زهک را داشته و به مدت دو سال مسئولیت واحد انفورماتیک علوم پزشکی در شهرستان زهک و واحدهای انفورماتیک، سمعی بصری، روابط عمومی و آمار در بیمارستان سیدالشهدا (ع) زهک بر عهده‌ام بوده و از سال 85 و با کار روی ماژول‌ها و برنامه‌نویسی یک رباط پا به عرصه شیرین اختراعات و الکترونیک گذاشتم.
این مخترع سیستانی ابراز داشت: مشکلات زیادی در این استان گریبانگیر مخترعان و نخبگان هست که از مهم‌ترین آنها به مواردی همچون عدم حمایت مادی و معنوی از ساز و کارهای آنان می‌توان نام برد.
رضایی‌کهخا ادامه داد: یک مخترع برای به ثبت رساندن هر کدام از طرح‌های خود حداقل مبلغ 3 تا 4 میلیون تومان و گاهی نیز بیشتر باید خرج کند.
وی اضافه کرد: هزینه‌های ساده از جمله هزینه ایاب و ذهاب و اسکان در تهران به مدت چند روز که باعث می‌شود طرح‌هایی را که حالت گروهی دارد برای جلوگیری از سه برابر شدن هزینه‌های طرح، هر دفعه یکی از اعضای گروه به تهران رفته و کارهای ثبتی را انجام دهد و به نام خود ثبت کرده و در برگشت، سهام بقیه اعضای گروه را توسط وکالت به آنها واگذار کند.
این جوان مخترع ادامه داد: هزینه‌های تأمین قطعات مورد نیاز برای آشنایی و کاربرد در طرح، هزینه‌های پژوهشی برای اطلاع درباره طرح و موارد مورد نیاز برای آن و بالاخره موضوعی که از همه موارد فوق مهم‌تر است صرف وقت و سرمایه خود و خانواده حداقل شش تا هشت ماه و گاهی یکسال است که با این مشکلات مواجهه هستیم.
رضایی گفت: مهم‌ترین مشکل سر راه جوانان مخترع استان سیستان و بلوچستان، بیکاری است به طوری که 90 درصد آنان از هر گونه پشتوانه کاری محروم هستند.
وی عنوان کرد: عدم امنیت نیز معضل دیگری است که زندگی شخصی این افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
این مخترع سیستانی بیان داشت: با توجه به مهارت و دانش و تخصصی که افراد مخترع و نخبه در رشته خود دارند، بیکاری در شأن آنها نیست و در این زمینه باید مسئولان به فکر چاره اساسی و جدی باشند.
رضایی‌کهخا تصریح کرد: از آنجایی که در استان ما، شرکت‌های خصوصی وجود ندارد نمی‌توانیم توانایی و مهارت کاری خود را به شرکت‌ها اثبات و در بخش خصوصی مشغول به فعالیت شویم.
این جوان نخبه سیستان و بلوچستان گفت: موضوع مهم دیگری که به شدت جوانان با استعداد منطقه را مشوش کرده، عدم درک موقعیت کاری آنها توسط اشخاص حقیقی و حقوقی و جا نیفتادن موضوع اختراع و مخترعان در استان بوده که این خود جای تأمل دارد.
رضایی‌کهخا تصریح کرد: نه تنها هیچگونه حمایت مالی از طرح‌هایمان نمی‌شود، در مواردی مخترعان را به دلال‌های صنعت الکترونیک هم معرفی می‌کنند به طوری که اگر طرحی 100 میلیون تومان هزینه داشته باشد پس از عقد قرارداد با این شرط که چنانچه طرح توسط مخترع ساخته شد، 70 درصد سود آن به دلال اختصاص می‌یابد و فقط 30 درصد به مخترع تعلق می‌گیرد.
وی گفت: همچنین از مخترع، چک و سفته تضمینی گرفته می‌شود که در صورت شکست طرح، خسارت آن را به دلال بپردازد و نظیر اینها که جوانان را از ادامه روند کار و پیشرفت باز می‌دارد.
این نخبه ادامه داد: مسئولان استانی و حتی کشوری باید به مشکلات جوانان جامعه نخبه و مخترع توجه وافری داشته و سعی کنند با حمایت‌های خود از ابداعات آنان زمینه را برای رشد و تعالی جوانان راغب فراهم کنند تا خدای ناکرده به یأس و نومیدی آنها مبدل نشود.
رضایی‌کهخا از مسئولان استان خواست تا به افکار، اندیشه‌ها و ایده‌های جوانان استان به ویژه جامعه مخترع و نخبه توجه بیشتری داشته باشند و اجازه ندهند که افرادی سودجو از این راه به سودهای کلان دست یابند و توانایی‌ها و استعدادهای جوانان زبده، مخترع و نخبه را زیر پا لگدمال کنند بلکه باید توانایی‌های آنان در راه پیشرفت و توسعه استان و کشور صرف شود.
این جوان مخترع افزود: از ابتدا کار بر روی دستگاه‌های امنیتی و نظامی بیشتر از بقیه برایم جالب بود و با صاحب امتیاز شدن و کار بر روی چند دستگاه قفل الکترونیکی سبب شد که بیشتر از پیش به این دستگاه‌ها روی آورم.
وی بیان داشت: در سال 1388 با هم گروه شدن دو مخترع جوان سیستان (شهرکی و سنچولی) بر روی طرح مخدر یاب کار کردیم که حاصل این همکاری طرح‌های مخدر یاب دیجیتالی و دستی بود بعد از آن دوباره به طرح‌های امنیتی و سیستم‌های جامع امنیتی درب‌ها که مخصوص واحدهای سری و امنیت بالای ارگان‌های نظامی، بانک‌ها و انبار شرکت‌ها و دیگر اماکن امنیتی بود روی آوردم و به مدت یک سال و نیم به صورت همزمان بر روی چهار طرح فوق امنیتی کار کردم که هم‌اکنون دو طرح از لحاظ فنی آماده شده و در مرحله ثبت، ماکت‌سازی و رفع اشکالات احتمالی قرار دارد که عبارتند از "مجموعه‌ی فوق امنیتی و الکترومکانیکی حفاظت برتر و تجهیزات شناسایی الکترونیکی تکاوران شناساگر" که یک طرح جدید و نظامی است.
رضایی‌کهخا گفت: کشورهای غربی برای جذب نخبگان دیگر کشورها هزینه می‌کنند ما هم باید برای نخبگان خود هزینه کنیم زیرا این هزینه نیست بلکه سرمایه‌گذاری است لذا دفاتر استانی نسبت به برنامه‌ریزی و شناسایی نخبگان استان عمل کنند و توجه ویژه‌ای به آنان داشته باشند.
وی خاطرنشان کرد: اعتقادم بر این است که اگر مسئولان نگران مهاجرت نخبگان به خارج کشور هستند باید نگران مهاجرت درون کشوری نیز باشند، شرایط بهره‌مندی از نخبگان هر استان در همان منطقه فراهم و از نخبگان هر استان در همان منطقه استفاده کرده و از مهاجرت و استعداد برتر هر استانی در استان دیگر جلوگیری شود.
این درحالی است که آنچه استعداد برتر را راضی می‌کند باید وجودش منشاء خدمت و برکت شود و ببیند از وی استفاده درستی شده است.
موتور پیشرفت و توسعه هر کشور، ارتباط مستقیم مسئولان و مردم با نخبگان است و با پشتیبانی از نخبگان و استعدادهای بالقوه آنها می‌توان از آنان در راه پیشرفت استفاده کرد، همچنین استعدادهای برتر نیاز به حامی دارند که غفلت از این مهم، اثرات مخرب و سویی در پیشرفت و خودکفایی خواهد داشت.
============
گزارش از زهرا بزی
انتهای پیام/ن10/ض1002
